1. Ο Προϋπολογισμός σχεδιάστηκε προ διμήνου και στηρίχθηκε στην πρόβλεψη ότι θα έχει εξασθενίσει η πανδημία και θα έχει ξεπεραστεί το κύμα ακρίβειας. Αυτή τη στιγμή, ο πληθωρισμός κινείται σε υψηλά επίπεδα και κατέχουμε το μαύρο ρεκόρ θανάτων στην Ευρώπη. Τι αλλαγές έπρεπε να προβλεφθούν;
Όσον αφορά την πανδημία είναι εγκληματική η συνέχιση αυτής της πολιτικής. Η έκθεση Τσιόδρα- Λύτρα που αποτυπώνει τα εφιαλτικά στοιχεία θνητότητας για τους εκτός ΜΕΘ ασθενείς και για την ίδια την αντοχή του ΕΣΥ, επιδόθηκε όταν ο κ. Μητσοτάκης έλεγε ότι διανύουμε το τελευταίο μίλι πριν την ελευθερία!
Η διάψευση από τον ίδιο μέσα στη Βουλή, στη σχετική αντιπαράθεση με τον Αλ. Τσίπρα, που εξέθεσε όλα τα δεδομένα που η Επιστημονική Κοινότητα επεσήμανε επί μήνες, συνιστά ακραία πολιτική κυνισμού και έλλειψη ενσυναίσθησης για να καλυφθούν οι εγκληματικές ευθύνες της Κυβέρνησης που επί της ουσίας έχει εγκαταλείψει τη μάχη και την ίδια την κοινωνία στην τύχη της, λόγω της εμμονής στην ακραία νεοφιλελεύθερη στρατηγική και σε αυτόν τον τομέα.
Όσον αφορά την ακρίβεια είναι σαφές ότι ο Προϋπολογισμός, όπως άλλωστε και το σύμφωνο ανάκαμψης και όχι «και ανθεκτικότητας» κατά την Κυβέρνηση, αποτελούν παιδία για την κατά γράμμα υλοποίηση της έκθεσης Πισσαρίδη, άρνηση για την αύξηση του κατώτατου μισθού, βίαιη συρρίκνωση σε ελεύθερη πτώση των Μ.Μ.Ε, καμία παρέμβαση στη διαμόρφωση των τιμών στην Ενέργεια, κανένα μέτρο εναντίον των καρτέλ που κερδοσκοπούν ασύστολα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ, διατύπωσε και στη Βουλή τις εναλλακτικές προγραμματικές προτάσεις για την αντιμετώπιση υπέρ του κοινωνικού συνόλου των δυο αυτών κορυφαίων κρίσεων. Η καρδιά ενός προϋπολογισμού που θα έβλαπτε κατάματα την πραγματικότητα θα έπρεπε να είναι η διπλή ασπίδα προστασίας για την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, τόσο στον τομέα της πανδημίας, όσο και σε αυτόν της ακρίβειας.
Στη συζήτηση εξελίσσεται μια κορυφαία μετωπική σύγκρουση, όχι μόνο με τις επιμέρους κυβερνητικές πολιτικές, αλλά και απέναντι σε μια στρατηγική ακραίας μεροληπτικής ανάγνωσης και αντίστοιχης εφαρμογής πολιτικής για το «πριν και το μετά την πανδημία». Το κυβερνητικό πρόσημο σε αυτή την «ανάγνωση», είναι σαφώς αντικοινωνικό, θεωρεί ομολογημένα πλέον την πανδημία ευκαιρία για ακραίες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις σε βάρος των πολλών. Προϋπολογίζει και δημιουργεί θύματα, ενώ ταυτόχρονα συνειδητά υπερχρεώνουν πάλι τη χώρα με την αλόγιστη και επικίνδυνη διπλωματία των εξοπλισμών.
