Ο Κέβιν Κιούνερτ έχει περιγραφεί με μια σειρά από χαρακτηρισμούς: ο πολιτικός που μικροδείχνει, το μεγαλύτερο ταλέντο στην πολιτική μετά τον Γκέρχαρντ Σρέντερ ή ακόμη και «καμικάζι» σοσιαλδημοκράτης, που κράτα το μέλλον της Άνγκελα Μέρκελ στα χέρια του. Είναι ο επικεφαλής της νεολαίας του SPD που κάνει ό,τι μπορεί για να μη σχηματιστεί μεγάλος συνασπισμός στη Γερμανία.
Ο 28χρονος φοιτητής από το Βερολίνο, που οι γονείς του τον ονόμασαν Κέβιν, επειδή θαύμαζαν τον θρυλικό Βρετανό ποδοσφαιριστή Κέβιν Κίγκαν, είναι το πρόσωπο που συζητιέται περισσότερο από κάθε άλλο στη Γερμανία σήμερα και αν πετύχει να αποτρέψει τον μεγάλο συνασπισμό μεταξύ της Χριστιανικής Ένωσης (CDU/CSU) με τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD), θα είναι το πρόσωπο που θα κατορθώσει να φέρει τα πάνω κάτω στη γερμανική πολιτική σκηνή. Η -ενδεχόμενη- νίκη του θα καταγραφεί στην ιστορία ως η συντριβή της Άνγκελα Μέρκελ, της μοναδικής πρωθυπουργού της Γερμανίας -αλλά και στην Ευρώπη- με 12χρονη θητεία στον θώκο.
Η συμφωνία μεταξύ των δύο πολιτικών σχηματισμών (GroKo έχει ονομαστεί), παρά το γεγονός ότι παρουσιάζεται σαν κάτι τελειωμένο, είναι ακόμη πολύ εύθραυστη και τίποτα δεν εγγυάται ότι θα υλοποιηθεί, με δεδομένο ότι τις επόμενες εβδομάδες περίπου 464.000 μέλη του SPD πρέπει να ψηφίσουν και να την εγκρίνουν ή να την απορρίψουν.
Ο Κέβιν Κιούνερτ έχει τεθεί επικεφαλής του κινήματος #NoGroKo το οποίο υποστηρίζει ότι η συμμετοχή τω Σοσιαλδημοκρατών στην κυβέρνηση θα είναι καταστροφή τόσο για το κόμμα όσο και για την ίδια τη Γερμανία.
Ο 28χρονος πολιτικός παραδέχεται ότι το SPD έχει πετύχει σημαντικά πράγματα στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, αναλαμβάνοντας τα υπουργεία Οικονομικών, Εξωτερικών και Εργασίας, ωστόσο όπως υποστηρίζει, «στο τέλος της ημέρας, η καγκελάριος θα παραμένει Χριστιανοδημοκράτης και καμία απόφαση δεν θα μπορεί να περάσει αν δεν το επιθυμεί εκείνη».
Ταυτόχρονα κατηγορεί τον ηγέτη του SPD Μάρτιν Σουλτς και την επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος, Άντρεα Νάλες, που έκαναν τη διαπραγμάτευση, «υπερβολικά διστακτικούς στη διεκδίκηση των αιτημάτων τους», καθώς δεν πίεσαν αρκετά για πραγματικά αριστερές πολιτικές, όπως φοροαπαλλαγές για τους χαμηλόμισθους και αύξηση των φόρων για τους ισχυρούς οικονομικά.
«Στο τέλος, ένας σοσιαλδημοκράτης υπουργός θα καταστεί υπεύθυνος για το χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων», τονίζει.
Ο Κέβιν Κιούνερτ επισημαίνει επίσης το γεγονός ότι οι Σοσιαλδημοκράτες είχαν αποφασίσει ότι δεν θα συμμετείχαν σε νέο μεγάλο συνασπισμό με τη Χριστιανική Ένωση και ότι θα έμεναν στην αντιπολίτευση.
«Σκεφτείτε πόσο θετική ήταν η αντίδραση των πολιτών όταν ανακοινώσαμε ότι θα μείνουμε στην αντιπολίτευση. Η συμμετοχή ήταν τεράστιο λάθος», λέει κει δηλώνει εξοργισμένος γιατί το κόμμα του πρέπει να συνεργαστεί με Χορστ Ζεεχόφερ, τον επικεφαλής των Χριστιανοκοινωνιστών (CSU), του αδελφού κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών (CDU).
Ο Ζεεχόφερ έχει ταχθεί ενάντια σε κάθε πολιτική που θα μπορούσε να είναι επωφελής για τους πρόσφυγες και αναμένεται να αναλάβει το υπουργείο Εσωτερικών, δηλαδή το αρμόδιο γι’ αυτό τον τομέα. Επιπλέον θεωρεί τον Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Ορμπάν -γνωστό για την αντιμεταναστευτική πολιτική του- «φίλο» του.
«Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να είναι πολιτικός μας σύμμαχος», λέει ο Κιούνερτ. «Είναι φρικτή προοπτική».
Επιπλέον προειδοποιεί για την ισχύ που μπορεί να αποκτήσει το ακροδεξιό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) ως το κόμμα στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
«Πιστεύω ότι οι Σοσιαλδημοκράτες έχουν ιστορική ευθύνη και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί κάτι τέτοιο», θυμίζοντας τις απώλειες του κόμματος (έχει πέσει στο 17%) όταν το AfD έχει ανέλθει στο 15%.
«Τα πράγματα μπορούν να γίνουν πολύ χειρότερα», τονίζει.
Ο νεαρός πολιτικός, που εμπνέεται από τον ηγέτη των Εργατικών της Βρετανίας, Τζέρεμι Κόρμπιν, αλλά και των υποψήφιο για το χρίσμα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, Μπέρνι Σάντερς, φαίνεται ότι έχει πλήρη συνείδηση του γεγονότος ότι θεωρείται μελλοντικός ηγέτης του SPD. Ταυτόχρονα έχει πλήρη συνείδηση των ιστορικών ευθυνών του κόμματος.
Όταν μιλά για τους δύο αυτούς πολιτικούς, λέει: «Κατόρθωσαν να αποδείξουν ότι η σοσιαλδημοκρατία δεν είναι χαμένη υπόθεση».
Πλέον στη Γερμανία όλοι ξέχασαν το «φαινόμενο Σουλτς» και μιλούν για το «φαινόμενο Κιούνερτ». Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των εσωκομματικών διαδικασιών, που θα οδηγήσουν ή όχι στον μεγάλο συνασπισμό, ένα είναι σίγουρο: ένα νέο φωτεινό αστέρι έχει ανατείλει στη γερμανική πολιτική σκηνή.
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
