Αυτό που δεν κατάφερε ο Μεγάλος Αδελφός των ιταλικών καναλιών το κατάφεραν από μόνοι τους οι πρώην κομμουνιστές που μετατράπηκαν εν νυκτί σε broker του χρηματιστηρίου και «παπαγαλάκια» των αγορών.
Η μαύρη τρύπα των ιταλικών τραπεζών μπορεί να ξεπερνά τα 100 δισ. ευρώ, με άξονα αυτή της «αριστερής» Monte dei Paschi di Siena (MPS), ενώ παραδόξως η τράπεζα με τα μεγαλύτερα προβλήματα φαίνεται να είναι η παλαιότερη τράπεζα του κόσμου που ελέγχεται ακόμη από τους μετεξελιγμένους πρώην κομμουνιστές που τη δεκαετία του ’90 με επικεφαλής τον πρώην πρωθυπουργό Μάσιμο Ντ’Αλέμα ανακάλυψαν τον «τρίτο δρόμο» προς το… νεοφιλελευθερισμό, με τον Γερμανό Σρέντερ και το Βρετανό Μπλερ.
Ο Ντ’Αλέμα φιλοδοξούσε να δημιουργήσει έναν «αριστερό» χρηματοοικονομικό πόλο με άξονα την τράπεζα Monte dei Paschi di Siena (MPS) που ιδρύθηκε το μακρινό 1472, το «κόσμημα» που ελεγχόταν από το Ιταλικό ΚΚ διαμέσου των περιφερειακών και δημοτικών αρχών της Τοσκάνης και της Σιένα, και τη μεγάλη ασφαλιστική εταιρεία της Λέγκας των Συνεταιρισμών Unipol. Έναν «αριστερό» χρηματοοικονομικό πόλο που θα αντιμετώπιζε στις… αγορές το Μπερλουσκόνι, που προσπαθούσε τότε να καταστρέψει αυτή που κατήγγειλε ως «κόκκινη οικονομία» της Κεντρικής Ιταλίας, που είχε δημιουργήσει το Ιταλικό ΚΚ για να υπερασπιστεί διαμέσου της συνεταιριστικής και αλληλέγγυας οικονομίας τα συμφέροντα των εργαζομένων και των αγροτών. Αυτό που δεν κατάφερε ο Μεγάλος Αδελφός των ιταλικών καναλιών το κατάφεραν από μόνοι τους οι πρώην κομμουνιστές που μετατράπηκαν εν νυκτί σε broker του χρηματιστηρίου και «παπαγαλάκια» των αγορών.
Στο τραπέζι της ΕΚΤ βρίσκεται από χθες η νέα πρόταση διάσωσης της MPS, για τη πώληση 10 δισ. ευρώ «κόκκινων» δανείων, από τα 26,6 δισ. ευρώ των «κόκκινων» δανείων της τράπεζας, με τη δανειακή της έκθεση να φθάνει στα 47 δισ. ευρώ(!), και την αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου κατά 5 δισ. ευρώ. Για την ιστορία η αδηφάγος τράπεζα έχει καταβροχθίσει τα τελευταία χρόνια αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου και αμαρτωλών ομολόγων που πλησίασαν τα 15 δισ. ευρώ (!), αλλά εξατμίστηκαν με την κεφαλαιακή της αξία να έχει υποχωρήσει μόλις στα 837 εκατ. ευρώ. Σήμερα προτείνεται στην ΕΚΤ να δώσει το πράσινο φως για μια ένα αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου κατά περίπου έξι (6) φορές την αξία της! Αυτό ασφαλώς γίνεται γιατί η ιταλική κυβέρνηση απέρριψε τις γερμανικές φωνές για κούρεμα των… καταθέσεων.
Με τη διάλυση του Ιταλικού ΚΚ, του PCI, η MPS άρχισε να αλλάξει χαρακτήρα και να μετατρέπεται σε ένα καθαρά τραπεζικό κερδοσκοπικό οργανισμό, με εξαγορές στην Ιταλία, Βέλγιο, Ελβετία και Γαλλία, διαγράφοντας μονοκονδυλιάς τη περίοδο που στήριζε την οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα των «κόκκινων» περιφερειών.
