Συνέντευξη με την Χρύσα Χοτζόγλου, εκπαιδευτικό, μέλος της ΕΛΜΕ Πειραιά
Κυρία Χοτζόγλου, ο Υπουργός Παιδείας υπέγραψε απόφαση και σας έθεσε σε δυνητική αργία λόγω της συμμετοχής σας σε κινητοποίηση ενάντια στην αξιολόγηση. Μια κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της συνδικαλιστικής σας δράσης, σύμφωνα με τις αποφάσεις της ΟΛΜΕ, της ΔΟΕ , των ΕΛΜΕ, της ΑΔΕΔΥ. Ποιο είναι το «έγκλημά» σας;
Υπήρξε μία κινητοποίηση συναδέλφων εκπαιδευτικών και μαθητών, από κοινού, στο σχολείο μου, η οποία ακύρωσε στην πράξη την αξιολογική διαδικασία, επειδή οι μαθητές απείχαν από το μάθημα. Εμείς ήμασταν στο πλάι των μαθητών. Αυτή η ακύρωση της διαδικασίας οδήγησε στην πειθαρχική δίωξη τη δική μου και του συναδέλφου Δημήτρη Χαρτζουλάκη που είναι μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Πειραιά. Ήταν μια από τις παρά πολλές κινητοποιήσεις που εκφράζουν την εναντίωση του κλάδου των εκπαιδευτικών στην «αξιολόγηση». Αυτήν την περίοδο, η κυβέρνηση επιδιώκει, πάση θυσία, να νομιμοποιήσει το μέτρο της «αξιολόγησης» στις συνειδήσεις των συναδέλφων, βρίσκει αντιστάσεις και για αυτό εκνευρίζεται, όπως εκνευρίστηκε με τη δική μας περίπτωση, όπως εκνευρίζεται με τους 2500 χιλιάδες νεοδιόριστους συναδέλφους που συμμετέχουν στην απεργία-αποχή και στους οποίους έχουν ασκηθεί πειθαρχικές διώξεις. Η απόφαση σε βάρος μου εντάσσεται στα πλαίσια του αγώνα ενάντια στην «αξιολόγηση».
Υπήρξε απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου της Περιφερειακής Διεύθυνσης που με 5 – 0 αποφάσισε την αθώωσή σας. Κι όμως, παρότι αθωωθήκατε και μάλιστα ομόφωνα, ο Υπουργός αποφασίζει να σας θέσει σε δυνητική αργία, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει, στην μεταπολίτευση. Προχωρά δηλαδή ο Υπουργός σε μια κλιμάκωση και επιτίθεται σε συνδικαλιστικά κεκτημένα των τελευταίων 50 χρόνων
Οι κατηγορίες εις βάρος μου είναι ότι επέδειξα «χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπή συμπεριφορά», κατηγορίες που μπορούν να οδηγήσουν και σε απόλυση. Το Πειθαρχικό συνεδρίασε για να γνωμοδοτήσει προς τον Υπουργό, αν εγώ είμαι επικίνδυνη και πρέπει να απομακρυνθώ από το σχολείο μου και πράγματι τα 5 μέλη, ομόφωνα, είπαν «όχι», ότι δεν συντρέχει κανένας λόγος απομάκρυνσης μου. Όμως, ήρθε ο Υπουργός και πριν από ένα μήνα υπέγραψε την απόφαση της αργίας μου εν μέσω των κινητοποιήσεων για τα Τέμπη, έκρινε ότι πρέπει να απομακρυνθώ και ας λέει το δικό του γνωμοδοτικό όργανο το 5-0. Έτσι, τέθηκα σε αργία. Στην ουσία ο Υπουργός με αυτή του την απόφαση, στοχοποιεί τη συνδικαλιστική δράση και θεωρούμε ότι δεν είναι απόφαση του Υπουργού, αλλά ότι είναι απόφαση του Πρωθυπουργού γιατί τη μέρα που εγώ έπαιρνα το χαρτί ότι απομακρυνόμουν από τη δουλειά μου, τις ίδιες μέρες, ο Πρωθυπουργός ανακοίνωνε ότι θέλει να το βάλει στο Σύνταγμα, την «αξιολόγηση» και την άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων μαζί με την αναθεώρηση του άρθρου 16. Υπάρχει, λοιπόν, πολιτική στόχευση, σκοπός τους είναι να τρομοκρατήσουν όλο τον