«Μάχεσθαι χρη τον δήμον υπέρ
του νόμου ώσπερ περί τείχους»
Ηράκλειτος
Σ’ αυτά «τα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα», σ’ αυτές τις μέρες με «το δυστυχισμένο χώμα», είναι καλό να επιστρέφουμε πού και πού στις μεγάλες μορφές της φιλοσοφίας, όπως ο Ηράκλειτος, για να θυμόμαστε τι είναι ο άνθρωπος και για τι χρειάζεται να αγωνίζεται ώστε να παραμένει άνθρωπος και πολίτης. Σ’ αυτές τις μέρες, όπου ο πρωθυπουργός της χώρας εκστομίζει ό,τι πιο άθλιο τόλμησε να εκστομίσει ποτέ πρωθυπουργός, προσμετρώντας τα κέρδη με αντίτιμο τον θάνατο 16.000 ανθρώπων σε μια χρονιά σαν τον τελευταίο τσιφούτη, χρειάζεται να θυμάσαι ότι «αυτό που ήσουν κάποτε πρέπει να γίνεις ξανά».
Και πρέπει να θυμηθείς ότι ήταν μέσα στη χούντα που ο Μίκης έγραψε και μελοποίησε τους παραπάνω στίχους, γιατί κάποιοι προδότες από τα σπλάχνα της Δεξιάς και το παρακράτος των δωσίλογων και των ταγματασφαλιτών κατέλυσαν τον νόμο και τη δημοκρατία. Στρατοδίκης στο στρατοδικείο που καταδίκασε τον Μπελογιάννη ήταν ο αρχιφονιάς του ελληνικού λαού Παπαδόπουλος και εκλεκτός αυτού ο σημερινός υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης. Αυτός που ονειρεύεται τρόπους και μεθόδους, όχι αναγκαστικά νόμιμους, ώστε να μην επανέλθει η Αριστερά στην κυβέρνηση. Ναι, ο ίδιος άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για την ύψιστη, κατά τας αστικάς γραφάς, διαδικασία των εκλογών.
Χρειάζεται να θυμόμαστε τον Ηράκλειτο, ακούγοντας τη φρικαλέα αποστροφή του κυβερνητικού εκπροσώπου Γιάννη Οικονόμου που με εγκληματική ψυχρότητα ανασκολόπισε την Ιστορία αυτού του τόπου, Ιστορία πληρωμένη με βαρύ φόρο αίματος και θανάτου, λέγοντας: «Η Ελλάδα είναι Φιλελεύθερη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Επιχείρησαν κάποιοι στο παρελθόν να το καταλύσουν αυτό με την εργαλειοποίηση των θεσμών, αλλά βρήκαν απέναντί τους την κοινωνία, βρήκαν απέναντί τους τις θεσμικές αντιστάσεις της Δημοκρατίας».
Χρειάζεται λοιπόν να θυμηθούμε όλοι ότι αυτοί που «επιχείρησαν να καταλύσουν τους θεσμούς» στήθηκαν στον τοίχο της Καισαριανής, στον τοίχο της Κοκκινιάς, στο μακελειό στον Χορτιάτη, την ώρα που οι πολιτικοί πρόγονοι του Γιάννη Οικονόμου συνεργάζονταν στη μαζική δολοφονία του ελληνικού λαού, όχι για να σωθεί ο τουρισμός, αλλά ο ναζισμός. Όταν «το ΕΑΜ μας έσωσε απ’ την πείνα», ήταν ο στρατηγός Καβράκος (ο ίδιος που ως στρατοδίκης καταδίκασε σε θάνατο τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Νικόλαο Πλαστήρα το 1935, ο ίδιος που παρέδωσε την Αθήνα στους ναζί, μέσα σ’ ένα καφενείο), που αυτοβούλως, ως γενικός διευθυντής της Πανελλήνιας Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών -ιεραρχικά υπαγόμενης στο Κατοχικό υπουργείο Επισιτισμού-, υπηρέτησε με αυταπάρνηση τη στρατηγική πείνας των ναζί, για μείωση του πληθυσμού. Μόνο τον φοβερό χειμώνα ’41-’42 πέθαναν μαρτυρικά 63.734 άνθρωποι σε Αθήνα – Πειραιά και συνολικά στην Ελλάδα 100.000.
Μόνο τυχαίοι δεν ήταν οι θάνατοι. Και ποτέ οι μαζικοί θάνατοι, ποτέ, το τονίζω, σε τέτοια κλίμακα μπορούν να θεωρηθούν τυχαίοι. Ούτε τότε, ούτε τώρα. Το κέρδος, το όποιο κέρδος, βρίσκεται πίσω από τη φρικωδία. Ας μην ξύνουν την ιστορική οδύνη ο Γιάννης Οικονόμου και το αφηνιασμένο καθεστώς που κυβερνά.
Γι’ αυτό όμως χρειάζεται να επιστρέφουμε σε αποστάγματα σοφίας όπως του Ηράκλειτου: «Ο λαός πρέπει να υπερασπίζεται τον νόμο σαν να είναι το τείχος (σ.σ.: της πόλης)». Ακριβώς αυτή την ανάγκη υπερασπίστηκε το άρθρο 107 του συντάγματος του 1844. Την ίδια ανάγκη υπερασπίστηκε το ακροτελεύτιο άρθρο, 114, του συντάγματος του 1952. Του άρθρου που έγινε σύνθημα στον αγώνα για Παιδεία, δημοκρατία, ελευθερία και νομιμότητα στη δεκαετία του ’60.
Και ήταν ο Ανδρέας Λεντάκης, φριχτά βασανισμένος αργότερα στην ταράτσα της Μπουμπουλίνας, που το εμπνεύστηκε. Από την ΕΔΑ ήταν ο Λεντάκης, όχι από την ΕΚΟΦ του φοιτητικού παρακράτους της ΕΡΕ. Πολιτικοί υφιστάμενοι του Παττακού ήταν οι βασανιστές του και με τον Άδωνι Γεωργιάδη αντάλλασσε επιστολές εκτίμησης ο Παττακός, όχι με τον Τσίπρα και τον Κουτσούμπα και τον Βαρουφάκη και τον Ανδρουλάκη.
«Θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα» έλεγε ο μέγας Ηλίας Ηλιού της ΕΔΑ, την ώρα που ο «εθνάρχης» την κοπανούσε για το Παρίσι, ατιμωτικά, με ψευδώνυμο.
Ναι! Χρειάζεται να θυμόμαστε την Ιστορία. Γιατί όταν δεν τη θυμόμαστε, την προκαλούμε να επαναληφθεί.
Κώστας Καναβούρης
Πηγή: Η Αυγή