2. Το ότι διαψεύδονται οι προβλέψεις τους δεν δημιουργεί πολιτικό πρόβλημα στην Κυβέρνηση;
Βεβαίως. Ο «βασιλιάς» έμεινε γυμνός. Δεν μπορούν πλέον να βοηθήσουν οι ατακαδόροι και οι πανελίστες της πολιτικής, οι αγιογράφοι, η μερίδα των χειραγωγούμενων ΜΜΕ, όσοι διαμόρφωναν επί μήνες μια ψευδή, μια πλαστή πραγματικότητα για το κυβερνητικό αφήγημα.
Μέσα στην κρίση αναδιαμορφώνονται κοινωνικές συνειδήσεις, αποκτούν νόημα αξίες ζωής, θρυμματίζεται το πέπλο της σιωπής, του φόβου και της ανοχής, καθώς έρχονται στην επιφάνεια και άλλα κορυφαία ζητήματα, όπως αυτό της καθεστωτικής κυβερνητικής αντίληψης, της πρωτοφανούς δοκιμασίας στο πεδίο της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου, της περιστολής ελευθεριών και εργασιακών δικαιωμάτων και εγγυήσεων.
Ο πυκνός πολιτικός χρόνος, στον οποίον έχουν τεθεί στην μετωπική σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική, στο σύνολο των ζητημάτων και των οξυμένων ανισοτήτων που δημιουργούνται από την διαχείριση των δυο κρίσεων και βεβαίως και της κλιματικής κρίσης και της αντιμετώπισης της, προκαλεί ήδη μια προϊούσα και ανεπίστρεπτη κατά τη γνώμη μου φθορά της Κυβέρνησης και προοιωνίζεται αλλαγή των κοινωνικοπολιτικών συσχετισμών για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.
Σε αυτό το νέο τοπίο, έχει μεγάλη σημασία για την Αριστερά και την ευρύτερη προοδευτική παράταξη, τόσο η ενθάρρυνση των κοινωνικών αντιστάσεων και αγώνων, όσο και η «μάχη των ιδεών», για την αποδόμηση της ηγεμονίας των νεοφιλελεύθερων επιλογών, την υπέρβαση του φόβου και των συντηρητικών στερεοτύπων μέσα στην ίδια την κοινωνία που βιώνει έντονα τον κατακερματισμό της συνοχής της και των δεσμών αλληλεγγύης.
3. Δράττομαι της ευκαιρίας για τα περί «μετωπικής σύγκρουσης» και ερωτώ για το μείζον ζήτημα των γυναικοκτονιών. Δεν πρέπει να τεθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ ως ένα φαινόμενο που πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα; Φέτος μόνο έχουν δολοφονηθεί 17 γυναίκες και δεν έχει ανακοινωθεί μια πολιτικής αντιμετώπισης της βίας σε αυτό τον τομέα. Δεν αρκεί η νομική και ποινική αναγνώριση του φαινομένου, χρειάζονται ολιστικές προτάσεις.
Έχουμε ήδη επανακαταθέσει την τροπολογία για τη νομική αναγνώριση του εγκλήματος των γυναικοκτονιών και βεβαίως πρέπει στον κεντρικό πολιτικό μας λόγο να αναδεικνύουμε αυτό το θέμα και ταυτόχρονα να ενισχύουμε τις μεγάλες προσπάθειες που γίνονται από τις γυναίκειες οργανώσεις και από μέρος του νομικού κόσμου και σημειώνω ιδιαίτερα την παρέμβαση- εγκύκλιο του Αρείου Πάγου, κ. Β. Πλιώτα. Είναι σημαντικό να αλλάξει στάση και η Αστυνομία που μέχρι τώρα δεν ενθαρρύνει, δεν προλαμβάνει και δεν στηρίζει τα θύματα που καταγγέλλουν τους θύτες.