κόσμο της εκπαίδευσης που με κάθε τρόπο εκδηλώνει την αντίθεσή του στην «αξιολόγηση», αλλά και γενικότερα να άρουν τη μονιμότητα. Η δική μου δίωξη είναι συνδικαλιστική , αλλά διώκονται αυτή τη στιγμή συνάδελφοι σε άλλο σχολείο του Πειραιά γιατί έγραψαν σε έγγραφο ότι απαιτούν να έρθει ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό, αναγκαίο για τη λειτουργία του σχολείου. Βρέθηκαν διωκόμενοι γιατί έγραψαν τη λέξη «Απαιτούμε» Και είναι πάρα πολλά ακόμα τα παραδείγματα. Εγώ κατηγορούμαι πως συμπεριφέρθηκα με έναν τρόπο που είναι αναξιοπρεπής για υπάλληλο. Εμείς λέμε ότι δεν είναι αναξιοπρεπής η δική μας στάση. Ούτε των συναδέλφων ούτε των μαθητών, ούτε κανενός που υπερασπίζεται κεκτημένα δεκαετιών, κεκτημένα που έχουν να κάνουν με το δωρεάν δημόσιο σχολείο για όλα τα παιδιά. Την κατηγοριοποίηση που θα επιφέρει η αξιολόγηση την είδαμε στην περίπτωση των Ωνάσιων σχολείων που ξαφνικά ένα Ίδρυμα πήρε τα κτίρια, έδιωξαν τα παιδιά και λένε ότι θα είναι σχολεία για λίγους και εκλεκτούς. Αυτή η κατηγοριοποίηση περνάει μέσα από την αξιολόγηση, για αυτό είμαστε αντίθετοι σε αυτό. Σύσσωμοι οι γονείς, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί. Άρα, όταν κάποιος υπερασπίζεται επίμονα το δωρεάν και δημόσιο σχολείο δεν είναι καθόλου αναξιοπρεπής, υπερασπίζεται το δικαίωμα του λαού να μπορεί να στέλνει τα παιδιά του στο σχολείο ανεμπόδιστα, αλλά και το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία που το ευχόμαστε και το επιδιώκουμε για όλους όχι για μια μερίδα του κόσμου.
Θα λέγαμε λοιπόν ότι οι διώξεις αυτές , η απειλή απόλυσης και τα πειθαρχικά δεν αφορούν μόνο τους διωκόμενους, αφορούν τους πάντες;
Αφορούν ολόκληρο τον κλάδο των εκπαιδευτικών που θέλουν να τον τρομοκρατήσουν. Άλλωστε το είπε και η υφυπουργός Παιδείας, η κα Μακρή, είπε ότι οι εκπαιδευτικοί θα μιλούν μόνο όταν έχουν πάρει άδεια από τον διευθυντή. Θέλουν τον εκπαιδευτικό πειθαρχημένο για να πειθαρχήσει στη συνέχεια και τη νεολαία με τη στάση του και με την συμπεριφορά του. Τελικός στόχος η νεολαία, για την οποία προετοιμάζουν ένα δυσοίωνο μέλλον και για αυτό αντιδρά. Το βλέπουμε αυτή την περίοδο στους δρόμους, στο Σύνταγμα και σε όλη την Ελλάδα που η νεολαία και ο λαός δέχεται όλη αυτή τη σκληρή καταστολή. Επειδή ζητά δικαιοσύνη, επειδή ζητά ασφαλείς και μετακινήσεις, επειδή διεκδικεί το δικαίωμά του στη ζωή.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση που περιγράφετε υπήρξαν πολλές αποφάσεις συλλόγων που σας υπερασπίζονται. Διαβάζω, υπάρχει και ένα κείμενο 341 πανεπιστημιακών που έχουν υπογράψει γενικά υπέρ των διωκόμενων εκπαιδευτικών. Πρώτη φορά τόσοι πολλοί πανεπιστημιακοί βάζουν από κοινού υπογραφή σε τέτοιο κείμενο. Είναι αυτό που λέμε συχνά ότι «Το μόνο όπλο μας είναι η αλληλεγγύη μας». Υπάρχουν επόμενα βήματα που σχεδιάζονται, κινηματικά ή σε άλλο επίπεδο;
Γίνεται προσπάθεια να γίνει γνωστό το ζήτημα πλατιά στο λαό. Γιατί είναι λαϊκό ζήτημα, καθώς θεωρούμε ότι πλήττει και τα δικαιώματα των παιδιών και των εκπαιδευτικών .
