Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν νοείται ανάπτυξη της οικονομίας μόνο για τους λίγους και ισχυρούς. Αυτό που είδαμε επί ΝΔ ήταν να καρπώνονται τα οφέλη της οικονομικής μεγέθυνσης λίγοι στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας με τους πολλούς και αδύναμους στη βάση της να παίρνουν ψίχουλα ή να χάνουν κι από αυτά που είχαν.
Για τον λόγο αυτόν όλοι σχεδόν οι κοινωνικοί δείκτες επιδεινώθηκαν στο διάστημα διακυβέρνησης της ΝΔ. Αυτή ήταν η αιτία να αυξηθούν οι ανισότητες (βλ. δείκτες Gini και S80/S20) και ο βαθμός φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας, με ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων να εξαντλεί τον μισθό του πριν από τις 18 του μήνα, ενόσω οι μεγάλες επιχειρήσεις σημείωναν το 2022 ιστορικό ρεκόρ καθαρών κερδών (αύξηση 304% για τις εισηγμένες στο ΧΑ).
Για τον λόγο αυτόν το 85% των Ελλήνων δηλώνει δυσαρεστημένο αναφορικά με τα μέτρα που πάρθηκαν από την ελληνική κυβέρνηση για την καταπολέμηση της ακρίβειας, έναντι 65% αντίστοιχα στην ΕΕ (Ευρωβαρόμετρο, Μάρτιος 2023).
Για τον λόγο αυτόν ευνοήθηκε το παλιό και προβληματικό παραγωγικό πρότυπο με συνέπεια η μεν αύξηση των επενδύσεων να πηγαίνει σε τουριστικά και μη ακίνητα, κατασκευές και υποδομές, αντί της βιομηχανίας, της καινοτομικής γεωργίας, των logistics, πράσινων projects, της έρευνας, παιδείας και υγείας.
Την κατάσταση αυτή επιδιώκει να ανατρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ με το πρόγραμμά του εστιάζοντας στην ενίσχυση της ζήτησης και των παραγωγικών επενδύσεων σε δυναμικά αναπτυσσόμενους τομείς μέσα από την τόνωση του λαϊκού εισοδήματος και την έμπρακτη στήριξη της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας (ΜμΕ), της ραχοκοκαλιάς της ελληνικής οικονομίας που ο Κυριάκος Μητσοτάκης άφησε εκτός ΤΑΑ. Προκειμένου, δηλαδή, να έχουμε τη συμμετοχή όλων σε μία βιώσιμη και πιο ισότιμη, άρα δικαιότερη, ανάπτυξη δυναμικών τομέων της οικονομίας, δίνει έμφαση στην από τα κάτω, από τη βάση δηλαδή της κοινωνίας, τόνωση της ζήτησης και των εισοδημάτων με τέσσερις κυρίως τρόπους:
Ενισχύει μισθούς και συντάξεις (αύξηση κατώτατου μισθού στα 880€ με ετήσια αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή, ξεπάγωμα τριετιών για άμεση αύξηση μέσου μισθού, αύξηση μισθών 10% στο Δημόσιο, επαναφορά 13ης σύνταξης και απόδοση αναδρομικών σε 2,5 εκ συνταξιούχους, χορήγηση αύξησης 7,5% για το 2023 σε όλους τους συνταξιούχους, θέσπιση αφορολόγητου 10.000 ευρώ για φυσικά πρόσωπα, κατάργηση επιτηδεύματος).
Μειώνει τους έμμεσους φόρους (6% ΦΠΑ στα τρόφιμα και 0% σε είδη πρώτης ανάγκης, ΕΦΚ στα καύσιμα με κατάργηση για το αγροτικό πετρέλαιο) που είναι οι πλέον άδικοι για να συγκρατήσει τον πληθωρισμό και την ακρίβεια, παράλληλα με εντατικούς ελέγχους κατά των πρακτικών καρτέλ και έκτακτη φορολόγηση συσσωρευμένων υπερκερδών (όχι απρόσμενων, οποία έκπληξις!, όπως λέει ο κ. Βαρδινογιάννης) εταιριών ενέργειας και διύλισης πετρελαίου.
