Ο όρος μπαίνει σε εισαγωγικά και αποτυπώνει τον γάμο των νεοφιλελεύθερων με την ακροδεξιά. Πρόκειται για νεολογισμό, αλλά συνήθως έτσι περιγράφονται οι νέες συμπτώσεις. Για παράδειγμα, τη δεκαετία του 1990, η στροφή της σοσιαλδημοκρατίας στον νεοφιλελευθερισμό, με πρωτοπόρους τους Σρέντερ και Μπλερ, είχε αποτυπωθεί ως “σοσιαλφιλελευθερισμός”. Και έμεινε έτσι. Άλλωστε αυτό προσπαθούν να “ξηλώσουν” την τελευταία διετία οι σοσιαλδημοκράτες στην Ευρώπη, αναζητώντας ξανά την ταυτότητά τους επενδύοντας ταυτόχρονα, όσον αφορά στην πολιτική τους επιβίωση, στη συμμαχία με την Αριστερά.
Σήμερα, στην Ευρώπη σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά κυρίως στην Ελλάδα με τη Νέα Δημοκρατία, προκρίνεται ως “έσχατη λύση” ο “νεοφιλοφασισμός” για την ανάσχεση της Αριστεράς. Όταν τα επιχειρήματα στο πεδίο της οικονομίας χωλαίνουν, επιστρατεύονται τα επιχειρήματα της “βαθιάς Δεξιάς” στα εθνικά θέματα, με επίκεντρο κυρίως το “Μακεδονικό” και τα ελληνοτουρκικά.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην “Εποχή” και τον συνάδελφο Παύλο Κλαυδιανό, ο καθηγητής Κοινωνικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Κύρκος Δοξιάδης εκθέτει σε κοινή θέα το νέο κράμα:
“‘Νεοφιλοφασισμός‘, δηλαδή μαζί νεοφιλελευθερισμός και Ακροδεξιά. Το βλέπουμε ως τάση και στην Ευρώπη, για διαφόρους λόγους. Αυτό το πάντρεμα Ακροδεξιάς και νεοφιλελευθερισμού, ούτε θεωρητικά ούτε πολιτικά είναι αδιανόητο”, σημειώνει, εξηγώντας: “Στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες στην Ευρώπη, ο καπιταλισμός δεν ήταν τόσο σκληρός, υπήρχε κοινωνικό κράτος, ‘καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο’.
Στη σύγχρονη εποχή και μέχρι τώρα στην Ευρώπη, τα νεοφιλελεύθερα μέτρα επιβάλλονταν από τους θεσμούς… Αν αυτό δεν κριθεί επαρκές και υπάρξουν ανταρσίες κατά τόπους, μπορεί η προσφυγή στις συνεργασίες με την Ακροδεξιά να κριθεί ως έσχατη λύση. Προκύπτει δε και αντίστροφα: ακροδεξιές δυνάμεις υιοθετούν νεοφιλελεύθερες πολιτικές, δεν είναι τυχαίο. Στην Ελλάδα, η τάση εντοπίζεται στη Ν.Δ. με τη στροφή στην Ακροδεξιά”…
Αυτό τον νεολογισμό, με αφορμή τις προτάσεις της Νέας Δημοκρατίας στο ασφαλιστικό, είχε περιγράψει, επίσης πρόσφατα, ο Σάββας Ρομπόλης ομότιμος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου και ο πλέον ειδικός για το θέμα του Ασφαλιστικού, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου… “Αυτό που αναφέρει ο κ. Καραγκούνης (πρόταση Πινοσέτ) έχει να κάνει με το βασικό πρόβλημα της επόμενης δεκαετίας που περιγράφουν φιλόσοφοι και επιστήμονες. Την επόμενη δεκαετία, το σοβαρότερο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα είναι ο γάμος Ακροδεξιάς και νεοφιλελευθερισμού και η πιο ριζοσπαστική πρόταση την επόμενη δεκαετία θα είναι η αποκατάσταση των δικαιωμάτων της αστικής δημοκρατίας! Αν πραγματικά έχουμε τέτοιους ορίζοντες μπροστά μας, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί όταν αναφερόμαστε στο βιοτικό επίπεδο των συμπολιτών μας”…
Ανδρέας Πετρόπουλος
Πηγή: Η Αυγή
