«Με λογισμό και μ’ όνειρο» θα προσέλθουμε σε λίγο στις κάλπες. Είναι δυνατόν; Θα υπάρξει αμέσως ο αντίλογος. Σε μια τόσο σκληρή, κορυφαία, ανελέητη μάχη να οδηγηθούμε από την έμπνευση της ποίησης, όσο υψηλή κι αν είναι; Ναι, όταν η ποίηση -ο στίχος με τις πέντε λέξεις- συμπυκνώνει το πολιτικό πρόταγμα των ιστορικών αυτών στιγμών.
Με λογισμό -με αναστοχασμό και αυτοσυνείδηση. Θα αναλογιστούμε τι άλλαξε στη χώρα τα τέσσερα χρόνια που πέρασαν. Θα θυμηθούμε τις κραυγές για «αποσυριζοποίηση», τις οιμωγές για «προδοσία». Στα τέσσερα αυτά χρόνια αποτράπηκε η απαξίωση της Αριστεράς.
Θετικός απολογισμός
Γιατί αυτό είναι το νόημα του θετικού απολογισμού. Μέσα από μια βασανιστική διαδικασία αναμέτρησης με έναν πολύ ισχυρό αντίπαλο, με συγκρούσεις αλλά και επαχθείς, ταπεινωτικούς, προσώρας, συμβιβασμούς, με άδηλη την έκβαση ριψοκίνδυνων χειρισμών, αλλά και με πείσμα, επιμονή και σθένος διαβήκαμε τις λόχμες και βγήκαμε στο ξέφωτο.
Αυτό είναι το νόημα του τέλους των Μνημονίων, της βαθμιαίας ανάκτησης των απωλειών της εθνικής κυριαρχίας, της πρόσβασης των μυριάδων ανασφάλιστων στη νοσοκομειακή περίθαλψη, των εκατό δόσεων, της δέκατης τρίτης σύνταξης, της Συμφωνίας των Πρεσπών, της ένταξης στην κοινωνία των ομήρων χιλιάδων παιδιών της δεύτερης γενιάς μεταναστών, του συμφώνου συμβίωσης και άλλων επιτευγμάτων που δεν χρειάζεται να απαριθμηθούν εδώ.
Δικαιώνεται το αριστερό πρόσημο που έδωσε η λαϊκή ψήφος στην κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια επιλογή προσδοκιών και ελπίδας. Επιλογή που κλονίστηκε για ένα χρονικό διάστημα από τη δοκιμασία της διάψευσης, των υπερβολικών εξαγγελιών, από τις αμφιβολίες και τις αμφισβητήσεις, που έφτασαν ώς το χείλος της απόρριψης. Για να γίνει τελικά η επιλογή το αριστερό αποτύπωμα της νέας κυβέρνησης.
Ο αναστοχασμός συνοδεύεται από την αυτοσυνείδηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συγκεκριμένο αμετακίνητο στίγμα στο πολιτικό και ιδεολογικό στερέωμα. Ανήκει στο ρεύμα του κριτικού μαρξισμού, του «θερμού» μαρξισμού, όπως τον ονόμασε ο Ernst Bloch, που αποτελεί συνέχεια του Διαφωτισμού και αναβαθμό στη μεγάλη «ανθρώπινη περιπέτεια». Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αρθρώσει τη δράση του τώρα στο έδαφος του καπιταλισμού, στην ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών για την ανακούφιση του χειμαζόμενου λαού, στην προοπτική πάντοτε του κοινωνικού μετασχηματισμού με στρατηγικό στόχο τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι γέννημα μιας «μακράς πορείας», που έρχεται από μακριά -τις αφετηρίες του εργατικού κινήματος-, το πρώτο ταξικό κόμμα, το ΣΕΚΕ/ΚΚΕ, που περνά μέσα από διαχωρισμούς, αναδιατάξεις και συγκλίσεις, από την ανυπέρβλητη ΕΑΜική εθνική διαταξική συμμαχία και τους αγώνες που ακολούθησαν και που εκφράστηκαν στην πιο πρόσφατη φάση τους μέσα από τα πολιτικά σχήματα της ΕΔΑ, της Ανανεωτικής Αριστεράς, του ΣΥΝ, του «χώρου διαλόγου», πορεία που πηγαίνει μακριά. Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει απαρέγκλιτα αυτήν την πορεία, με σταθερή την εμβληματική του ταυτότητα. Σε καμία περίπτωση δεν «μεταλλάσσεται».
