Έγινε κυβερνητική κυριαρχία της δεξιάς με 40%, γονατισμένη δημοκρατική αντιπολίτευση και βαριά ήττα της αριστεράς, ακροδεξιά με 13% και ένα αντιπολιτικό μόρφωμα με ακροδεξιές αποχρώσεις 3%. Κρυσταλλώνεται ακόμα περισσότερο ο χώρος πέραν της Νέας Δημοκρατίας. Ενισχύεται η μη αντιπροσώπευση και αποκοπή μεγάλου μέρους του κοινωνικού σώματος από το πολιτικό σύστημα.
Διακρίνονται τρία ρεύματα, η συνωμοσιολογική λαϊκιστική δεξιά του Βελόπουλου, ο φονταμενταλιστικός κόσμος της Νίκης και οι Σπαρτιάτες, μετεξέλιξη και προέκταση της Χρυσής Αυγής. Είναι εντυπωσιακός ο βαθμός συντεταγμένης κινητοποίησης παλαιών δικτύων από την καταδικασμένη ηγεσία. Σε αυτά πρέπει να προστεθεί με τα δικά της αυτόνομα χαρακτηριστικά η Πεύση Ελευθερίας, κόμμα αντιπολιτικής, αρχηγικού αυταρχισμού, με σταθερή απεύθυνση της ηγεσίας προς τα ακροδεξιά με την κλασική ρητορική «ούτε δεξιά ούτε αριστερά».
Η νέα αρχιτεκτονική του πολιτικού συστήματος παραπέμπει σε πανίσχυρη κυβέρνηση χωρίς λογοδοσία σε μία χώρα με σοβαρά ήδη ελλείμματα κράτους δικαίου: παράνομες παρακολουθήσεις από κρατικές υπηρεσίες, περιορισμένη ανεξαρτησία του τύπου και παράνομες επαναπροωθήσεις. Σε αυτά πρέπει να προστεθεί το μείζον ζήτημα της στοχοποίησης υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών.
Τι θα γίνει;
Θα γίνει ένας πρωθυπουργός ταυτόχρονα Μακρόν και Όρμπαν, από τη μια θα προβάλλεται ως νεοφιλελεύθερο ανάχωμα στην ακροδεξιά που ο ίδιος τροφοδοτεί και από την άλλη θα είναι επικεφαλής ενός προσωποπαγούς ανέλεγκτου μηχανισμού εξουσίας.
Θα συμβεί ό,τι αποτελεί μια ακραία δεξιά στροφή. Δεξιά κυβέρνηση με ακροδεξιά κοινωνική και κοινοβουλευτική αντιπολίτευση που θα ανοίγει όλο και πιο αντιδραστική ατζέντα.
Όλα αυτά σημαίνουν προοπτική μεγάλης πίεσης στην καθημερινότητα. Σημαίνουν την ακόμη μεγαλύτερη όσμωση του πολιτικού με το ποινικό και τις οργανωμένες μαφίες. Σημαίνει πίεση στο σχολείο, στο δρόμο, στο πανεπιστήμιο, στο δημόσιο χώρο. Γρήγορα θα έχουμε στοχοποίηση ανθρώπων και ομάδων που αντιτίθενται στην αντιδραστική καταιγίδα. Ενδεχομένως επανεμφάνιση ομάδων οργανωμένης βίας με ρατσιστικό κίνητρο.
Θα γίνει ακόμη πιο δύσκολη η καθημερινότητα του ανθρώπου που θέλει να βοηθήσει έναν πρόσφυγα ή μετανάστη, του δασκάλου που θέλει να μιλήσει για ανθρώπινα δικαιώματα, του επιβάτη στα μέσα μεταφοράς που θα αντιδράσει στη ρατσιστική λεκτική βία, του εργαζόμενου που θα θελήσει να διεκδικήσει βασικά δικαιώματα, του πολίτη που θα θελήσει να διαμαρτυρηθεί απέναντι στην οικιστική αυθαιρεσία ή την καταπάτηση δημόσιου χώρου.
Τι κάνουμε;
Τι κάνουμε σε επίπεδο πολιτικής αντίδρασης είναι μια μεγάλη κουβέντα που πρέπει να γίνει σε κάθε δυνατό επίπεδο, με πρώτο αυτό της αυτοδιοίκησης.
Εδώ θέλω να πω τι κάνουμε σήμερα σε άμεσο ανθρώπινο επίπεδο. Έχει σημασία η στήριξη στον διπλανό, η συνάντηση και η συζήτηση με όσους σήμερα έχουν τις ίδιες αγωνίες. Βρείτε φίλους και πείτε τα, είναι πολλοί οι στενεμένοι εδώ τριγύρω μας. Να αναζητήσουμε κάθε δυνατή προοπτική να συγκροτηθούν συμμαχίες αντιφασιστικές, δημοκρατικές. Όχι αναγκαστικά μεγάλα πράγματα (άσε που δεν είναι εύκολο). Έχει πολλή σημασία τώρα και το μικρο-επίπεδο, η μικρή κοινότητα. Να έχουμε ανοιχτή την επαφή με ένα Μέσο που μπορεί να δημοσιοποιήσει γρήγορα μια ακροδεξιά απειλή. Να έχουμε μια συλλογικότητα κοντά μας, ανθρώπους δικούς μας εκεί που δουλεύουμε, να υπάρχει δίαυλος ανοιχτός διαρκώς. Να στηριχτούν οι άνθρωποι που πρώτοι θα υποστούν την ακροδεξιά πίεση στη δουλειά τους και στην δημόσια δράση τους. Συντροφικότητα, υποστήριξη, αλληλεγγύη.
Και ειδικά οι εκπαιδευτικοί, τον νου μας. Έρχεται μπόρα.
Τελευταίο: η αγάπη μου και η σκέψη μου σε όσους έδωσαν από την πρώτη μέρα τη μάχη απέναντι στο φίδι της Χρυσής Αυγής και τώρα το βλέπουν ξανά να σέρνεται στα πόδια τους με άλλο δέρμα. Μαζί θα το χτυπήσουμε και αυτή τη φορά.
Ο Κωστής Παπαϊωάννου είναι Διευθυντής του Σημείου για τη μελέτη και αντιμετώπιση της ακροδεξιάς