Με αφορμή την ερώτηση σας, θέλω να σημειώσω το ότι τα λεγόμενα από ορισμένους «μη δημοφιλή θέματα» που δήθεν μας απομακρύνουν από τα κεντρώα ακροατήρια, δεν είναι η ατζέντα κάποιων εμμονικών δικαιωματιστών μέσα στο κόμμα μας που κάνουν έξοχη δουλειά επί χρόνια στον τομέα της κοινωνικής αλληλεγγύης. Η ανάδειξη αυτών των θεμάτων, όπως πχ το θέμα των επαναπροωθήσεων των προσφύγων και μεταναστών, το ζήτημα του αστυνομικού αυταρχισμού και της καταστολής απέναντι στη νεολαία και σε ιδιαίτερες κοινότητες όπως οι Ρομά, τα θέματα της θεσμικής αναγνώρισης των δικαιωμάτων στις έμφυλες σχέσεις, τα δικαιώματα των κρατουμένων και της ποιότητας του σωφρονιστικού συστήματος, η υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων στους χιλιάδες εργαζόμενους στις πλατφόρμες, αποτελούν οργανικό στοιχείο της πολιτικής μας, όπως αυτή έχει καταγραφεί τόσο στην προγραμματική διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ, όσο και στην πολιτική απόφαση της προγραμματικής συνδιάσκεψης. Είναι σημαντικά θέματα που παράγονται και οξύνονται στο ίδιο πεδίο των ανισοτήτων από την αλληλεπίδραση των κρίσεων και ανάγονται επίσης στις βίαιες νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις των κυβερνητικών πολιτικών στους τομείς της εργασίας, της παιδείας, του κλιματικού νόμου, του κοινωνικού κράτους. Με αυτή την έννοια αποτελούν και ταυτοτικό στοιχεία της νέας, της σύγχρονης Αριστεράς και απαιτούνται ευρύτερα δημοκρατικά μέτωπα που θα ενεργοποιούν ακόμα και συντηρητικούς φιλελεύθερους για την αντιμετώπιση τους.
4. Ένα ακόμα μείζον θέμα στο οποίο επίσης δεν επεμβαίνει η Κυβέρνηση είναι οι φασιστικές ή φασίζουσες επιθέσεις ακροδεξιών. Τελευταία παραδείγματα το κάψιμο του βιβλίου του Τριβιζά, η απαγωγή του καθηγητή από τους «Θεματοφύλακες». Μάλιστα ο κ. Μητσοτάκης σε δυο μέχρι τώρα ομιλίες του, έχει επαναφέρει τη θεωρία των δυο άκρων.
Είναι φανερή και βεβαίως άκρως επικίνδυνη η τυπική και εντελώς επιφανειακή ενασχόληση της κυβέρνησης με αυτά τα φαινόμενα που συνιστούν τις απαρχές, με πεδίο και το αντιεμβολιαστικό λεγόμενο κίνημα, μιας ακροδεξιάς φασίζουσας, εκτός των τειχών της σημερινής κυβερνητικής πλειοψηφίας, τάση η οποία σημειώνεται και σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, μέσα στην περίοδο την πανδημίας.
Άρα πράγματι ανησυχούν, αλλά γι’ αυτό το λόγο, οι κυβερνόντες. Για τον κ. Μητσοτάκη το θέμα ανάγεται στην αντιμετώπιση ενός κινδύνου για απώλεια από τα δεξιά του, ενός πολιτικού κεφαλαίου που συνειδητά συγκρότησε με την ενσωμάτωση κορυφαίων ακροδεξιών στελεχών εδώ και χρόνια.
Η άθλια πολιτική και ρητορική «περί των δυο άκρων», που επαναφέρει με κάθε ευκαιρία ο κ. Μητσοτάκης, ανάγεται στην προσπάθεια του για τη συντηρητική αναθεώρηση του δημοκρατικού κεκτημένου της μεταπολίτευσης και αποτελεί επίσης ένα φθηνό υλικό υποστήριξης στην επιχειρούμενη «θεσμική θωράκιση» για την αποφυγή της εναλλακτικής, αριστερής, προοδευτικής διακυβέρνησης. Νομίζω ότι δεν πείθει πλέον ο κ. Μητσοτάκης ούτε τους πιο επιφανής συνηγόρους του λεγόμενου «ακραίου κέντρου».
