«Η Ευρώπη βρέθηκε σε δραματική κατάσταση με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Βρισκόμαστε σε δραματική κατάσταση. Για πρώτη φορά έχουμε έναν πόλεμο χωρίς ένα ειρηνιστικό κίνημα. Θέλουμε μια Ευρώπη χωρίς πυραύλους και εξοπλισμούς από τον Ατλαντικό έως τα Ουράλια; Γιατί για κάτι που ήταν κάποτε δυνατόν να κινητοποιεί δεκάδες εκατομμύρια πολίτες σήμερα δεν μιλάει κανείς και αρκούμαστε να βλέπουμε απαθείς τον πόλεμο στην τηλεόραση;» τόνισε στην ΑΥΓΗ η Λουτσιάνα Καστελίνα, καταδικάζοντας απερίφραστα την παραβίασης της εδαφικής ακεραιότητας και ανεξαρτησίας της Ουκρανία.
Πώς βρεθήκαμε μπροστά στην εισβολή της Ρωσίας;
Ας μη γελιόμαστε, η Ευρώπη έκανε το αντίθετο από αυτό που έπρεπε να κάνει για την ασφάλειά της και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο από τότε που έπεσε το Τείχος του Βερολίνου. Το μόνο που έκανε ήταν να επεκτείνει επί τριάντα χρόνια τα σύνορα του ΝΑΤΟ για να περικυκλώσει τη Ρωσία, νομίζοντας ότι θα καταφέρει να βάλει τους πυραύλους του στον κήπο του Κρεμλίνου, αντί να προσπαθήσει να συνεργαστεί για τη δημιουργία ενός δικτύου ασφαλείας που θα συμπεριλάμβανε και τη Ρωσία.
Η Ευρώπη έκανε το αντίθετο για να διασφαλίσει την κοινή ασφάλεια και εξώθησε τον Πούτιν να αποκτήσει λαϊκό έρεισμα στο εσωτερικό του. Είναι ξεκάθαρο ότι η Ρωσία δεν θα αποδεχόταν να της συμπεριφέρονται με τον τρόπο που της συμπεριφέρθηκαν. Όταν οι Σοβιετικοί έβαλαν δύο πυραύλους στην Κούβα, φτάσαμε στα πρόθυρα ενός πυρηνικού πολέμου, γιατί οι ΗΠΑ αισθάνθηκαν ότι απειλούνται και έφτασαν στο χείλος ενός νέου παγκόσμιου πολέμου.
Η διαρκής διεύρυνση του ΝΑΤΟ οδήγησε τον Πούτιν να εκφράσει την περηφάνια του ρώσικου λαού μπροστά στην απειλή που αντιμετωπίζει. Προφανώς και δεν είμαι υπέρ του Πούτιν, του πολέμου και όσων κάνει. Η εισβολή πρέπει να καταδικάζεται χωρίς υπεκφυγές και με τον πιο σκληρό τρόπο.
Η ευθύνη της Ευρώπης όμως είναι τεράστια και αποτελεί την πηγή που δημιούργησε αυτή την κατάσταση, γιατί προσπάθησε να αναπτύξει ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις στην Ουκρανία κάτω από τη μύτη της Ρωσίας. Ως προς τι εκπλήσσονται σήμερα; Περίμεναν ότι οι Ρώσοι θα κάθονταν από την άλλη πλευρά των συνόρων ευχαριστημένοι; Βλέπετε σε αυτή την πολιτική έναν αναθεωρητισμό του συστήματος των μεταπολεμικών ισορροπιών στην Ευρώπη;
Ασφαλώς και η Ευρώπη ξεκίνησε με έναν δυνατό αναθεωρητισμό μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Ακόμη χειρότερα, η Ευρώπη επέτρεψε την αλλαγή των συνόρων μέσα στην Ευρώπη. Δεν συμφωνώ με αυτό που συμβαίνει στο Ντονμπάς, όπως δεν συμφωνούσα με αυτό που συνέβη στη Γιουγκοσλαβία. Διαλύσανε τη Γιουγκοσλαβία τη στιγμή που ετοίμαζαν την Ευρώπη του Μάαστριχτ. Η Γερμανία πυροδότησε τη διάλυση μιας χώρας προχωρώντας μονομερώς τότε στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Σλοβενίας και της Κροατίας μόλις αυτές ανακοινώθηκαν. Για να μην αναφερθώ στο Κόσοβο και στους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Σήμερα επιμελώς δεν μιλάνε γι’ αυτό, δεν αναφέρονται στην επιθετική πολιτική του ΝΑΤΟ έναντι της Ρωσίας και βλέπουμε στις τηλεοράσεις έναν κουραστικό μονόλογο και ένα είδος πιλοταρισμένης προπαγάνδας.