Ρυθμίζει τα ιδιωτικά χρέη (έως και 120 δόσεις με διαγραφή βασικής οφειλής για χρέη πανδημίας) προστατεύοντας την πρώτη κατοικία με αναστολή πλειστηριασμών για ακίνητα έως 300.000 ευρώ, καταργεί τον πτωχευτικό νόμο της ΝΔ, θεσμοθετεί την εξωδικαστική ρύθμισης και κανόνες εποπτείας -φορολόγησης των Funds που κατέχουν κόκκινα δάνεια.
Εξομαλύνει τις εργασιακές σχέσεις με κατάργηση των αντεργατικών ρυθμίσεων ΝΔ με αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων και την ανασύσταση του ΣΕΠΕ για να βάλει ένα φρένο στην εργοδοτική ασυδοσία, που οδηγεί σε απώλεια ανθρωπίνων ζωών.
Τα μέτρα είναι κοστολογημένα και βασίζονται στη λογική της ανάπτυξης από τα κάτω με ταυτόχρονη αναδιανομή των εισοδημάτων, φιλοσοφία που είναι εντελώς ξένη στη λογική της ΝΔ. Πώς αλλιώς θα εξυπηρετούσε τα μεγάλα συμφέροντα άλλωστε; Από εκεί προκύπτει και η αδυναμία της να κατανοήσει πως είναι εφικτή η υλοποίηση και εφαρμογή τους. Και είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να μας κατηγορεί η ΝΔ, που χρωστά περί τα 400 εκ στις τράπεζες, για υπερφορολόγηση ή και δημοσιονομικό εκτροχιασμό, όταν είναι αυτή που με τη χορήγηση σωρείας προεκλογικών και εφήμερων επιδομάτων, που δε θα έχει πια τη δυνατότητα να χορηγεί στο επόμενο διάστημα (βλ. έκθεση κομισιόν) κατάφερε να δημιουργήσει ένα πλασματικό κλίμα ευφορίας και να πείσει τους ψηφοφόρους πως γλίτωσαν οριστικά από την κρίση. Είναι τουλάχιστον αστείο να μας κάνει υποδείξεις η πολιτική δύναμη, που μαζί με το ΠΑΣΟΚ, χρεοκόπησε τη χώρα.
Κι αυτό την ίδια στιγμή που τόσο η Τράπεζα της Ελλάδας όσο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προειδοποιούν για επιστροφή στην πολιτική των πρωτογενών πλεονασμάτων προκειμένου να συμμαζευτούν τα δημόσια και εξωτερικά ελλείμματα (-5% και -6% του ΑΕΠ αντίστοιχα στη διάρκεια της περιόδου 2019-2022) που επισώρευσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη με την πολιτική της.
Μάλιστα, στην αδυναμία της αυτή να αντιμετωπίσει ένα τόσο ριζοσπαστικό πρόγραμμα, η ΝΔ αποφάσισε να ντυθεί ένα φιλολαϊκό προσωπείο υποσχόμενη ισχυρή ανάπτυξη και νέες παροχές όπως π.χ. αύξηση του μέσου μισθού κατά 25% (πως θα γίνει αυτό αλήθεια με καθηλωμένο κατώτατο λόγω τριετιών;), μείωση των φόρων την προσεχή 4ετία (πως θα γίνει αυτό όταν οι έμμεσοι φόροι ανέρχονται στα 6 δις για το 2022 και 1ο τρίμηνο 2023;), απόκτηση της επενδυτικής βαθμίδας μέχρι το τέλος του έτους (48 μήνες την περιμένουμε αυτή) κ.α..
Όπως αποδεικνύουν ωστόσο τα πεπραγμένα της, η αξιοπιστία παρόμοιων υποσχέσεων είναι μηδενική. Γιατί ανάλογες και ακόμη πιο ευήκοες υποσχέσεις πρόσφερε αφειδώς και το 2019 προεκλογικά με εκκωφαντική διάψευση τους σήμερα. Θυμίζουμε λοιπόν ότι η ΝΔ αθέτησε τις προεκλογικές δεσμεύσεις του 2019, αφού:
Αντί για μέση ετήσια μεταβολή (μ.ε.μ.) σε όγκο του ΑΕΠ κατά 4%, όπως ήταν η δέσμευσή της, πέτυχε 1,6%, δηλαδή λιγότερο από το μισό του στόχου.
