Όταν πριν λίγο καιρό ένας από τους πιο έγκυρους αναλυτές των διενέξεων στη Μέση Ανατολή ο Aμερικανός δημοσιογράφος Τόμας Φρίντμαν δήλωνε: «Νομίζω ότι η σημερινή είναι η χειρότερη κυβέρνηση που είχε ποτέ το Ισραήλ. Και νομίζω ότι ο Νετανιάχου θα μείνει στην ιστορία ως ο χειρότερος ηγέτης όχι μόνο στην ισραηλινή, αλλά στην εβραϊκή ιστορία», αποτύπωνε αυτό που αντιλαμβάνεται πια κάθε πολιτισμένος άνθρωπος. Ότι ένας αδίστακτος ηγέτης που κατηγορείται για τρεις σοβαρότατες υποθέσεις διαφθοράς, που συγκυβερνά με μια εξτρεμιστική Ακροδεξιά η οποία κάθε λίγο απειλεί με αποχώρηση από την κυβέρνηση και έχει διακηρύξει ότι δεν ενδιαφέρεται για τις ζωές των ομήρων, θα κάνει τα πάντα στο πολεμικό πεδίο προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία.
Όταν μάλιστα βλέπει ότι στις δημοσκοπήσεις το 63% των Ισραηλινών προτάσσει το ζήτημα των διαπραγματεύσεων για την επιστροφή των ομήρων έναντι του 37% που ζητούν τη συνέχιση του πολέμου, τότε ο Νετανιάχου διαλέγει το δρόμο χωρίς επιστροφή, το αιματοκύλισμα και στη Ράφα, προκειμένου μέσω της ολοκληρωτικής συντριβής της Χαμάς να διασωθεί πολιτικά και να κρατηθεί στην εξουσία.
Η αποδοχή των ειρηνευτικών προτάσεων από τη Χαμάς αιφνιδίασε τον Νετανιάχου και τον αποθηρίωσε. Η υπονόμευση εκ μέρους του του ειρηνευτικού σχεδίου, οι σφοδροί βομβαρδισμοί και η κατάληψη του μεθοριακού σταθμού στη Ράφα έδειξαν την απόφασή του να κλιμακώσει τη σύγκρουση.
Αυτή τη φορά όμως η στάση του Νετανιάχου, σε συνδυασμό με τις διαδηλώσεις μέσα στο Ισραήλ εναντίον του και το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και εξαπλώνεται στην Ευρώπη, προκαλούν δισταγμούς ακόμη και στους στενούς του συμμάχους.
Τώρα λοιπόν είναι η ώρα της δράσης για κάθε άνθρωπο της ειρήνης και της Δημοκρατίας. Κάθε δύναμη της Προόδου και της Αριστεράς πρέπει να κάνει ότι μπορεί για να αποτραπεί το αιματοκύλισμα. Για να μετρήσουν πραγματικά το πολιτικό κόστος εκείνοι οι ηγέτες στις ΗΠΑ και στην ΕΕ, χωρίς την υποστήριξη των οποίων ο Νετανιάχου δεν θα διανοούνταν να διαπράξει τα εγκλήματά του στη Γάζα.
Σε έξι μήνες δολοφονήθηκαν 35.000 Παλαιστίνιοι κι ανάμεσά τους 14.000 παιδιά. Τηρουμένων των αναλογιών θα ήταν σα να είχαν σκοτωθεί 175.000 Έλληνες ή 6 εκατ. Αμερικανοί! Ποια παγκόσμια κοινή γνώμη θα μπορούσε να ανεχθεί ένα αιματοκύλισμα τέτοιας έκτασης;
Η Νέα Αριστερά, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των κινητοποιήσεων εναντίον της ισραηλινής επίθεσης στη Γάζα. Εναντίον της επικίνδυνης κυβέρνησης Μητσοτάκης που κάθε μέρα εμπλέκει όλο και πιο βαθιά τη χώρα μας στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και του Νετανιάχου.
Το μέγιστο καθήκον του καιρού μας είναι η ανάπτυξη ενός μεγάλου κινήματος για την Ειρήνη. Όσο οι φιλοπόλεμες κυβερνήσεις, η Ευρωπαϊκή Δεξιά, η Ακροδεξιά αλλά και η μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία σχεδιάζουν την στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης και την οικονομία του πολέμου, ως αντίδοτο στην οικονομική στασιμότητα, η Αριστερά και οι προοδευτικές δυνάμεις μαζί με τα κοινωνικά κινήματα πρέπει να δράσουν για έναν κόσμο και μια Ευρώπη της Ειρήνης, της Δημοκρατίας και της Αλληλεγγύης. Για τα “πράσινα” ομόλογα της ανάπτυξης και της δίκαιης Οικολογικής μετάβασης όχι για τα “μαύρα” ομόλογα του πολέμου και των υπερεξοπλισμών. Όπως αυτούς, που ψηφίζουν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη, στο όνομα της …”πατριωτικής Αριστεράς”.
Η 61η επέτειος από τη δολοφονία του μάρτυρα της Ειρήνης Γρηγόρη Λαμπράκη, πρέπει να συνδυαστεί με μεγάλες κινητοποιήσεις κατά του πολέμου. Πιστεύουμε ότι και τα ελληνικά Πανεπιστήμια θα δώσουν το δικό τους παρών στον παγκόσμιο αντιπολεμικό φοιτητικό ξεσηκωμό.
Απαιτούμε:
– Την άμεση κατάπαυση του πυρός στην Παλαιστίνη
– Τον τερματισμό της Ισραηλινής κατοχής και τη δημιουργία ελεύθερου Παλαιστινιακού κράτους, σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ.
– Την αναγνώριση από την ελληνική κυβέρνηση του Κράτους της Παλαιστίνης με βάση την ομόφωνη απόφαση της Βουλής το 2015 επί προεδρίας Νίκου Βούτση, κάτι που έχουν ήδη πράξει 140 χώρες
– Την επιστροφή της φρεγάτας Ύδρα από την Ερυθρά Θάλασσα
– Τη διακοπή κάθε μορφής στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ
– Καμιά συμμετοχή της Ελλάδας σε πολεμικούς σχεδιασμούς στη Μέση Ανατολή ή στην Ουκρανία.
Για την επίτευξη των στόχων αυτών οι δυνάμεις της Νέας Αριστεράς πρέπει να τεθούν σε διάταξη μάχης. Ο αγώνας για την Ειρήνη συνδέεται αναπόσπαστα με τη μεγάλη αναμέτρηση των Ευρωεκλογών.
Στην κατεύθυνση αυτή έχω προτείνει την ανάληψη κοινών πρωτοβουλιών από τις δυνάμεις της δημοκρατικής Αντιπολίτευσης.
Να εξετάσουμε λοιπόν την κατάθεση πρότασης για προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή, ώστε κάθε πολιτική δύναμη να τεθεί ενώπιον των ευθυνών της και να τοποθετηθεί στο δίλημμα του καιρού μας: “Με τον πόλεμο ή την Ειρήνη;”
Νίκος Φίλης
Η ΕΠΟΧΗ