Είναι ένας δύσκολος αγώνας γιατί υπάρχει και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Όταν ένας εργαζόμενος στην ουσία απολύεται, απομακρύνεται από τον εργασιακό του χώρο του και επικρέμεται η ποινή της απόλυσης θα έπρεπε η εκπαίδευση άμεσα να απαντήσει. Δυστυχώς, ακόμη δεν έχει προκηρυχθεί κάποια απεργία. Εμείς ζητάμε απεργία επίμονα, με αίτημα να παρθεί πίσω η απόφαση της αργίας, να παρθούν πίσω και οι διώξεις και τα πειθαρχικά όλων των υπολοίπων συναδέλφων που εναντιώνονται στην αξιολόγηση. Το ΔΣ της ΟΛΜΕ πρέπει να πάρει τέτοιες αποφάσεις. Η ΔΟΕ δεν έβγαλε απεργία. Μήπως δεν αφορά τους δασκάλους το ζήτημα των απολύσεων; Δεν έχουν προκηρυχθεί ακόμη ούτε Συνελεύσεις. Και επειδή υπάρχει αυτή η δυστοκία, θεωρούμε ότι κάθε μέρα που χάνεται είναι πολύτιμη. Για αυτό το λόγο εμείς κινούμαστε. Για παράδειγμα, συγκροτήθηκε επιτροπή αγώνα στον Πειραιά, κάναμε μια συνέλευση πρωτοβουλιακά, εφόσον στον Πειραιά η συνέλευση, πάει για την άλλη εβδομάδα. Το Σάββατο έχουμε μια ανοιχτή συνέλευση ενάντια στις διώξεις, στο Πάντειο στις 12:00. Κατά τόπους από διάφορες ΕΛΜΕ έχει εκφραστεί η αλληλεγγύη τους και λένε ότι θα στηρίξουν πολιτικά, νομικά, οικονομικά. Γενικώς υπάρχει αυτή τη στιγμή σε αγωνιστικό επίπεδο, κόσμος που λέει «πώς να βοηθήσω;» να παρθούν πρωτοβουλίες, αλλά σε κεντρικό επίπεδο, σε επίπεδο ομοσπονδίας δεν υπάρχει κάτι. Επιδιώκουμε να ανοιχτεί το ζήτημα πανελλαδικά, να συγκροτηθούν πλατιές επιτροπές αγώνα, να γίνουν κινητοποιήσεις, να ανοίξουν τα απεργιακά ταμεία! Να πάρει ο κόσμος την υπόθεση στα δικά του χέρια.
Τα μεγάλα ΜΜΕ, βέβαια, δεν το έχουν αναδείξει αλλά τα τοπικά, τουλάχιστον, του Πειραιά έχουν σταθεί στο πλευρό σας;
Όχι ακόμη. Αλλά το προσπαθούμε.