Το 2007 οι «αριστεροί» μάνατζερ χόντρυναν το παιχνίδι, γιατί μετά από μια σειρά εξαγορών έκλεισε μια συμφωνία με την ισπανική Banco Santander για την εξαγορά της Banca Antoveneta για 9 δισ. ευρώ περνώντας πλέον στο κύκλο των τραπεζικών σκανδάλων με την «Τραπεζούπολη». Παρόλα αυτά το 2011 είχε ήδη μετατραπεί στη τέταρτη σε κεφαλαιοποίηση ιταλική τράπεζα με μια μικρή λεπτομέρεια: έκλεισε το έτος με ζημιές 4,69 δισ. ευρώ!
Η MPS έχει σήμερα «κόκκινα δάνεια» που φθάνουν τα 26,6 δισ. ευρώ, ενώ η ιταλική κυβέρνηση του Δημοκρατικού Κόμματος, που κληρονόμησε τις «αμαρτίες» του Κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς και των Δημοκρατών της Αριστεράς, αναζητεί μια θαυματουργή λύση πριν από τις 29 Ιουλίου, που θα ανακοινωθούν τα τεστ κόπωσης.
«Αμαρτίες» που γνωρίζει πολύ καλά ο Ματέο Ρέντσι, όχι βέβαια ως Ιταλός πρωθυπουργός αλλά ως πρώην δήμαρχος της Φλωρεντίας, της πρωτεύουσας της Τοσκάνης, αλλά και οι Μέρκελ και Σόιμπλε, που καταβάλλουν κάθε προσπάθεια «διάσωσης» των ιταλικών τραπεζών, από τη στιγμή που οι γερμανικές τράπεζες έχουν τη μεγαλύτερη έκθεση στο ιταλικό χρέος, που ξεπερνά τα 2 τρισεκ. ευρώ, και συμμετέχουν σε όλες σχεδόν τις κερδοσκοπικές κινήσεις της Unicredit και της Intesa San Paolo στην πρώην Ανατολική Ευρώπη, την Αυστρία και την ίδια τη Γερμανία.
Η «Ευρώπη» θα σώσει για άλλη μια φορά τους τραπεζίτες; Για άλλη μια φορά καλείται να την πληρώσει ο… κοσμάκης, γιατί δυστυχώς τα ιταλικά νοικοκυριά έχουν στα χέρια τους τραπεζικές ομολογίες, που αποκαλούνται senior, αξίας 200 δισ. ευρώ, ενώ υπάρχουν και άλλα 67 δισ. ευρώ σε ομόλογα μειωμένης εξασφάλισης, εκ των οποίων 31 δισ. ανήκουν σε μικρούς επενδυτές, δηλαδή στα ίδια αυτά νοικοκυριά. Περίπου το 50% αυτών των ομολογιών λήγουν το 2017 με αποτέλεσμα οι ιταλικές τράπεζες της «αριστεράς» και της «δεξιάς» να χρειάζονται κάτι παραπάνω από 100 δισ. ευρώ, σημειώνοντας ότι τα ομόλογα αυτά διασφαλίζουν επιτόκια που ξεπερνούν τουλάχιστον κατά 2% τα επιτόκια των κρατικών ομολόγων.
Πως μπορούσε να γίνεται αυτό; Αν κανείς δεν μπορεί να καταλάβει την «παρά φύση» λειτουργία των αγορών δεν χρειάζεται να ρωτήσει τον Ιταλό Μάριο Ντράγκι γιατί μπορεί να κάνει απευθείας την ερώτηση στα ελληνικά στον πρώην αντιπρόεδρο της ΕΚΤ Λουκά Παπαδήμο, το γνωστό «τεχνικό» που έγινε πρωθυπουργός και που προηγούμενα δάνειζε στις ιδιωτικές τράπεζες με μηδενικό σχεδόν κόστος για να σπεκουλάρουν στα δημόσια ομόλογα των εθνικών κρατών.
Σήμερα οι Ντ’Αλέμα και Ρέντσι αλληλοκατηγορούνται για τον τρόπο διάσωσης των τραπεζών, με τον πρώην πρωθυπουργό να κατηγορεί τον νυν για τη πτώχευση της
Banca Marche, της Etruria, της Cassa di Risparimio της Ferrara και αυτή του Chieti. Ένα τραπεζικό σκάνδαλο που παραλίγο να παρασύρει τους υπουργούς και την κυβέρνηση του Ρέντσι.