Γειωμένος στην κοινωνία, μακριά από τη λογική του κλειστού φρουρίου, δημοκρατικός και αντιαυταρχικός στη συγκρότηση και λειτουργία του, προσεγγίζει κινηματικές και άλλες συλλογικότητες με πνεύμα ισότιμης παράταξης, αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε σήμερα, με επέλαση του νεοφιλελευθερισμού, μεταλλαγμένου καπιταλισμού με αναλλοίωτο πυρήνα τη στυγνή εκμετάλλευση των πολλών, συντάσσεται με τους πολλούς σε μια εκλογική προοδευτική συμμαχία, που εκφράζεται με κοινό ψηφοδέλτιο.
Ο “κοινός γεωμετρικός τόπος”
Η Προοδευτική Συμμαχία δεν είναι πολιτικό κόμμα ούτε μέτωπο ή συνασπισμός. Είναι ο «κοινός γεωμετρικός τόπος» στον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ συναντάται με τη δυναμική της απόκρουσης και ανάσχεσης της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής επέλασης από την κοινωνία, για μια αποτελεσματική αντεπίθεση κατά της πολιτικής της «λιτότητας», αιχμής του δόρατος των αντιλαϊκών δυνάμεων, που πρέπει οπωσδήποτε να ηττηθούν.
Ο αγώνας για τη συντριβή της «λιτότητας», για την επιτυχία του οποίου απαιτείται μια συμπαράταξη όσο το δυνατόν ευρύτερων δυνάμεων, μία νέας ποιότητας πλουραλιστική ενότητα στη δράση, δεν είναι αγώνας αμυντικός. Η συντριβή της λιτότητας είναι πρωταρχικός όρος για την παραγωγική και θεσμική ανασυγκρότηση της χώρας, προοίμιο του κοινωνικού μετασχηματισμού. Εδώ σμίγει ο «λογισμός» με το «όνειρο» -μετάβαση από το όραμα στη δημιουργία μιας αναγεννημένης Ελλάδας, με αληθινή δημοκρατία, ανεξαρτησία και ευημερία του λαού της, μέσα σε μια Ευρώπη αλληλεγγύης, κοινωνικής δικαιοσύνης και προόδου, ριζικά διαφορετική από τη σημερινή Ε.Ε.
Η μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών, των ευρωεκλογών και στο τέλος του έτους των βουλευτικών εκλογών θα είναι νικηφόρα εφόσον, εκτός από τον αριθμό των εδρών που θα κερδηθούν, θα σηματοδοτεί τη συνέχιση του «αριστερού αποτυπώματος» με την προώθηση του προτάγματος του κοινωνικού μετασχηματισμού. Μόνο έτσι «τα όνειρα θα πάρουν εκδίκηση», θα επουλωθούν τα τραύματα στην εμπιστοσύνη μέρους του λαού, η οποία είχε κλονιστεί εξαιτίας της απόστασης των εξελίξεων από τις προεκλογικές επαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ φορέας ενότητας της Αριστεράς
Απαράβατος στόχος θα πρέπει να είναι να αποτελέσει ο ΣΥΡΙΖΑ φορέα ενότητας της Αριστεράς. Να ξεπεραστούν οι φυγόκεντρες και διχαστικές καταστάσεις και να επανέλθουν στην ενιαία κοίτη οι αριστερές δυνάμεις, που οι, θεμιτές ενδεχομένως, διαφωνίες τους δεν δικαιολογούν ωστόσο την αποστασιοποίηση και, πολύ περισσότερο, την εχθρική στάση τους απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ιδιαίτερη προσοχή επιβάλλεται να δοθεί στα ζητήματα της συλλογικότητας και των δημοκρατικών διαδικασιών στη λειτουργία του κόμματος. Της σωστής ισορροπίας ανάμεσα στις κομματικές και τις κυβερνητικές δομές, καθώς και στην καταπολέμηση εξουσιαστικών και αυταρχικών ροπών που ενδημούν στην Αριστερά. Είναι ανάγκη τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να έχουν πλήρη επίγνωση των ευθυνών τους. Χωρίς αλαζονεία, με πνεύμα αφειδώλευτης προσφοράς, να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της κοινωνίας, που προσβλέπει με πολλές, αυξημένες προσδοκίες στον ΣΥΡΙΖΑ.
Τάσος Τρίκκας
Πηγή: Η Αυγή