Εκτός από το Πειθαρχικό υπάρχει και ποινικό κομμάτι σε σχέση με εσάς;
Υπάρχει και το ποινικό σκέλος, εξαιτίας καταγγελίας σε βάρος μας από τον Προϊστάμενο. Είναι αυτό που λέμε ότι ήρθε η αστυνομία στα σχολεία μας. Με πολιτικά βέβαια, αλλά εμένα με έβγαλαν από την τάξη για να μου παραδώσουν το χαρτί, έχω ήδη καταθέσει υπόμνημα και εκκρεμεί η απόφαση του εισαγγελέα για το αν θα μας παραπέμψει ή όχι σε δίκη, με την κατηγορία της διατάραξης της λειτουργίας της σχολικής μονάδας. Για τον Δημήτρη Χαρτζουλάκη ανησυχούμε μήπως πάει απευθείας σε απόλυση, επειδή είναι αναπληρωτής. Έχει παραλάβει και εκείνος την κλήση του ως ύποπτος για το ίδιο αδίκημα και έχουμε έτσι ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης! Είναι πρωτοφανής υπόθεση. Όμως δεν είναι ζήτημα του Πειραιά, είναι ζήτημα κεντρικό, είναι πολιτική απόφαση, είναι μια προσπάθεια αυτή την περίοδο που η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη από τα Τέμπη και την λαϊκή οργή. Η κυβέρνηση επιλέγει να μην υποχωρήσει αλλά να δείξει πυγμή, να τρομοκρατήσει. Η κινητοποίηση για την οποία μας κατηγορούν έγινε 5 Μάρτη πέρσι και ένα χρόνο μετά με βγάζουν σε αργία εν μέσω κορύφωσης λαϊκών κινητοποιήσεων.
Ίσως είναι μέρος της προσπάθειας της κυβέρνησης να στραφεί αλλού η συζήτηση
Ο πρωθυπουργός, που υπηρετεί αυτό το δολοφονικό σύστημα, έφτασε να πει στη Βουλή ότι δεν είναι αξιολογημένοι οι δημόσιοι υπάλληλοι και γι αυτό είχαμε το έγκλημα των Τεμπών. Προσπαθεί να διώξει από πάνω του διαχρονικές ευθύνες όχι μόνο της δικής του κυβέρνησης, όλων των κυβερνήσεων, δηλώνει ότι φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν αξιολογούνται και άρα, να, τώρα, βγάζει και από το συρτάρι και τη δική μας περίπτωση, για να τρομοκρατήσει. Οι εκπαιδευτικοί είμαστε μέσα στην τάξη καθημερινά σε επαφή με τη νεολαία που ασφυκτιά και που ρωτάει τους καθηγητές σε τι χώρα θα ζήσουμε; Τι μέλλον είναι αυτό που μας προδιαγράφεται; δεν είναι τυχαία η στόχευση του εκπαιδευτικού κόσμου. Οι ερωτήσεις που κάνουν οι μαθητές δεν αφορούν μόνο στο επιστημονικό κομμάτι, αγωνιούν για το μέλλον του, άρα πρέπει ο εκπαιδευτικός να είναι τελείως στοιχισμένος και υπηρέτης πιστός και ιμάντας μεταβίβασης της κυβερνητικής πολιτικής, ακόμα και αν αυτή είναι δολοφονική. Όμως τελικά είμαι αισιόδοξη γιατί ο αγώνας μπορεί να δώσει αισιοδοξία. Τίποτε άλλο. Ο αγώνας και οι κινητοποιήσεις του κόσμου θα ανατρέψουν την πολιτική του συστήματος.
Επίτηδες σας ρωτάω τελειώνοντας. Τι ειδικότητα έχετε;
Είμαι κοινωνιολόγος.
Αυτοί που καταστρέφουν τα παιδιά, όπως λέει ο κύριος Γεωργιάδης;
Ναι, που κάνουν τα παιδιά αριστερά.
Δημήτρης Σκλάβος
