Οι άμεσες διακρίσεις εις βάρος των γυναικών –άνιση αμοιβή για την ίδια εργασία– είναι πολύ πιο εκτεταμένες σε αγορές εργασίας χωρίς συλλογικές διαπραγματεύσεις, όπως η ελληνική, διότι οι γυναίκες είναι πιο ευάλωτες από τους άνδρες στην ατομική διαπραγμάτευση των όρων εργασίας με τους εργοδότες. Το μεγαλύτερο μέρος του έμφυλου χάσματος στις αμοιβές δεν οφείλεται στις άμεσες διακρίσεις φύλου, αλλά στο ότι οι γυναίκες συγκεντρώνονται σε επαγγέλματα που αμείβονται κατά μέσο όρο λιγότερο απ’ ό,τι αυτά στα οποία συγκεντρώνονται οι άνδρες. Τα γυναικεία επαγγέλματα αμείβονται λιγότερο, διότι η γυναικεία εργασία θεωρείται μικρότερης αξίας από την ανδρική ή/και ο βαθμός συνδικαλισμού είναι χαμηλότερος σε αυτά, με αποτέλεσμα οι γυναίκες να έχουν μικρότερη συλλογική διαπραγματευτική δύναμη. Η κοινωνική υποτίμηση της γυναικείας εργασίας οδηγεί σε παραβίαση της αρχής του Συντάγματος περί «ίσης αμοιβής για εργασία ίσης αξίας».[Στο βίντεο η παρέμβασή μου στο πάνελ για την ανισότητα στις αμοιβές μεταξύ ανδρών και γυναικών, ως προσκεκλημένη του οργανισμού Women On Top για την επαγγελματική και οικονομική ενδυνάμωση των γυναικών, στο Career Fair που διοργάνωσε το περασμένο Σάββατο 18/2 στο Experience Park του Ελληνικού]