5. Τι ζητήματα ανέδειξαν οι εσωκομματικές εκλογές στο ΚΙΝΑΛ και δη η εκλογή του Ν. Ανδρουλάκη, ο οποίος απέφυγε να δημοσιοποιήσει τις θέσεις του;
Όλες οι πολιτικές δυνάμεις και οι ηγεσίες, των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, θα κριθούμε στη συνείδηση της κοινωνίας και την διαμόρφωση του νέου πολιτικού σκηνικού με βάση την συνέπεια, το σαφές πρόγραμμα και τις πρωτοβουλίες που θα κατατείνουν στη διαμόρφωση της εναλλακτικής προοδευτικής διακυβέρνησης απέναντι στη λαίλαπα της νέας Δεξιάς που σήμερα κυβερνά. Αυτή η επισήμανση αφορά προφανώς και το νέο Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ, ένα νέο πολιτικό που έχει τη δικιά του διαδρομή και δεν έχει δώσει ακόμα αποτύπωμα των ιδιαίτερων απόψεων του.
6. Η ΝΔ σχολιάζοντας τις διαδικασίες στο ΚΙΝΑΛ, βρήκε ευκαιρία να πει πως πρέπει και ο ΣΥΡΙΖΑ να εκλέξει τον Πρόεδρο του από το λαό. Γιατί επιχειρείται αυτή η ωμή παρέμβαση στα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ;
Εγώ το εκλαμβάνω ως μια προφανή απόσταση, αλλά και αμηχανία και φόβο της ΝΔ, για μια πραγματική δημοκρατική διαδικασία που είναι στις καλύτερες παραδόσεις της Αριστεράς. Τον Πρόεδρο του κόμματος τον εκλέγουμε είτε παλαιότερα από την Κεντρική Επιτροπή, είτε πιο πρόσφατα από το σύνολο του μαζικού σώματος του συνεδρίου του κόμματος. Είναι αυτονόητο, αλλά θέλω να το σημειώσω ότι ο σ. Αλέξης Τσίπρας, έχει την αποδοχή και την ευρύτερη συναίνεση και από την ίδια την κοινωνία της Αριστεράς και τους εκλογείς σε όλες τις πρόσφατες αναμετρήσεις.
7. Η μεγάλη συμμετοχή στις εκλογές του ΚΙΝΑΛ σηματοδοτεί μια δυναμική γι’ αυτό το κόμμα;
Η συμμετοχή αυτή, μέσα στο ιδιαίτερο πολιτικό κλίμα που επιτεύχθηκε, μένει να αποδειχθεί για το κατά πόσο αποτελεί και μια γενικότερη θετική τάση επανάκαμψης στην πολιτική. Το σημειώνω γιατί είναι πρωτεύον ζήτημα το να υπερνικηθούν οι αυξανόμενες τάσεις αποχής στις εκλογικές διαδικασίες και την ευρύτερη συμμετοχή στα κοινά. Σε ό,τι μας αφορά, το πρωτεύον είναι η δημιουργία μιας νέας ελπίδας, μιας νέας προσδοκίας και εμπιστοσύνης που θα ενθαρρύνουν την επανάκαμψη στην πολιτική για όσους εύλογα είχαν αποστασιοποιηθεί, αλλά ιδιαίτερα και για τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους, τη γενιά της κρίσης, που διεκδικούν να βάλουν τη δικιά τους σφραγίδα στο ενδιαφέρον, στην ατζέντα και την προοπτικής, μιας πολιτικής συμμετοχής, σε αντίστιξη με την στάση «ανάθεσης», φαινόμενο για το οποίο και εμείς προφανώς έχουμε το μερίδιο της ευθύνης και στα χρόνια της διακυβέρνησης και μέχρι τώρα.