Πώς θα βγούμε από τη σημερινή κρίση;
Πρέπει να έχουμε το θάρρος να πούμε ότι οι όποιες αντιπαραθέσεις δεν λύνονται με τη χρήση των όπλων και της βίας, με τις απειλές και τους εκφοβισμούς και ότι αυτό ισχύει για όλους. Δεν πρέπει να ανεχτούμε να μας επιστρέψουν στον Μεσαίωνα που βλέπουμε αυτές τις ημέρες. Πρέπει να έχουμε το θάρρος να διεκδικήσουμε μια αποστρατιωτικοποιημένη Ευρώπη, μια Ευρώπη που θα στηρίζεται στο κοινωνικό κράτος της και δεν θα δαπανά τεράστια ποσά για την άμυνά της, μια Ευρώπη που θα καλλιεργεί τον διάλογο ανάμεσα στις χώρες της, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, χωρίς να απειλεί κανέναν. Αποδείχθηκε τεράστιο λάθος να απαιτούν να βάλουν το ΝΑΤΟ στην αυλή της κάθε χώρας.
Η Ευρώπη με την πολιτική της προκάλεσε τεράστια καταστροφή στη Γιουγκοσλαβία, συμμετείχε ή συμμετέχει στην καταστροφή στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, με άξονα τη Λιβύη, αναμείχθηκε σε όλους τους πολέμους, με τελευταίο αυτόν του Αφγανιστάν, που είδαμε πώς τελείωσε για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Ο Πούτιν είναι ο γιος της ίδιας της κουλτούρας τους και τμήμα της πολιτικής τους.
Ασφαλώς και πίσω από τη σημερινή αντιπαράθεση υπάρχουν τεράστια συμφέροντα, όπως το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, με τους Αμερικανούς να θέλουν να χρησιμοποιούμε το δικό τους αέριο ή των χωρών που θα μας υποδείξουν. Παράλληλα, έχουμε τις αμυντικές βιομηχανίες που πρέπει να καλλιεργούν διεθνείς εντάσεις για να πωλούν τους εξοπλισμούς τους και η Ευρώπη αποτελείται από πολλά πλούσια κράτη που μπορούν να αγοράζουν μεγάλες ποσότητες όπλων.
Δεν μπορούμε να διεκδικούμε την ειρήνη και να καταγγέλλουμε τον πόλεμο χωρίς να κάνουμε έναν απολογισμό ευθυνών, χωρίς να εξηγούμε στον κόσμο τι πραγματικά συμβαίνει και πώς θα πρέπει να διεκδικήσει ένα ειρηνικό μέλλον, που σημαίνει ότι κανένας δεν πρέπει να απειλεί κανέναν. Μετά από τριάντα χρόνια αποτυχημένης πολιτικής της, η Ευρώπη εισπράττει τα αποτελέσματά της, τον Πούτιν.
