1. Παρά τις γνωστές προφητείες που προέβλεπαν το τέλος της ιστορίας, το δίπολο Αριστερά – Δεξιά παραμένει ισχυρό. Στην περίπτωσή μας, στην Ελλάδα, έχουμε μια ακραία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που ενσωματώνει δυνάμεις της παραδοσιακής Δεξιάς, της Ακροδεξιάς και ταυτόχρονα «χαϊδεύει» το λεγόμενο ακραίο Κέντρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ, όπως περιγράφεται στο κείμενο θέσεων που συζητάμε αυτό τον καιρό, είναι κόμμα που συνθέτει με σεβασμό, αλλά κριτικά, τις πολιτικές παραδόσεις της Αριστεράς: κομμουνιστικής, ριζοσπαστικής, ανανεωτικής, σοσιαλιστικής, ελευθεριακής. Είναι κόμμα εν κινήσει, που φιλοδοξεί να εντάξει στις γραμμές του και να εκφράσει πολιτικά και εκλογικά, πολίτες που προέρχονται από διαφορετικές παραδόσεις: ξεκινώντας από την εκτός κοινοβουλίου Αριστερά και φτάνοντας μέχρι το δημοκρατικό Κέντρο. Στην ορθή απόφαση του κόμματος για διεύρυνσή του το 2019 – διεύρυνση που είχε ήδη ξεκινήσει από το 2012– στηρίχθηκαν μια σειρά απόψεων και αντιφατικών μηνυμάτων, καθώς εφευρέθηκαν ερμηνείες που απαιτούσαν στροφή σε κεντρώες επιλογές, απαξίωναν τον αριστερό–ριζοσπαστικό χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ και διαμόρφωναν πλαστές και ανιστόρητες αντιθέσεις ανάμεσα στο 3% και το 33%. Ας μην ξεχνάμε ότι σε μία περίοδο που χαρακτηρίζεται από την ένταση των ανισοτήτων, στενεύουν τα περιθώρια για «κεντρώες» λύσεις. Άλλωστε, οι τελευταίες επιτυχίες της ευρύτερης Αριστεράς σε Γερμανία και Ιβηρική, στηρίχτηκαν στη στροφή της σοσιαλδημοκρατίας προς τα αριστερά και στη ρητή υπεράσπιση των δυνάμεων της εργασίας. Χάθηκε πολύτιμος πολιτικός χρόνος και εκπέμψαμε αντιφατικά μηνύματα, που απογοήτευσαν ένα τμήμα του κόσμου που επιδιώκουμε να εκπροσωπήσουμε. Και μολονότι είναι φανερή η δυσφορία και η αντίδραση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, αυτή δεν φαίνεται ακόμα να την καρπώνεται ικανοποιητικά το κόμμα μας. Όμως, η επόμενη ημέρα έχει ήδη φτάσει. Η επικίνδυνη και αποτυχημένη κυβέρνηση της ΝΔ πρέπει να ηττηθεί. Η κοινωνική, πολιτική και ιδεολογική σύγκρουση είναι μπροστά μας. Ο κόσμος ακούει και πρέπει να μιλήσουμε καθαρά. Για την εργασία και την οικονομία, την ανεργία, τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις, για το μοντέλο της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης, για το περιβάλλον και την οικολογία, τη διατροφική αλυσίδα, τα δάση, τις ανισότητες, το νέο παραγωγικό μοντέλο. Να μιλήσουμε για το προσφυγικό, τον ρατσισμό, τον σεξισμό, την ομοφοβία και τρανσφοβία, την πατριαρχία, τις ανθρώπινες σχέσεις, το μίσος στο διαφορετικό. Να εμπνεύσουμε και να πείσουμε. Με όραμα, ρεαλισμό, αποφασιστικότητα. Το 3ο Συνέδριο του κόμματός μας, οι προσυνεδριακές συζητήσεις και η συνδιαμόρφωση του εκλογικού-κυβερνητικού προγράμματος τετραετίας του ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ, ενός προγράμματος αριστερού, ριζοσπαστικού, ρεαλιστικού, είναι μπροστά μας.
