Κατέθεσα σήμερα μάρτυρας υπεράσπισης στο αυτόφωρο για τους δύο συλληφθέντες που δικάζονταν γιατί έριξαν τρικάκια στο δρόμο έξω από το γραφείο της γενικής γραμματέως αντεγκληματικής πολιτικής κυρίας Νικολάου. Είπα ότι η δημόσια διαμαρτυρία είναι γραμμένη στην καρδιά της δημοκρατίας. Τρικάκια έριχναν, είπα, χαρτάκια μικρά, με συνθήματα. Ο ορισμός της ειρηνικής διαμαρτυρίας. Αυτό το συνταγματικό δικαίωμα πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι σεβαστό.
Θυμήθηκα εξάλλου πως μεγαλώσαμε με τρικάκια. Τρικάκια έριχναν η ΟΝΝΕΔ και το ΠΑΣΟΚ, τα συνδικάτα και το ΚΚΕ. Τρικάκια ιερείς και παραθρησκευτικές οργανώσεις για το θρήσκευμα στις ταυτότητες ή σήμερα για τα μέτρα κατά της πανδημίας στους ναούς. Τρικάκια οι μακεδονομάχοι και οι οπαδοί μιας ομάδας. Θα έπρεπε να διωχθούν; Είπα ακόμα ότι ειδικά σήμερα σε συνθήκες πανδημίας πρέπει να προστατευθεί το δικαίωμα στη δημόσια διαμαρτυρία ακόμα περισσότερο. Δεν το λέω εγώ, το είπε πρόσφατα το ευρωκοινοβούλιο.
Θυμήθηκα ακόμα πόσες προσωπικές ύβρεις και ακραίοι χαρακτηρισμοί ακούστηκαν όταν ετοιμάζαμε το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης. Και προσωπικοί. Και με ονοματεπώνυμο. Με ρώτησε ο Πρόεδρος και διευκρίνισα, «έκφυλοι, αντίθρησκοι, πόρνοι και πολλά άλλα». Κανείς μας δεν διανοήθηκε να ισχυριστεί ότι απειλείται ή ακόμα περισσότερο να στρέφει δικαστικά εναντίον όποιων διαμαρτύρονταν. Ακόμα και ο ακραίος λόγος έχει θέση στην δημόσια κριτική. Με ρώτησε τότε ο πρόεδρος αν οι μαθητές μου με έχουν πει ποτέ τύραννο και τι θα έκανα σε αυτή την περίπτωση. Απάντησα ότι δεν μου έχουν πει κάτι τέτοιο κατά πρόσωπο. Πάντως το μόνο που δεν θα έκανα θα ήταν να στραφώ πειθαρχικά εναντίον τους. Μάλλον με συντριβή θα αναρωτιόμουν τι τους έκανε να με κρίνουν έτσι.
Σε κάθε περίπτωση, όποιος αναλαμβάνει δημόσιο αξίωμα οφείλει να δέχεται την κριτική, ακόμη και την πιο ακραία και δυσανάλογη. Και αυτό η κ. ΓΓ οφείλει να το ξέρει καλά. Κριτική δικαιολογημένη σε ένα τέτοιο νομοσχέδιο για τις φυλακές μπορεί να είναι ένα άρθρο, ένα πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη, μία πορεία με τρικάκια. Όλα χωράνε σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα. Και όταν ρωτήθηκα αν θεωρώ τον χαρακτηρισμό «δολοφόνος κρατουμένων» υβριστικό, είπα ότι στις πολιτικές αξιολογήσεις συχνότατα η γλώσσα χρησιμοποιείται μεταφορικά. Ο χαρακτηρισμός «πολιτικός απατεώνας» για έναν πρωθυπουργό δεν εννοεί ότι είναι απατεώνας κυριολεκτικά. Ο χαρακτηρισμός «δολοφόνος» για έναν γραμματέα υπεύθυνο για τις φυλακές ή για έναν υπουργό άμυνας δεν σημαίνει ότι σκότωσε με τα χέρια του. Είναι ακραία μεν, εύλογη δε, μεταφορική χρήση της γλώσσας με πολιτικό περιεχόμενο.
Η πολιτική της κ. ΓΓ και ο τρόπος που την ασκεί είναι υπό κρίση. Και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο μας έχει μάθει ότι όποιος παίρνει δημόσιο αξίωμα παίρνει μαζί και την κριτική. Να μάθει λοιπόν να ζει με αυτή και να την ανέχεται. Και το να περνάνε κάποιοι με μηχανάκια στο κέντρο της Αθήνας κάτω από το γραφείο της και να πετάνε τρικάκια είναι «κομμάτι της δουλειάς της», να μάθει να το δέχεται.
Το δικαστήριο απάλλαξε τους κατηγορούμενους για την απείθεια και την αντίσταση. Το καλύτερο είναι πως θα καλέσει τέλος Δεκεμβρίου την ίδια την κ. Νικολάου να εξηγήσει τι είναι αυτό που θεώρησε υβριστικό.
Κωστής Παπαϊωάννου
(Ανάρτησή του στο Facebook)