8. Για το ΣΥΡΙΖΑ είναι μια θετική εξέλιξη ότι σταθεροποιείται ο χώρος του Κέντρου;
Η υπερψήφιση της απλής αναλογικής από μια ευρεία πλειοψηφία, στην οποία δεν είχε συνταχθεί σημειώνω το ΚΙΝΑΛ, αλλά ούτε βεβαίως και η ΧΑ, για την οποία ψευδώς από τότε ισχυρίζονται ότι δήθεν είχε υπερψηφίσει, διαμορφώνει προϋποθέσεις για την αποτύπωση, τη σύγκλιση ή την αντιπαράθεση, πολιτικών προγραμμάτων, μέσα από την αυθεντική καταμέτρηση της λαϊκής ψήφου. Η κυβερνώσα παράταξη αποσκοπεί ευθέως και ομολογημένα στο να «καεί» η απλή αναλογική, αρνούμενη το ενδεχόμενο συμμαχικής κυβέρνησης με ενδεχόμενα όμορες δυνάμεις της, που θα προκύψουν από την κάλπη των εκλογών.
Στον αντίποδα ακριβώς γιατί, ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ δεν είναι μέρος ενός νέου συναινετικού πολιτικού δικομματισμού, εμείς πρέπει να εργαζόμαστε με συνέπεια κατά προτεραιότητα για τις κοινωνικές συγκλίσεις και για την ωρίμανση ενός ευρύτερου πεδίου προγραμματικών συμπτώσεων, που θα μπορεί να στηρίξει, με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ, μια κυβέρνηση από δυνάμεις της σημερινής αριστερής, δημοκρατικής, οικολογικής αντιπολίτευσης. Τυπικά βεβαίως αυτή η δυνατότητα, την οποία θεωρούμε ρεαλιστική θα κριθεί το βράδυ των εκλογών. Θα είναι όμως συνέπεια και αποκρυστάλλωμα της πολιτικής που ασκούμε και θα ασκήσουμε σε όλη την περίοδο μέχρι τις εκλογές, όποτε και αν γίνουν.
9. Έχει εργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τώρα σε αυτή την κατεύθυνση με συνέπεια, όπως επεσήμανε;
Προφανώς δεν είναι μόνο δικό μας ζήτημα το να δώσουμε την αναγκαία σημασία, να εργαστούμε και να υπηρετήσουμε με μεγαλύτερη συνέπεια, για να ωριμάσει προγραμματικά και πολιτικά αυτή η συνεργασία.
Είναι επιτακτική ανάγκη και για τις ηγεσίες άλλων κομμάτων αυτού του ευρύτερου αριστερού και δημοκρατικού χώρου, (πέραν της θεμιτής πολιτικής τους για ενίσχυση του κόμματος τους), να ανταποκριθούν δημόσια σε αυτή την προγραμματική συζήτηση που διεξάγεται μέσα στην κοινωνία, αλλά και συχνά πυκνά μέσα στη Βουλή, με επίκεντρο πάντοτε την ουσιαστική αντίθεση με τις ασκούμενες σήμερα κυβερνητικές πολιτικές.
10. Οι προ συνεδριακές διαδικασίες πώς προχωράνε;
Έχουμε αποφασίσει ότι το συνέδριο θα διεξαχθεί, παρά τις μεγάλες δυσκολίες που υπάρχουν και θα υπάρχουν λόγω πανδημίας. Καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε οι προ συνεδριακές διαδικασίες, αλλά και το συνέδριο να γίνουν με απόλυτη δημοσιότητα και να αφορούν επί της ουσίας την κοινωνία και τις ευρύτερες δυνάμεις που θέλουν να συμμετάσχουν ή παρακολουθούν την πορεία και τη δράση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Μια πορεία ενός σύγχρονου ανοικτού κόμματος της Αριστεράς, με κοινωνική γείωση και συμμαχίες, κορμού της ευρύτερης προοδευτικής, δημοκρατικής παράταξης στη χώρα μας, χωρίς νεφελώδεις και αποιδεολογικοπημένες προσεγγίσεις για μετονομασία σε «δημοκρατική παράταξη». Αυτή τη στρατηγική, με συνέπεια ακολουθούμε και σε κλίμακα Ευρώπης, με την ενθάρρυνση για τη συγκρότηση της Προοδευτικής Συμμαχίας.
