Θέλω-δεν θέλω έχω γίνει Homo Digitalis. Ητοι, ψηφιακός άνθρωπος. Αν εξαιρέσεις τις πρωταρχικές ανάγκες –το φαγητό, τον ύπνο, το σεξ, αν και όποτε προκύπτει, τις μικρές δόσεις αναψυχής με παρέες ή άνευ στη θάλασσα, στο βουνό, στο σπίτι, στις σαββατιάτικες εξόδους– που ικανοποιούνται ακόμη με μέσα της αναλογικής εποχής, τα περισσότερα υπόλοιπα πράγματα της καθημερινότητάς μου τα πραγματοποιώ ψηφιακά. Και η σχέση μου με το χρήμα έχει γίνει σχεδόν εξ ολοκλήρου ψηφιακή. Σπάνια κρατώ μετρητά· ακόμα κι αν κάτι σώζεται από τον συνήθως άδειο λογαριασμό μου, φροντίζω να το χρησιμοποιώ μέσω κάρτας, ή internet banking, για κάποιον ανεξήγητο λόγο έχω την αίσθηση ότι ελέγχω καλύτερα τις εκροές. Μπουρδίτσες, αλλά λέμε τώρα…
Ολους τους λογαριασμούς τους πληρώνω μέσω web banking. Ευτυχώς χωρίς χρέωση και προμήθειες πια, ό,τι άρπαξαν άρπαξαν οι τράπεζες, οι καλύτερες φίλες του ανθρώπου. Κάθε φορά που ανοίγω την πλατφόρμα της τράπεζας για να πληρώσω έναν λογαριασμό, ανοίγει μια φόρμα που, κατά περίπτωση, περιλαμβάνει όνομα, επίθετο, κωδικό πληρωμής σε τράπεζα, ποσό, μερικά ακόμα δεδομένα, αλλά εκείνο που με τρελαίνει είναι το «παραθυράκι» που με καλεί να βάλω «φιλική ονομασία» σε κάθε υπηρεσία, δημόσια ή ιδιωτική, που της τα σπρώχνω τακτικά.
«Φιλική ονομασία»; Αλήθεια, πιστεύει κανείς από τους ευφάνταστους σχεδιαστές της ψηφιακής ανοησίας που μας καταδυναστεύει ότι έχουμε την παραμικρή φιλική διάθεση για αυτούς που μας λεηλατούν για αυτονόητα κοινωνικά αγαθά ή για αναπόδραστες, επιβεβλημένες υπηρεσίες; Οχι, δεν είμαι φίλος, ούτε πρόκειται να γίνω, με τη ΔΕΗ που της πληρώνω το ρεύμα (εννοείται, και με κάθε άλλο πάροχο), την ΕΥΔΑΠ που μου πουλάει το νερό που δεν ανήκει σε κανέναν, την Telekom (πρώην Cosmote) που με μουρλαίνει στα μηνύματα 2-3 24ωρα πριν από τη λήξη του λογαριασμού, την τράπεζα που δεν τολμώ να της καθυστερήσω τη δόση του στεγαστικού δανείου για να μην με πετάξει στον Καιάδα των κόκκινων δανείων, των servicers και των πλειστηριασμών, δεν είμαι φίλος με την ΑΑΔΕ που δεν αφήνει ούτε λεπτό οφειλής να ξεχαστεί, δεν είμαι, δεν είμαστε, κι ούτε θα γίνουμε ποτέ φίλοι με τους μηχανισμούς που απομυζούν το εισόδημά μας, για να πουλήσουν μετά πανηγυρικές ανακοινώσεις για την τεράστια αύξηση της κερδοφορίας τους, ή για τα πλεονάσματα που τους άφησαν οι φόροι μας.
Οχι, δεν είμαστε φίλοι, δεν θα βαφτίσω ποτέ τη ΔΕΗ «Σούλα», την ΕΥΔΑΠ «Δροσούλα», την τράπεζα «Μαλάμω», την ΑΑΔΕ «Κώτσο» – άλλωστε ποιος πιάνεται «Κώτσος» σε αυτή την άσπονδη φιλία με την ψηφιακή βλακεία, την οποία υπηρετούμε προς το παρόν ήρεμα, μέχρι να μας δοθεί η ευκαιρία να της κηρύξουμε πόλεμο;