Η Βαλτετσίου –ιδίως Παρασκευή βράδυ- είναι ο πιο πολυσύχναστος ίσως δρόμος στα Εξάρχεια. Εκεί χτυπήθηκε σε βραδινή του έξοδο πολιτικός αρχηγός από ομάδα τραμπούκων (το να τους πεις μπράβους ή χαφιέδες μάλλον προσφέρει κίνητρο ή δικαιολογία, αλλά ας μην εικοτολογούμε).
Στα Εξάρχεια η αστυνομία δε φέρνει αστυνόμευση και ασφάλεια, δεν είναι άλλωστε αυτός ο σκοπός της εκεί. Δεν απαντά στις συμμορίες, τη χουλιγκανοποίηση μέρους του «χώρου», τη μάτσο επιθετικότητα, την έμφυλη βία και παρενόχληση, τα όπλα, τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ορθολογική, συντεταγμένη, αναλογική, επιτελικά σώφρονα παρουσία δημόσιας δύναμης στο κέντρο της πόλης.
Μετά από όλη τη φιλολογία για τα «άβατα» που έσπασαν, κανονικά χτες βράδυ οι τραμπούκοι δε θα είχαν προλάβει να διανοηθούν να πάνε στο μεζεδάδικο (άσε που θα τους είχε κόψει το βήχα ο Μπαλάσκας από το στασίδι του στα κανάλια).
Όμως στα Εξάρχεια ποτέ δεν ήταν ο σκοπός η αστυνόμευση. Η επίκληση της ασφάλειας ήταν ψευδεπίγραφο σύνθημα, κενό περιεχομένου που στην πράξη σημαίνει πολλά ΜΑΤ σε μια χώρα με διαλυμένα σχολεία, τρένα και νοσοκομεία.
Στα Εξάρχεια ειδικά, σκοπός ήταν να τροφοδοτείται η αυτοαναφορική κόντρα χουλιγκανομπάχαλων – ΜΑΤ. Αυτό επιτυγχάνεται με τη «χακί αστυνομία» βαριάς καταστολής στις γωνίες και τα πεζοδρόμια. Αυτό επιτυγχάνεται με τις καθημερινές παρελάσεις των πάνοπλων Ράμπο ανάμεσα στα τραπεζοκαθίσματα, σα να κάνει βόλτες ελέφαντας σε σχολή χορού.
Τα Εξάρχεια αποτέλεσαν και αποτελούν την υπέρτατη ιδεοληψία (όχι μόνο στους κυβερνητικούς νόες, να είμαστε ειλικρινείς). Η πλατεία είναι σήμερα σιδερόφραχτο ground zero, η περιοχή είναι αστυνομοκρατούμενη στα όρια του παραλογισμού και πολιτικός αρχηγός ξυλοκοπείται ανεμπόδιστα. Διότι η χημική αστυνομία κρότου λάμψης, οι μονάδες full-face και χωρίς διακριτικά κρατικών κουκουλοφόρων αποτελούν η ίδιοι παράγοντα ανασφάλειας.
Τις μέρες που μαθαίνουμε ότι δεν είχαν σταθμάρχες τα τρένα, οι ειδικοί φρουροί δε χωράνε να σταθούν στα πεζοδρόμια και τα σκαλάκια. Δε φτάνει η μισή Κολομβία για τον φραπέ που καταναλώνουν καθημερινά μην κάνοντας απολύτως τίποτα.
Φυσικά κάποιοι μετά την επίθεση θα προτείνουν περισσότερη αστυνομία. Η βλακεία δεν έχει τέλος.
Υγ. Για «σχολιαστές» που βρήκαν το περιστατικό ευκαιρία να κάνουν και λίγο αντιαριστερό πολιτικό χιούμορ, δεν περισσεύει ούτε περιφρόνηση. Μόνο λύπηση. Έχει από καιρό φύγει από το μυαλό τους το κέντρο και έχει μείνει μόνο το ακραίο.
Κωστής Παπαϊωάννου
Ανάρτησή του στο Facebook
