Κοινωνία αριστείας θέλουμε και όχι την αριστεία ως πρόσχημα για ατομικό πλουτισμό και προνόμια. Οχι για να αποτελέσει το τείχος που μετά την κατάρρευση των τίτλων ευγενείας και της ελέω θεού μοναρχίας θα εμποδίσει την πρόοδο της δημοκρατίας και της ισότητας.
Αριστεία είναι ο οδοκαθαρισμός και η αποκομιδή απορριμμάτων χωρίς τα οποία θα μας έτρωγαν τα ποντίκια.Αριστεία είναι η δουλειά στο χωράφι, το μαντρί, τη λαϊκή ή το μπακάλικο και τον φούρνο χωρίς τα οποία θα τρώγαμε ποντίκια.
Αριστεία είναι ο ντελιβεράς, ο νταλικέρης, ο εντατικολόγος, η νοσηλεύτρια, η δασκάλα της Ειδικής Αγωγής, η μετανάστρια που περιποιείται τον ηλικιωμένο, ο ηθοποιός, ο πυροσβέστης, ο αστυνομικός που κυνηγάει το έγκλημα και όχι τη νεολαία.
Αριστεία είναι μια κοινωνία που πασχίζει, ξενυχτάει, ιδρωκοπά, διαβάζει, αθλείται, μαγειρεύει ή δουλεύει στον υπολογιστή ή στον τόρνο, στη start up ή στο μηχανουργείο, στην τράπεζα ή στην οικοδομή και το ναυπηγείο.
Αυτή είναι η αριστεία και κάθε μαγαζί, σχολείο, εργοστάσιο, Πανεπιστήμιο, μπαράκι, ταβέρνα, αγροτική ή τουριστική εκμετάλλευση πασχίζουμε να γίνει ο τόπος της.
Παλεύουμε να γίνει πρότυπο, παράδειγμα, καλή πρακτική για περισσότερη αγάπη, προσφορά και αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο. Για δίκαιη αμοιβή, για ισότητα, δημοκρατία, δικαιοσύνη.
Από αυτή τη συλλογική προσπάθεια, στηριγμένη πρωτίστως σε δημόσια συστήματα και πόρους, θα ξεπηδήσουν -είναι βέβαιο- οι ιδιαίτερες κλίσεις και οι ατομικές συμβολές στην επιστήμη, στην παραγωγική διαδικασία, στην Τέχνη και τον Πολιτισμό.
Συμβολές που ενθαρρύνουμε και αναδεικνύουμε, ως παραδείγματα, όχι ως απόδειξη υπεροχής και αξίωση υπέρμετρης ανταμοιβής ή πολύ χειρότερα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Βρίσκουμε πάντοτε το μέτρο μεταξύ συστημάτων συλλογικής ευφυΐας και ατομικής διάκρισης. Και όχι, αυτό δεν είναι ισοπεδωτικός εξισωτισμός. Είναι η άνθηση της ατομικότητας μέσα στη συλλογική προσπάθεια. Είναι η άρνηση του θατσερικού δόγματος «Δεν υπάρχει κοινωνία, μόνο άτομα», που οδηγεί στον άκρατο και εξοντωτικό ανταγωνισμό, στην ανθρωποφαγία, στην κοινωνική και εργασιακή ζούγκλα του νεοφιλελευθερισμού.
Οχι, οι ανισότητες δεν είναι φυσικό φαινόμενο, όπως υποστηρίζουν η Ν.Δ. και ο κ. Μητσοτάκης. Γιατί, πράγματι, όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίσα, έχουν όμως την ίδια αξία, φτιάχνουν το χέρι μας.
Αριστεία, λοιπόν. Πριν απ’ όλα στην εκπαίδευση. Για άριστα σχολεία, καλά στελεχωμένα και με σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας για όλα τα παιδιά κι όχι για τα λίγα προνομιούχα.
Για το άριστο δημόσιο σχολείο της γειτονιάς με τα πάνω από ένα εκατομμύριο παιδιά. Κι όχι μόνο για το κάτω από το 1% των σχολείων που εν μια νυκτί βάφτισε Πρότυπα η κυρία Κεραμέως. Οχι μόνο για τα λίγα καλά χρηματοδοτούμενα που θα προκύψουν μέσα από την τιμωρητική αξιολόγηση δομών και εκπαιδευτικών.
Μιλάμε για 500-600 σχολεία σε σύνολο 12.000 σχολικών μονάδων, που η Ν.Δ. κοροϊδεύει τους γονείς ότι θα μπορούν να τα επιλέγουν «ελεύθερα». Τινάζοντας, έτσι, στον αέρα το θεμέλιο του εκπαιδευτικού μας συστήματος, το σχολείο της γειτονιάς, και υποχρεώνοντας τις οικογένειες ακόμη και τόπο κατοικίας να αλλάζουν με την ελπίδα να πάνε τα παιδιά τους στα λίγα «καλά» σχολεία. Τα υπόλοιπα, δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία, στον Καιάδα της υποχρηματοδότησης και της εγκατάλειψης, με πρόσχημα την «κακή» αξιολόγησή τους.
Απέναντι σε μια τέτοια δυστοπία κοινωνική και εκπαιδευτική, με το ιδεολογικό επίχρισμα μιας δήθεν αριστείας, δίνουμε τη μάχη στην κοινωνία και την εκπαίδευση.
Για δικαιοσύνη παντού.
Αγωνιζόμαστε εναντίον του κόσμου των ανισοτήτων, των προνομίων, του ρατσισμού και κάθε μορφής διακρίσεων. Δεν θέλουμε ιδιωτικές επενδύσεις στην εκπαίδευση. Στην οικονομία και στην παραγωγή τις θέλουμε.
Οπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ φτάνοντας για πρώτη φορά τις δαπάνες για Ερευνα και Καινοτομία στο 1% του ΑΕΠ και δεκαπλασιάζοντας τα κονδύλια για υποτροφίες του ΙΚΥ από την περίοδο Σαμαρά-Βενιζέλου.
Δεν μαχόμαστε όπως η Ν.Δ. και τα συμφέροντα που υπηρετεί να ενσταλάξουμε στη συνείδηση των ανθρώπων τον υπερκαταναλωτισμό και την απληστία. Μαχόμαστε τη συγκέντρωση πλούτου στα χέρια λίγων, τα υπερκέρδη και τη φοροδιαφυγή, την ακρίβεια και την αισχροκέρδεια. Την περιβαλλοντική υποβάθμιση. Τους φραγμούς στη μόρφωση (γι’ αυτό θα καταργήσουμε την ΕΒΕ), την επισφάλεια και τον αυταρχισμό απέναντι στη νέα γενιά. Αυτή είναι η δική μας αριστεία και διόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι έχει κοινή ρίζα γραμματική και νοηματική με την Αριστερά.
Ο Νίκος Φίλης είναι ο Τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., υποψήφιου βουλευτή Α´ Αθήνας
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