2. Το έλλειμμα συμμετοχής και ενεργοποίησης των μελών, όπως και συνολικότερα το θέμα της λειτουργίας του κόμματος στις σύγχρονες κοινωνικές/οικονομικές συνθήκες, στην εποχή της ψηφιακής «επανάστασης», είναι θέμα που μας απασχολεί. Η πρόταση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ Αλέξη Τσίπρα, θα μπορούσε ενδεχομένως –και αυτό με κάθε επιφύλαξη, γιατί δεν θεωρώ ότι προωθεί τη συλλογικότητα και τη δημοκρατία– να συζητηθεί, εάν είχαμε ένα κόμμα ενεργών και πλήρως ενταγμένων στην κομματική ζωή μελών. Μελών που μετέχουν ενεργά στην κοινωνία, στα κάθε είδους κινήματα και στις οργανώσεις τους, που διαμορφώνουν πολιτικά γεγονότα στην περιοχή ευθύνης τους, που έχουν λόγο στις κεντρικές αποφάσεις του κόμματος και δεν αξιοποιούνται μόνο σαν ιμάντες μεταφοράς αποφάσεων ή εκλογικός μηχανισμός. Δυστυχώς, η επιλογή του αιφνιδιασμού από την πλευρά του προέδρου δημιούργησε, όπως σωστά εντοπίστηκε εξαρχής, ένα νέο κύμα εσωστρέφειας στο κόμμα και μάλιστα σε μια περίοδο που η κυβέρνηση της ΝΔ φθείρεται καθημερινά και η κοινωνική δυσαρέσκεια φουντώνει. Και υπάρχει ο κίνδυνος το Συνέδριό μας να εκτραπεί σε μια άχαρη μονοθεματική αντιπαράθεση μεταξύ αυτών που συμφωνούν και όσων διαφωνούμε με την πρόταση του προέδρου ή, ακόμη χειρότερα, όσων είναι ή δεν είναι με τον πρόεδρο –θέμα ανύπαρκτο. Στη δεδομένη συγκυρία προέχει η πολιτική συζήτηση για τη διαμόρφωση του πολιτικού μας σχεδίου και την εμβάθυνση των προγραμματικών μας προταγμάτων. Η προτεραιότητά μας σήμερα δεν είναι άλλη από το τέλος της επικίνδυνης κυβέρνησης της ΝΔ. Εκεί θα πρέπει να επικεντρώσουμε και όχι στη δημιουργία, για μια ακόμη φορά, εσωτερικών εχθρών. Δυστυχώς, αυτές τις μέρες γίναμε μάρτυρες συμπεριφορών, εκφράσεων, χαρακτηρισμών, που δεν ταιριάζουν στον αξιακό κώδικα της Αριστεράς. Που προσβάλλουν κάθε δημοκρατικό άνθρωπο και βλάπτουν ανεπανόρθωτα την εικόνα του κόμματός μας.
3. Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να χαρακτηρίσει «πράσινο» το φυσικό αέριο και την πυρηνική ενέργεια, αποδεικνύει την άμεση εξάρτηση των ισχυρών κρατών της ΕΕ από τα ιδιωτικά συμφέροντα, καθώς είναι φανερό πως αποτελεί δώρο στις εταιρείες που ρυπαίνουν τον πλανήτη. Είμαστε απέναντι στη χρήση πυρηνικής ενέργειας για οποιοδήποτε λόγο και επιμένουμε πως η πράσινη μετάβαση, η μετάβαση σε ένα αειφόρο μέλλον, περνάει μέσα από τη χρήση ανανεώσιμων πηγών με κοινωνικούς, συμμετοχικούς, τοπικούς και δημοκρατικούς όρους και όχι με όρους αγορών. Οι εξελίξεις στον ενεργειακό τομέα, επιβάλλουν να ξανασκεφτούμε το θέμα του ελέγχου και της ισχυρής συμμετοχής του δημοσίου στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των εταιρειών παραγωγής και διανομής ενέργειας, σε αντίθεση με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές της ΝΔ, που επέλεξε να παραδώσει βασικούς πυλώνες άσκησης δημόσιας ενεργειακής πολιτικής (ΔΕΗ, ΔΕΔΔΗΕ) σε funds, περιθωριοποιώντας τις ενεργειακές κοινότητες και τις τοπικές κοινωνίες. Τέλος, ο ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ δεν μπορεί παρά να είναι κατά των εξορύξεων. Κάθε άλλη επιλογή δεν συμβαδίζει με το πρόγραμμα και τις θέσεις του.
Η Κατερίνα Κνήτου είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ.
Πηγή: Η Εποχή