11. Μέσα από τις σελίδες της «Εποχής», ιδιαίτερα με τις συνεντεύξεις που κάνουμε με ανθρώπους που δεν ανήκουν απαραίτητα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και είναι στρατευμένοι στην Αριστερά, αναδεικνύονται διάφορες ιδέες/σκέψεις/προτάσεις για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και πώς θα εμπλέξει την κοινωνία, για το πρόγραμμα του ή για την ανανέωση του πολιτικού του προσωπικού, κλπ. Σας έχουν απασχολήσει στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ;
Νομίζω ότι πρέπει πράγματι να μας απασχολήσει και αυτή η διάσταση της ουσιαστικής διεύρυνσης με κοινωνικά στελέχη, απλούς αγωνιστές στα πολύμορφα μέτωπα που αναδεικνύονται σε όλους τους χώρους, ιδιαίτερα με νέους που προσεγγίζουν τις αξίες και τα οράματα της Αριστεράς, με βάση τα σημερινά επίδικα της κρίσης. Τα ντοκουμέντα και οι συμβολές, ενόψει της προσυνεδριακής συζήτησης μπορούν να συμβάλλουν στον αναγκαίο αναστοχασμό για την πορεία μας, μπορούν και πρέπει να αναμετρηθούν με το αίτημα για την αναθεμελίωση της Αριστεράς σε ένα κόσμο που περιδινίζεται στο νέο ιστορικό κύκλο που ανοίγει.
Ταυτόχρονα το συνέδριο μας, θα πρέπει να αποτελέσει μια τομή μέσα στη συνέχεια, να δώσει μια σημαντική ώθηση στις δημοκρατικές συλλογικές διαδικασίες και τις προωθητικές συνθέσεις στο χώρο μας. Αυτά τα ζητήματα αποτελούν προϋπόθεση και για να αντιμετωπιστεί το μεγάλο έλλειμα της κοινωνικής γείωσης του κόμματος μας, με πανστρατιά όλων των στελεχών και μελών, σε όλη τη χώρα και σε όλους τους κοινωνικούς χώρους, ζήτημα που βεβαίως δεν θεραπεύεται από τις θετικές προσχωρήσεις κοινωνικών παραγόντων που συστρατεύονται με την προσπάθεια μας.
Επίσης, νομίζω ότι ο διάλογος που ήδη διεξάγεται πρέπει να είναι ανοικτός και απροκατάληπτος για τον εμπλουτισμό της αριστερής ταυτότητας του κόμματος και για να τονωθεί η πολιτική μας επάρκεια και ο πολιτικός μας λόγος σε ό,τι αφορούν τα μεγάλα διεθνή επίδικα της εποχής μας, στην Ε.Ε και τον σύγχρονο κόσμο.
12. Θα γίνει ένας απολογισμό διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και των χρόνων της αντιπολίτευσης;
Δεν έχουν ακόμα ψηφιστεί και αποτυπωθεί δημόσια, οι κεντρικές θέσεις για το συνέδριο. Εκτιμώ ότι θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα μας, μια ειλικρινής, δημιουργική και ανοικτή σε συνθέσεις συζήτηση, τόσο πάνω στο κείμενο του απολογισμού που έχει κατατεθεί πριν από ενάμιση χρόνο, όσο και για τα συμπεράσματα και τις αδυναμίες της πορείας μας, που αντιμετωπίζουμε τη διετία που είμαστε αντιπολίτευση.
