Να δείτε που από το «δεν ήξερα, κι αν ήξερα δεν θα το επέτρεπα» του Κυριάκου Μητσοτάκη για την παρακολούθηση του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη και από το ήξεις αφήξεις του κυβερνητικού εκπροσώπου για το αν παρακολουθούνταν κι άλλοι πολιτικοί, κι αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο ο πρωθυπουργός δεν το γνώριζε, θα πάμε στο «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;».
Οσο τα πράγματα ζορίζουν με το σκάνδαλο των υποκλοπών τόσο η κυβέρνηση διά των λίγων υπουργών και των ελάχιστων βουλευτών θα προσπαθεί να φασκιώσει την αλήθεια, επιχειρώντας να βγάλει την ευθύνη από πάνω της και να τη ρίξει είτε σε ιδιώτες είτε σε σκοτεινά κέντρα του εσωτερικού και του εξωτερικού που θέλουν να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα. Εχουν μπει στην κυκλοφορία από κυβερνητικούς αξιωματούχους και φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης οι σχετικές θεωρίες συνωμοσίας. Αυτές ως γνωστόν δεν είναι εύκολο ούτε να επιβεβαιωθούν ούτε να διαψευστούν. Τη δουλειά τους όμως την κάνουν. Δημιουργείται σύγχυση, διακινούνται φήμες, κατασκευάζονται ύποπτοι, δηλητηριάζεται το πολιτικό κλίμα.
Η περίφημη φράση «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;» αποδίδεται στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, την οποία φέρεται να είπε σε συνεργάτες του μετά τη δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ, Γρηγόρη Λαμπράκη, το 1963. Τότε είχε μια βάση. Υπήρχαν το παλάτι, η αμερικανική πρεσβεία, οι ακροδεξιές ομάδες στις Ενοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφαλείας, δηλαδή ένας παράλληλος μηχανισμός εξουσίας που λειτουργούσε με σχετική αυτονομία από την κυβέρνηση. Ωστόσο η κοινοβουλευτική Δεξιά όχι μόνον τον ανέχτηκε, αλλά τον χρησιμοποίησε για να εξοντώσει τους πολιτικούς αντιπάλους της και να εξουδετερώσει τις απειλές που προέρχονταν όχι από το ηττημένο στρατιωτικά και παράνομο ΚΚΕ, αλλά από το φιλελεύθερο Κέντρο και κυρίως από την αριστερή πτέρυγά του, τους ψηφοφόρους του οποίου αποκαλούσε συνοδοιπόρους των κομμουνιστών, τους κυνηγούσε, τους φακέλωνε, τους έβαζε να υπογράφουν πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, τους απέκλειε από το Δημόσιο. Το επίσημο κράτος και το παρακράτος συνεργάζονταν αρμονικά. Είχαν τρομάξει από την εκλογική επίδοση της ΕΔΑ στις εκλογές του 1958 και από τα δημοκρατικά κινήματα που αναπτύσσονταν και απειλούσαν την πρωτοκαθεδρία τους.
Σήμερα δεν υπάρχει παλάτι, η αμερικανική πρεσβεία δεν παίζει τον ρόλο (εμφανώς τουλάχιστον) που έπαιζε εκείνη την εποχή, στις Ενοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφαλείας η κατάσταση έχει αλλάξει. Σήμερα κουμάντο κάνει η Δεξιά κι απ’ ό,τι φαίνεται παρέα με εξωθεσμικούς παράγοντες που έχουν αναλάβει τη βρόμικη δουλειά για λογαριασμό της και προφανώς με την έγκρισή της. Το σύστημα τότε διέπραξε λάθη και εξετέθη ανεπανόρθωτα. Τίμιοι δικαστές και εισαγγελείς ξεμπρόστιασαν το αυταρχικό καθεστώς. Πλήρωσαν αργότερα για την… αποκοτιά τους.
Σήμερα η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη γιατί οι παρακρατικές μεθοδεύσεις έχουν γίνει από τις υπηρεσίες που βρίσκονται υπό τον απόλυτο έλεγχο του πρωθυπουργού. Είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι ο επικεφαλής της ΕΥΠ (διορισμένος από τον ίδιο) και ο τοποθετημένος (από τον ίδιο) στη θέση του υπεύθυνου για την παρακολούθηση της ΕΥΠ να λειτούργησαν ερήμην του; Είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι παραβίασαν το Σύνταγμα και τους νόμους χωρίς να ρωτήσουν τον προϊστάμενό τους; Οπως τότε το «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;» δεν αθώωσε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, έτσι και σήμερα μια ανάλογου περιεχομένου φράση, με όσες κρίσεις αυτολύπησης κι αν συνοδευτεί, δεν θα εξιλεώσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τότε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παραιτήθηκε, έφυγε από την πολιτική ζωή, λίγο αργότερα και από την Ελλάδα.
Ανάγωγα
Μην ασχολείστε με τις υποκλοπές, είπε η κυβέρνηση στις Βρυξέλλες, γιατί είναι ένα θέμα που διακινούν μη αντικειμενικά μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα. Μας τιμωρούν γιατί τα αποκλείσαμε από τη λίστα Πέτσα. Στον δρόμο που έχουν χαράξει ο Ορμπαν και ο Μπολσονάρο. Αμα έχεις τέτοια πρότυπα…
Τάσος Παππάς
