Αν συμφωνήσουμε πως η κρατούσα αισθητική των τελευταίων δεκαετιών είναι, κυρίως, η αισθητική που δημιουργεί κι επιβάλλει η τηλοψία, τότε θα πρέπει να συμφωνήσουμε πως ναι, τούτη η αισθητική αποτελεί την πιο άρτια αισθητική πρόταση για τη δόμηση της κοινωνίας. Μια πρόταση φτιαγμένη, φυσικά, από την κεφαλαιοκρατική τάξη των ιδιοκτητών των ΜΜΕ ή και των διαφόρων ιδρυμάτων -Νιάρχος, Ωνάσης κ.λπ.-, η οποία τάξη, πέραν του ότι επιβάλλει τι είναι ή όχι καλλιτεχνική δημιουργία, διαμορφώνει, κι επίσης επιβάλλει, τα μοντέλα της κοινωνικής συμπεριφοράς.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, η αισθητική – πολιτική πρόταση των σύγχρονων ΜΜΕ δεν είναι παρά όλο αυτό το συνονθύλευμα από το Bachelor και το Survivor μέχρι τα δήθεν “Αποκαλυπτικά” ρεπορτάζ, τα οποία παράγονται και αναπαράγονται όχι μοναχά από τους/ις αμφιβόλου προελεύσεως αλλά και από εκείνες/ους που θεωρούνται εντός του κανονικού πλαισίου.
Αν η νομιμοποίηση από το σύστημα της αισθητικής του Φουρθιώτη, επί παραδείγματι, περνά μέσα από την παραχώρηση τζιπ της ΕΛΑΣ ή της προσωπικής του φύλαξης, τούτο δεν είναι το μόνο που θα έπρεπε να θορυβεί. Η βαθιά αντιπάθεια προς οτιδήποτε αφίσταται από τη δήθεν λαϊκή εντολή, “αυτά θέλει ο κόσμος”, η γενικευμένη απέχθεια προς οτιδήποτε καταδείχνει τις λεπτές, ιδεολογικές και άλλες, αποχρώσεις του κοινωνικού, είναι η κρατούσα ηθική των ΜΜΕ που δίνει τον τόνο. Η πλάστιγγα γέρνει, εννοείται, μονόπαντα: δεξιά, δεξιότατα.
Η ανάδειξη αμφιλεγόμενων περσόνων σε πολιτικά διαμετρήματα και η ταυτόχρονη νομιμοποίησή τους από όλο το πολιτικό φάσμα, συχνότατα ομοτράπεζο επί της οθόνης, με τη δικαιολογία “δεν γίνεται αλλιώς”, πιστοποιεί την κυριαρχία ενός και μοναδικού μοντέλου, βαθιά αντιδραστικού, καταφανώς αντιλαϊκού, κυριολεκτικά σκοταδιστικού. Τους κυριλέ δημοσιολογούντες της πρωίας, την ολίγον λάιτ, επιδοτούμενη της λίστας Πέτσα, κ. Τ. Στεφανίδου ή τον κ. Μ. Φουρθιώτη, διαπερνά ο ίδιος νοητός άξονας εκείνης της κουλτούρας που επιδιώκει τον εκμαυλισμό των από κάτω. Οι ίδιοι κύκλοι των ελίτ που ομνύουν στις μούσες της μουσικής, του θεάτρου ή της ποίησης, οι ίδιοι, για τα φράγκα, επιβάλλουν την αισθητική των υποπροϊόντων, των απορριμμάτων και του δημοσιογραφικού απόπατου. Με τις ευλογίες πολιτικού τε και εκκλησιαστικού κατεστημένου -αλήστου μνήμης η ευλογία Ιερώνυμου σε Φουρθιώτη.
Σε μια τέτοια συνθήκη, να φρουρείται, να κινείται με τζιπ ή να πολιτεύεται κάποιος/α από του εκπροσώπους των ανωτέρω δεν συνάδει απλώς με τη νέα κανονικότητα: αποτελεί την επιτομή της.
Και η αισθητική της αντίπερα; Η πολιτική αισθητική της αριστεράς ως αντιπρόταση στον προελεύνοντα ολοκληρωτισμό της κυρίαρχης ιδεολογίας; Η αρχή της απονομιμοποίησης, να μην ανακατεύεται με τα πίτουρα δηλαδή, είναι το πρωτεύον. Καμιά εμπλοκή με την υποκουλτούρα, για κανένα λόγο.
Διότι και οι “αμερόληπτοι” με τις γραβάτες και οι λάιφ στάιλ με τα ωραία μάτια είχαν και έχουν σαφές πολιτικό πρόσημο.
Κατέ Καζάντη
Πηγή: Independent News