Αντί για αύξηση επενδύσεων 80 δις στην 4ετία, όπως διακήρυσσε τότε ότι θα φέρει, πέτυχε μόλις 9 δις αύξηση σε παραγωγικές επενδύσεις (13 δις αύξηση μαζί με τα αποθέματα), δηλαδή μόλις το 1/8 του στόχου.
Αντί για 120.000 νέες θέσεις εργασίας ετησίως που έταζε τότε, δηλαδή 480.000 στην 4ετία, πέτυχε μία αύξηση 179.000 ως τα τέλη του 2022 ή 236.000 αν προσθέσουμε και την αύξηση του α’ 4μηνου 2023 (βάσει μηνιαίων στοιχείων) δηλαδή λιγότερο από το μισό του στόχου.
Αντί για επίτευξη της επενδυτικής βαθμίδας εντός 18 μηνών που υποσχόταν, έχουν περάσει 48 μήνες και ακόμη δεν γνωρίζουμε αν και πότε θα επιτευχθεί ο στόχος.
Αντί για αύξηση του κατώτατου μισθού με ρυθμό διπλάσιο του ονομαστικού ΑΕΠ, ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε μόλις 20% στο διάστημα 2019-2023 αντί μιας αύξησης πάνω από 44% που όφειλε να έχει αυξηθεί στη βάση αύξησης του ΑΕΠ κατά 22% το ίδιο διάστημα.
Αντί να διατηρήσει την 13η σύνταξη όπως είχε δεσμευτεί προεκλογικά, την κατάργησε, ενώ και από τα αναδρομικά που ήταν υποχρεωμένος να επιστρέψει μετά την απόφαση του ΣτΕ, απέδωσε τελικά μόνο τα μισά που αφορούσαν την κύρια σύνταξη.
Με τέτοιες αναντιστοιχίες λόγων και πράξεων της ΝΔ, μόνο ένας αφελής θα πίστευε σήμερα τις νέες υποσχέσεις της τελευταίας στιγμής με τις οποίες στόλισε το πρόγραμμά της, οι οποίες ούτε κοστολογημένες είναι ούτε ενταγμένες στο πρόγραμμα σταθερότητας που κατέθεσε στην ΕΕ.
Τέσσερα πράγματα, που τα Rafale και τα Pass πέτυχαν να συγκαλύψουν στη συνείδηση μεγάλου μέρους του κόσμου, – κόσμου που λόγω των αλλεπάλληλων κρίσεων είναι φυσιολογικό να έχει κουραστεί και να έχει τον πήχη των προσδοκιών του χαμηλά, – οφείλουν να θυμούνται οι Έλληνες πολίτες για την 4ετία της ΝΔ:
Ο μέσος πραγματικός μισθός μειώθηκε 10% σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ και της ΕΛΣΤΑΤ.
Το πελατειακό και διεφθαρμένο κράτος καλά ανθεί με απευθείας αναθέσεις έργων 15 δις και υποκλοπές. Αλήθεια, ξεχάσαμε τόσο γρήγορα γιατί χρεοκοπήσαμε το 2010;
Η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και οι ιδιωτικοποιήσεις που δρομολογήθηκαν, θα λάβουν καθολική διάσταση με συνέπεια νέα υποβάθμιση των δημοσίων υπηρεσιών με τίμημα ατυχήματα τύπου Τεμπών, θανάτους σε αναμονή ασθενοφόρων γιατί τα δημόσια νοσοκομεία καταρρέουν και στα ιδιωτικά δεν έχουμε να πληρώσουμε ούτε για την είσοδο.
Η κλιμάκωση και ο πολλαπλασιασμός των πλειστηριασμών θα προκαλέσει τη μεγαλύτερη στην ιστορία μας μεταβίβαση και συγκέντρωση ιδιωτικού πλούτου στα χέρια λίγων κερδοσκόπων.
Το διακύβευμα είναι αν στις 25 Ιουνίου ο ελληνικός λαός θα επιτρέψει στο κόμμα του πλούτου και των «απρόσμενων» κερδών να λεηλατήσει περισσότερο από ποτέ την κοινωνία μας. Συνεχίζουμε στην παρακμή ή κάνουμε μια νέα αρχή; Επιλέγουμε τη ζωή ή την επιβίωση;
*Η Μακρίνα Βιόλα Κώστη είναι πληροφορικός, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο ΕΚΕΤΑ, υποψήφια βουλεύτρια στη Β’ Θεσσαλονίκης και μέλος της κεντρικής εκλογικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ
