Πάνω από έξι εκατομμύρια πολίτες των ΗΠΑ έχουν ήδη ψηφίσει με επιστολική ψήφο, με την πλειονότητα των πολιτικών αναλυτών να προβλέπει συμμετοχή-ρεκόρ.
Απροσδιόριστη μεταβλητή στην παραπάνω προσέγγιση είναι ο βαθμός στον οποίο η διόγκωση της επιστολικής ψήφου οφείλεται σε πολιτικά κίνητρα ή στον φόβο της πανδημίας που φωτίζει τα εκλογικά τμήματα ως κέντρα υπερμετάδοσης του Covid-19.
Στην πρώτη περίπτωση, την ενεργοποίηση ψηφοφόρων που συνήθως απέχουν, είναι πιθανό ένα σκηνικό που θα θυμίζει τις εκλογές του 1948. Τότε ο πρόεδρος Τρούμαν, που διαδέχτηκε ως αντιπρόεδρος τον Ρούζβελτ μετά τον θάνατό του τον Απρίλιο του 1945, αντιμετώπιζε το φαβορί των δημοσκοπήσεων, τον Ρεπουμπλικάνο γερουσιαστή Ντιούι.
Με μια μαχητική προεκλογική εκστρατεία ο Τρούμαν κινητοποίησε προς τη συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία μειονότητες και κοινωνικά στρώματα που δεν μετείχαν στην ψηφοφορία.
Αν ισχύει το δεύτερο, ότι δηλαδή η μέχρι σήμερα εκτόξευση της επιστολικής ψήφου οφείλεται στον φόβο του κορονοϊού, τότε το κρίσιμο ερώτημα που θα κρίνει το εκλογικό αποτέλεσμα είναι ποιο ποσοστό όλων όσοι δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν Μπάιντεν θα προσέλθει στις κάλπες.
Ενα είναι βέβαιο: Ακόμα και το καρναβαλικό υπερθέαμα-σαπουνόπερα της υγείας του Τραμπ δεν αρκεί από μόνο του για να κλειδώσει το σημερινό δημοσκοπικό προβάδισμα του Μπάιντεν. Αλλωστε στην ίδια χρονική στιγμή στις αρχές Οκτωβρίου του 2016 οι δημοσκοπήσεις έδιναν άνετο προβάδισμα στην Κλίντον έναντι του Τραμπ.
Το 1948 ο Τρούμαν νίκησε τον Ντιούι ταυτίζοντας την επικράτηση του αντιπάλου του με την κατεδάφιση του κρατικού παρεμβατισμού υπέρ της άμβλυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων. Με μια πρωτοφανή στα πολιτικά χρονικά της χώρας μαχητικότητα πρόβαλλε ως πραγματικό διακύβευμα των εκλογών την κατεδάφιση ή τη θωράκιση του κράτους πρόνοιας που οικοδόμησε ο Ρούζβελτ στα δώδεκα χρόνια της παραμονής του στον Λευκό Οίκο.
Τόσο πριν όσο και μετά τη νοσηλεία του Τραμπ ο Μπάιντεν είχε επικεντρώσει τη ρητορική του στην απαξίωση της παραβατικότητας σε βαθμό εκτροχιασμού του ένοικου του Λευκού Οίκου σε σχέση με τη συνταγματική-θεσμική κανονικότητα και την πολιτική ορθότητα.
Το 2016 η καταπάτηση της πολιτικής ορθότητας από τον Τραμπ σκιάστηκε από ένα ετερόκλητο ρεύμα συνολικής απαξίωσης της Χίλαρι Κλίντον ως επιτομής της διαπλοκής και της διαφθοράς.
Εκτροχιασμός, με τον Τραμπ να έχει ήδη δηλώσει ότι ενδεχόμενη ήττα του θα οφείλεται σε νοθεία, ή επιστροφή στη μέχρι το 2016 κανονικότητα της πολιτικής των ΗΠΑ;
Και βέβαια το ερώτημα των ερωτημάτων, ποια επίδραση θα έχει η απόφαση του Τραμπ να εργαλειοποιήσει τη συρρίκνωση της αμερικανικής παρουσίας και εμπλοκής εκτός συνόρων για εκλογικά οφέλη;
Με άλλα λόγια, αν μέχρι την πρώτη Τρίτη του Νοεμβρίου θα έχουμε κινήσεις ανάλογης βαρύτητας με την πρόσφατη δέσμευση Τραμπ για ολοκλήρωση της απόσυρσης των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν μέχρι το τέλος του χρόνου.
Ποτέ άλλοτε δεν είχε υπάρξει ταυτόχρονη αβεβαιότητα για τις εσωτερικές εξελίξεις στις ΗΠΑ αλλά και για ρόλο τους στη διεθνή σκηνή.
Eνα είναι βέβαιο, ότι η κρίση του πολιτικού συστήματος στις ΗΠΑ επιταχύνει την ανάδυση ενός μετα-αμερικανικού κόσμου.
Γιώργος Καπόπουλος
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
