Με το θράσος δολοφόνου που δρα ανενόχλητος, πατώντας πάνω στα πτώματα 8.000 δολοφονημένων Παλαιστινίων, εκ των οποίων τα 3.000 είναι παιδιά, και 1.400 Ισραηλινών από την επίθεση της Χαμάς, ο Ισραηλινός πρεσβευτής στον ΟΗΕ Γκιλάντ Ερντάν, την περασμένη Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2023 καρφίτσωσε στο στήθος του το κίτρινο αστέρι κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του Συμβουλίου Ασφαλείας, δηλώνοντας ότι θα το φοράει «με υπερηφάνεια» όσο δεν εκδίδεται απόφαση που θα καταδικάζει τις «θηριωδίες τη Χαμάς». Και το διέπραξε την ίδια στιγμή, κι ενώ το αίμα στη Γάζα τρέχει ποτάμι, που έξι βόμβες του 1 τόνου ισοπέδωναν τον πυκνοκατοικημένο καταυλισμό Τζαμπαλίγια προκαλώντας νέα εκατόμβη (αν και το «νέα» δεν ισχύει, γιατί η εκατόμβη είναι διαρκής), με τουλάχιστον 400 νεκρούς. Μια ενέργεια που η διεθνής τρομοκρατία του αποθηριωμένου κέρδους ονομάζει «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα».
Φαντάζομαι ότι με την ίδια περηφάνια και χαρά και ενθουσιασμό θα φορούν στο στήθος τους το συγκεκριμένο αστέρι οι δολοφόνοι με τα λευκά κολάρα της Wall Street, που στη σφαγή της Γάζας βλέπουν ακόμα μια ευκαιρία αύξησης των κερδών τους στους τομείς της αεροδιαστημικής και της οπλοβιομηχανίας, όπως γράφει ο Guardian. Πρώτος και καλύτερος θα μπορούσε να φορέσει το αστέρι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, που ζήτησε από το Κογκρέσο στρατιωτική και ανθρωπιστική βοήθεια -ανθρωπιστική!- 106 δισ. δολαρίων για το Ισραήλ και την Ουκρανία, γεγονός που έγινε δεκτό με αλαλαγμούς από τους κανίβαλους του χρήματος. «Ξέρετε, η κατάσταση στο Ισραήλ είναι προφανώς τρομερή ειλικρινά και εξελίσσεται καθώς μιλάμε» δήλωσε ο Τζέισον Άικεν, αντιπρόεδρος Τεχνολογιών και οικονομικός διευθυντής της General Dynamics, «αλλά νομίζω πως αν εξετάσουμε τη δυναμική τής αυξημένης ζήτησης που προκύπτει από αυτό, η ζήτηση που πρέπει να επισημάνουμε και πραγματικά ξεχωρίζει είναι μάλλον από την πλευρά του πυροβολικού» (τα στοιχεία του κείμενου από το TVXS).
Τόσο ψυχρά, τόσο απάνθρωπα από τους «αστεράτους» ενός κατασκότεινου ουρανού, όπως ο Γκιλάντ Ερνάν. Πρόκειται για αποτρόπαιο ιστορικό τσαρλατανισμό, που πρώτα απ’ όλους προσβάλλει τους τραγικούς αθώους νεκρούς των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, η ενέργεια του πρέσβη του Ισραήλ να καρφιτσώσει το κίτρινο αστέρι του διωγμού και του φόνου στο στήθος του. Το κίτρινο αστέρι της «τελικής λύσης» από τον εκπρόσωπο ενός κράτους που εφαρμόζει την «τελική λύση» σε βάρος των Παλαιστινίων εδώ και 56 χρόνια και τώρα τους απανθρακώνει στο ανοιχτό και φανερό κρεματόριο της Γάζας.
Μπροστά στα μάτια ολόκληρης της ανθρωπότητας, που μοιάζει να έχει χάσει το ηθικό της έρμα, να έχει σπαταλήσει το πολιτικό της κεφάλαιο και το λογικό της απόθεμα και παρακολουθεί τη σφαγή με αδιαφορία, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι έτσι αυτοκτονεί κάπου στο μέλλον. Μια ανθρωπότητα που δεν ακούει καν τις φωνές εκείνων των Εβραίων που, έχοντας μνήμη και συνείδηση, φωνάζουν «Όχι στο όνομά μας». Εκείνοι ξέρουν καλύτερα απ’ όλους ότι σήμερα οι νεκροί του Άουσβιτς και του Νταχάου έγιναν σκιάχτρα στα χωράφια των εποίκων δίπλα στις ζωές των φυλακισμένων νεκρών της Παλαιστίνης για να φοβούνται τα περιστέρια της ειρήνης. Εκείνοι ξέρουν ότι το κίτρινο αστέρι σήμερα το φορούν τα χιλιάδες νεκρά παιδιά της Παλαιστίνης.
Αυτό που συμβαίνει στη Γάζα λέγεται σφαγή. Σφαγέας είναι το κράτος του Ισραήλ. Γιατί η ευθύνη της βίας ανήκει πάντοτε στην ισχύ, επειδή πάντοτε ο ισχυρός είναι εκείνος που διαθέτει την ελευθερία επιλογής. Το κράτος του Ισραήλ είναι εκείνο που έχει την επιλογή της ειρήνης και επιλέγει τη σφαγή. Σφαγμένος είναι ο παλαιστινιακός λαός. Όχι η Χαμάς, ο παλαιστινιακός λαός, που δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα να ξεκινήσει ειρηνευτικές συνομιλίες. Σφαγμένοι είναι οι 116 γιατροί και νοσηλευτές που τους κατακρεούργησαν επειδή δεν μήδισαν, δεν έφυγαν, επειδή απλώς ήταν άνθρωποι. Ποια «θηριωδία» διέπραξαν για να αξίζουν τέτοιος τέλος;
Ας είμαστε σοβαροί. Το κίτρινο αστέρι ανήκει στην ανθρωπότητα, όχι στους αιματοβαμμένους σφετεριστές της Ιστορίας. Εκείνους που «φοβούνται τα λόγια που θα λέμε αύριο όλοι μαζί / μας φοβούνται, αγάπη μου, κι όταν μας σκοτώνουν, / νεκρούς μας φοβούνται πιο πολύ» (Τάσος Λειβαδίτης, «Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας»).
Κώστας Καναβούρης
