Παρά τα ρήματα αυτοπεποίθησης, αλλά και ενός αυτοεγκωμιασμού αναντίστοιχου με την περίσταση, που χρησιμοποίησε στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός, δεν πρόσφερε εξηγήσεις ικανές να επουλώσουν έστω προσωρινά τη βαθιά πληγή της κυβέρνησής του, που επειδή ακούει μόνο τις φιλικές της φωνές, οδεύει με την ψευδαίσθηση πως είναι άτρωτη. Και κυρίως, τα όσα ημιαπολογητικά διάβασε σε ταχύ ρυθμό ο κ. Μητσοτάκης, δεν κατάφεραν να αμβλύνουν τον κοινό φόβο για την «επιτελική» φθορά και απαξίωση των θεσμών. Δεν εξήγησε ο πρωθυπουργός πώς μπορεί να χρησιμοποιείται σαν αθωωτικό επιχείρημα για την υποκλοπή των συνδιαλέξεων του κ. Ανδρουλάκη σχετική απαίτηση της Αρμενίας και της Ουκρανίας, που τη διέψευσαν αμέσως οι δύο ελαφρόμυαλα προσβληθείσες χώρες. Δεν εξήγησε πώς η υπερσυγκεντρωτική εξουσία του επέτρεψε να αυτονομηθούν δύο μη αυτόφωτα, ευεργετημένα πρόσωπα, που αντλούσαν εξ ολοκλήρου από τον ίδιο το όποιο δημόσιο κύρος τους: ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Γρηγόρης Δημητριάδης, και επιτελάρχης υπ’ αριθμ. 2 στην ουσία, λόγω και της στενής συγγένειας, η οποία φαίνεται ότι του διόγκωνε την αυταρέσκεια αντί να τον καθιστά προσεκτικότερο· και ο κ. Παναγιώτης Κοντολέων, που του δωρήθηκε με φωτογραφική διάταξη η ηγεσία της ΕΥΠ παρά την εξόφθαλμη ανεπάρκεια του βιογραφικού του – ή μήπως χάρη σε αυτήν;
Αν η «νόμιμη επισύνδεση» ήταν συνταγματικά ανεπίληπτη, όπως ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός, δεν θα βομβαρδιζόμασταν μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών από χυδαίες διαρροές κατά του κ. Νίκου Ανδρουλάκη, που είχαν μεν ακροδεξιά προέλευση, τάχιστα όμως ετέθησαν υπό ημιεπίσημη νεοδημοκρατική σκέπη. Ούτε θα είχε το θράσος ο (επίσης αυτονομηθείς;) διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Ν.Δ. Νίκος Ρωμανός να ενοχοποιήσει το ίδιο το θύμα, τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, και να απαιτήσει από τον κ. Ανδρουλάκη να κοινοποιήσει ο ίδιος όσα θα μάθει από την ΕΥΠ, για τον επιλήψιμο χαρακτήρα των οποίων έδειχνε βέβαιος ο κ. Ρωμανός. Πόθεν άραγε;
Η δήλωση του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, πως «η θέση του πρωθυπουργού ότι η παρακολούθηση του κ. Ανδρουλάκη ήταν τυπικά νόμιμη αλλά πολιτικά εσφαλμένη, είναι μεγάλων διαστάσεων σφάλμα», συμπίπτει με την άποψη που διατύπωσε στην «Κ» της Κυριακής ο συνταγματολόγος κ. Νίκος Αλιβιζάτος. Αν ο πρωθυπουργός το συμμεριζόταν αυτό, θα ζητούσε συγγνώμη από το θύμα των συνταγματικά ανάρμοστων υποκλοπών. Δεν το έπραξε. Μια άλλη φορά…
Παντελής Μπουκάλας