Την αντιπαράθεση με τη Ρωσία και την εισβολή στην Ουκρανία την πληρώνουν ακριβά οι Ευρωπαίοι πολίτες, γιατί οι ανατιμήσεις από το ενεργειακό κόστος και οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας επηρεάζουν την ποιότητα ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων οδηγώντας τους στη φτωχοποίηση μεσούσης της πανδημίας…
Αυτές είναι οι άλλες μεγάλες συνέπειες που πληρώνουμε όλες και όλοι μας στην Ευρώπη και ισχύει για την Ιταλία και, νομίζω, ακόμη χειρότερα για την Ελλάδα, που είχε καταφέρει χάρη στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να βγει από την καταστροφική πολιτική των Μνημονίων και της λιτότητας. Γνωρίζανε πολύ καλά ότι με την πολιτική τους αυτή θα οδηγήσουν στην αύξηση του ενεργειακού κόστους και αυτό γίνεται με δύο τρόπους. Από τη μια μεριά εξαιτίας της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία και από την άλλη από τη μυωπική τους ενεργειακή πολιτική, που αρνείται να αντιμετωπίσει άμεσα και χωρίς καθυστερήσεις την κλιματική αλλαγή.
Στην Ιταλία, για παράδειγμα, είχαμε έναν ενεργειακό κολοσσό, την ΕΝΙ, που σήμερα ελέγχεται από ιδιώτες που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους και δεν θέλουν να προχωρήσουν στον δρόμο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Δαπανούν τεράστια ποσά για να μας πείσουν ότι ο αέρας, ο ήλιος και οι άλλες ανανεώσιμες πηγές δεν αρκούν και ότι θα πρέπει να εξαρτιόμαστε από τους υδρογονάνθρακες. Μέσα από τα μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις αυξήσεις των τιμών και τα τεράστια κέρδη τους μιλώντας για αυξήσεις στις τιμές του φυσικού αερίου και του πετρελαίου, όταν αυτές οφείλονται κυρίως στον κερδοσκοπικό χαρακτήρα των αγορών που έχουν φτιάξει. Έφτασαν μάλιστα να μας επαναφέρουν τον εφιάλτη της πυρηνικής ενέργειας και να ζητούν τη χρηματοδότησή της ως πράσινου πόρου.
Είναι πλέον εμφανές ότι όποιος έχει το μονοπώλιο των ειδήσεων μπορεί να κοροϊδεύει και να εξαπατά τον κόσμο. Το ίδιο συμβαίνει και με την εισβολή στην Ουκρανία, γιατί καλλιεργούν στην κοινή γνώμη μια πλαστή εικόνα της πραγματικότητας για να υποστηρίξει τις λανθασμένες επιλογές τους και, ακόμη χειρότερα, κάποιοι από αυτούς πείθουν τους ανθρώπους να πολεμήσουν άλλους ανθρώπους έχοντας τις πιο λανθασμένες απόψεις.
Δεν πρέπει να παραιτηθούμε από τους αγώνες μας και πρέπει να έχουμε το θάρρος να σηκώνουμε το κεφάλι μας. Μετά από ένα χρόνο σκληρών αγώνων στην Τσιβιταβέκια, έξω από τη Ρώμη, καταφέραμε να αποτρέψουμε, την Πέμπτη, τη μετατροπή ενός εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με λιγνίτη με τη χρήση φυσικού αερίου. Κινητοποιώντας τα συνδικάτα, τους συλλόγους και την κοινωνία των πολιτών, καταφέραμε να επιβάλουμε τη δημιουργία ενός παράκτιου και επιπλέοντος αιολικού πάρκου. Θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας για την παραγωγή καθαρής και ανανεώσιμης ενέργειας. Όταν μάλιστα το υπουργείο Κλιματικής Μετάβασης μας ανακοίνωσε την απόφασή του για τη δημιουργία του αιολικού πάρκου, αυθόρμητα αρχίσαμε να τραγουδάμε το «Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος».
Αργύρης Παναγόπουλος
Πηγή: Η Αυγή