Ο Ντ’Αλέμα προσπάθησε στο παρελθόν να διασώσει τη MPS καλώντας έναν από τους «καλύτερους» μάνατζερ της τραπεζικής αγοράς, το διευθύνοντα σύμβουλο της μεγαλύτερης ιταλικής τράπεζας Unicredit Προφούμο. Προφανώς ο Προφούμο δεν ήταν τόσο «σύντροφος», γιατί ήθελε να απολύσει 4.600 εργαζόμενους, να προχωρήσει σε συγχωνεύσεις θυγατρικών και να βάλλει λουκέτο σε 400 υποκαταστήματα. Η πραγματική εξέγερση των εργαζομένων και η στήριξή τους από ένα μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης ακύρωσε το σχέδιο του Προφούμο περνώντας το κόστος των κερδοσκοπικών παιχνιδιών στο γνωστό… υποζύγιο, τους φορολογούμενους.
Χάρις στον «τεχνικό» πρωθυπουργό Μόντι, το «συνάδελφο» του Λ. Παπαδήμου, το ιταλικό δημόσιο έβαλε μεταξύ των άλλων 3,4 δισ. ευρώ για να «σώσει» τη τράπεζα διαμέσου των αποκαλούμενων «Ομολόγων του Μόντι». Το ΔΝΤ χαιρέτησε το 2013 τη «διάσωση» της τράπεζας με το φρέσκο χρήμα του δημοσίου και ζήτησε την άμεση στήριξή της με χρήματα των φορολογούμενων… ανά πάσα στιγμή!
Το ΔΝΤ δεν έδωσε καμία βάση στη λεπτομέρεια ότι οι εισαγγελικές αρχές της Σιένας προχώρησαν στην δίωξη ένδεκα από το πλέον υψηλόβαθμα στελέχη της, μαζί με ορισμένα στελέχη της αμερικανικής JPMorgan Chase, ενώ άλλη δικαστική έρευνα κατέληξε στη καταδίκη στελεχών της γιατί με τα ελληνικής ονομασίας παράγωγα «Αλεξάνδρεια» και «Σαντορίνη», και τη στήριξη της ιαπωνικής Nomura και της γερμανικής Deutsche Bank, έκλειναν τις τρύπες από τις… ζημιές.
Δικαστήριο του Μιλάνο κατηγόρησε υψηλόβαθμο στέλεχος της τράπεζας ότι είχε δημιουργήσει συμμορία που επί μια τουλάχιστον δεκαετία έπαιρνε το 5% από τις χρηματοοικονομικές συναλλαγές της τράπεζας! Στο εδώλιο βρέθηκαν και άλλα 11 υψηλόβαθμα στελέχη της τράπεζας για φορολογικές και οικονομικές απάτες.
Το 2014 πραγματοποιήθηκε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας, αλλά τα 5 δισ. ευρώ του φρέσκου χρήματος δεν κατάφεραν να βοηθήσουν την τράπεζα να περάσει το 2014 το «τεστ κόπωσης» που έκανε τη ΕΚΤ. Τον Οκτώβριο του 2014 η τράπεζα έχασε το 39,2% της αξίας της στο καζίνο του Μιλάνου που λέγεται Χρηματιστήριο, με αποτέλεσμα το 2015 να κάνει μια νέα αύξηση μετοχικού κεφαλαίου αξίας 3 δισ. ευρώ, ενώ χάρις στα «Ομόλογα του Μόντι» το ιταλικό κράτος βρέθηκε με το 5% της τράπεζας. Χαράς ευαγγέλιο φυσικά το γεγονός ότι στην MPS βρέθηκαν και ορισμένοι μακρινοί σύντροφοι, αυτοί της Λαϊκής Τράπεζας της Κίνας, που απέκτησαν το 2%.
Ασφαλώς θα πρέπει να αποτραπεί κάθε υπόθεση να χάσουν σήμερα τα χρήματά τους δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά. Οι άνθρωποι έρχονται πριν από τις τράπεζες. Ας μη μας διαφεύγει ότι στις 6 Μαρτίου του 2012 ο επικεφαλής επικοινωνίας της MPS Ντάβιντ Ρόσι πλήρωσε με τη ζωή του τα κερδοσκοπικά παιχνίδια. «Αυτοκτονία», αποφάσισε δύο χρόνια αργότερα το δικαστήριο. «Πρώτα τον χτύπησαν στο κεφάλι και μετά τον πέταξαν από το παράθυρο, γιατί ήθελε να μιλήσει με τις εισαγγελικές αρχές», ισχυρίζεται ακόμη η σύζυγός του στις αίθουσες των δικαστηρίων αναψηλαφώντας την απόφαση της… «αυτοκτονίας».
Ανταπόκριση από το Μιλάνο του Αργύρη Παναγόπουλου.
Πηγή: Η Αυγή
