Ιστορική στιγμή – 02 Μαΐου 2019
Παρουσίαση της Ελληνικής Έκθεσης στο Άουσβιτς «Να με θυμάστε, όπως σας θυμάμαι και εγώ» που έβαλε ένα τέλος στην εβδομηντάχρονη απουσία της χώρας μας από τον μαρτυρικό τόπο μνήμης.
Τα εγκαίνια της ελληνικής έκθεσης στο κρατικό μουσείο του Άουσβιτς έγιναν στις 2 Μαΐου 2019 επί προεδρίας Νίκου Βούτση στο ελληνικό κοινοβούλιο κατά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα. Μέσω της έκθεσης στο Αουσβιτς η χώρα μας δήλωσε, με καθυστέρηση δεκαετιών, τη θέση της στην ιστορική μνήμη για τα εκατομμύρια των Εβραίων που εξοντώθηκαν και η ελληνική Βουλή έβαλε ένα μικρό λιθαράκι ώστε να δυναμώσει ο αγώνας για την συνύπαρξη και την ειρήνη.
Αποσπάσματα Ομιλίας: (2-5-2019)«Αναγκαίος ο αγώνας της μνήμης απέναντι στη λήθη»
– Χρειάζεται να υπάρχει αγώνας της μνήμης απέναντι στη λήθη. Και πράγματι, εδώ υπήρξαν πολλές σιωπές. Παρατεταμένες σιωπές. Δεκαετιών σιωπές. Σε κλίμακα Ευρώπης, αλλά και στη χώρα μας
– Εδώ μαρτύρησαν Έλληνες, στη συντριπτική πλειοψηφία Εβραίοι συμπολίτες μας, αλλά και άλλοι αγωνιστές, αντιστασιακοί, διαφορετικοί από τα «πιστεύω» των SS. Μαρτύρησαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Για εμάς ήταν αυτονόητη αυτή η προσπάθεια που κάναμε από κοινού
– Yπάρχουν αρνητές του Ολοκαυτώματος και είναι μια παρούσα πληγή. Θα πρέπει όμως πλέον να αντιληφθούμε, και το είδαμε να εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια, ότι αυτή είναι η μία πλευρά στις εκφάνσεις μιας συνολικής αντεπίθεσης για την αναθεώρηση της Ιστορίας. Για την αναθεώρηση όλων των πλευρών, των αιτιών, των πρωταγωνιστών και τελικά των συνεπειών του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, που ήταν μια τομή στη σύγχρονη Ιστορία κι επίσης, μέσα από αυτή την προσέγγιση παίρνει πια και πολιτικό χαρακτήρα σε όλο και περισσότερες χώρες, γίνεται μια προσπάθεια επανανομιμοποίησης της φασιστικής ιδεολογίας
– Είναι αναγκαίο να μορφωθεί η νέα γενιά, τα παιδιά μας, να μορφωθούν όχι μόνο με τις εγκύκλιες σπουδές μέσα στα σχολεία, αλλά και με την προσέγγισή τους μέσα από την πραγματική Ιστορία, μέσα από αυτή την Έκθεση, μέσα από την προσέγγιση όλων των αληθινών πηγών της Ιστορίας. Επιτρέψτε μου όμως να σας πω ότι ένα από τα φρικτά διδάγματα του Ολοκαυτώματος είναι ότι δεν αρκεί η μόρφωση, διότι δεν ήταν αμόρφωτη η γερμανική ελίτ της εποχής. Μαζί με τη μουσική, τα βιβλία και τους πίνακες, τα εικαστικά και άλλα ενδιαφέροντα, γίνονταν ταυτόχρονα αυτά τα εγκλήματα. Άρα να μην επαφιόμαστε μόνο στην πραγματικά ουσιώδη σημασία που έχει η μόρφωση για την αντιμετώπιση αυτών των φαινόμενων.
Νίκος Βούτσης