13. Δεν έχουμε μάθει να έχει συζητηθεί στο πολιτικό συμβούλιο το θέμα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύματος, ενώ αυτό είναι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, σε ένα βαθμό και μέσα στην κοινωνία, γιατί;
Το ζήτημα που θέτεις έχει ιδιαίτερη σημασία μέσα στη γενικότερη αναγκαία συζήτηση που συλλογικά πρέπει να γίνει για την συνεχή αναδιαμόρφωση ενός πολιτικού σχεδίου που θα είναι και αποτελεσματικό για τον κοινό στόχο της εναλλακτικής προοδευτικής διακυβέρνησης. Ένα τέτοιο σχέδιο πρέπει να αναγνωρίζει και να επιχειρεί να δώσει απαντήσεις στο γιατί αυτό το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο δυσκολεύει με όρους κοινωνίας, αλλά και συκοφαντεί συστηματικά ως πολεμική από τη φαρέτρα των αντιπάλων μας, προκαλώντας μια ανάσχεση στη δυναμική των προγραμματικών και πολιτικών μας πρωτοβουλιών.
Επίσης, θα πρέπει να τονώσουμε τη συλλογική μας συζήτηση σε σχέση με τις αιχμές της προγραμματικής μας κατεύθυνσης σε ιδιαίτερες κοινωνικές κατηγορίες, πρώτα από όλα στη νεολαία. Ακόμη, να εμπλουτίσουμε αυτό το σχέδιο που θα αφορά στη μεγάλη προσπάθεια για την κοινωνική γείωση, για τις σχέσεις μας με τα ΜΜΕ και την επικοινωνία γενικότερα, για την ανάληψη πρωτοβουλιών που θα συνθέτουν και θα ενθαρρύνουν τις κοινωνικές αντιστάσεις.
Αυτή η αναγκαία πολιτική συζήτηση είναι στοιχείο συνοχής και συλλογικότητας μέσα στο κόμμα και θα δώσει έμπνευση και εμπιστοσύνη στην κοινωνία σε ό,τι αφορά τη «νέα αρχή» για την οποία μίλησε ο Πρόεδρος, Αλ. Τσίπρας στη ΔΕΘ. Μόνο θετικά θα επηρεάσει η επιμονή μας και στη δημόσια παρουσία αυτής της συλλογικής προσπάθειας.
14. Οι θέσεις για το συνέδριο, κατά τη γνώμη σου, μπορεί να είναι ενιαίες;
Ναι. Στη βάση των συγκλίσεων, οι οποίες υπήρξαν, στην πρόσφατη προγραμματική συνδιάσκεψη του κόμματος. Όσο μένουμε συνεπείς σε αυτή την συλλογικά διαμορφωμένη κεντρική γραμμή, μπορούν να υπάρξουν προωθητικές συνθέσεις, στο πλαίσιο του γόνιμου διαλόγου που θα γίνει.
15. Υπάρχει ο κίνδυνος δαιμονοποίησης του διαλόγου; Έχουμε ορισμένες ενδείξεις.
Σαφέστατα. Δεν είναι συμβατές με τις παραδόσεις μας και τις αξίες του χώρου της Αριστεράς, απόψεις οι οποίες στοχοποιούν πρόσωπα, δαιμονοποιούν απόψεις και αναζητούν εσωτερικούς εχθρούς, αντί μιας γόνιμης συζήτησης επί της ουσίας των απόψεων. Μέσα στη διετία, τέτοιες απόψεις βρήκαν δημόσιο βήμα- κυρίως μέσω του διαδικτύου- και αυτό μας δυσκολεύει πολύ, ενώ δίνει όπλα στους αντιπάλους μας, για να μιλάνε για ένα «χυλό», μια «πολυγλωσσία», «για ένα κόμμα σούπερ-μάρκετ» ή για προσωπικές στρατηγικές.
Πηγή: Η Εποχή
