Πεντέλη, Λέσβος, Ηλεία, Ρέθυμνο, Μεσσηνία, Χαλκιδική, Δαδιά… Ενα δαδί όλη η χώρα, που παίρνει εύκολα φωτιά και δεν σβήνει παρά μόνο όταν γίνει στάχτη; Αν πιστέψουμε τα μάτια μας, δυστυχώς ναι. Αν εμπιστευτούμε τις κυβερνητικές ανακοινώσεις –πανομοιότυπες από τετραετία σε τετραετία, άπρεπα χαμογελαστές, αφού ο εφιάλτης αποκτά πια γνωρίσματα κανονικότητας και μονιμότητας, η δε θλίψη είναι η μόνη συνετή και τίμια αντίδραση–, «ο πανέτοιμος κρατικός μηχανισμός αντιμετωπίζει τις πυρκαγιές με εξαιρετικά αποτελέσματα».
Η κλιματική κρίση πανθομολογείται πλέον. Αναγνωρίζεται ακόμα και από όσους χλεύαζαν μέχρι χθες σαν «υστερική» την Γκρέτα Τούνμπεργκ και σαν «ευαισθητούληδες» τους ομοϊδεάτες της, καθώς και από όσους επιδίδονται σε φιλοπεριβαλλοντικά διαγγέλματα την ίδια στιγμή που σχεδιάζουν την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε περιοχές Natura. Πράγματι, η άνοδος της θερμοκρασίας και η παρατεταμένη ξηρασία, αποτέλεσμα της ανθρώπινης επέμβασης στους ρυθμούς της φύσης, απειλούν να μετατρέψουν σε δαδί όχι μόνο την Ευρώπη, ο Νότος της οποίας απανθρακώνεται επί εβδομάδες, αλλά τον κόσμο όλον. Αυτό μπορεί να εξηγεί πολλά, δεν δικαιολογεί όμως τίποτε και πουθενά – ούτε στην Ισπανία και την Πορτογαλία, ούτε στην Καλιφόρνια, ούτε βεβαίως στην πατρίδα μας.
Δεν είναι άλλοθι η βαθιά ταραχή του κλίματος. Κατεπείγον σήμα κινδύνου είναι και αιτία αυτοκριτικής περισυλλογής, όσον αφορά το μοντέλο οικοφθόρου βίου και ανέμελου, άπληστου πλουτισμού που ισχύει παντού. Δεν ευθύνεται η κλιματική κρίση που το δάσος της Δαδιάς καίγεται πέντε ημέρες, συν τοις άλλοις επειδή δεν είχε γίνει καμιά συντήρηση στο εκεί φράγμα, που θα επέτρεπε στα εναέρια πυροσβεστικά μέσα να αντλούν νερό χωρίς καθυστέρηση. Δεν φταίει το «δύσβατον του εδάφους» που οι συναρμοδίως ασυντόνιστοι υπουργοί χρειάστηκαν τέσσερις ημέρες ώσπου να φτάσουν στον Εβρο, θαρρείς για να επιβεβαιώσουν ότι πρόκειται για ακριτική περιοχή. Δεν φταίει το φαινόμενο του θερμοκηπίου για τις ελλείψεις σε προσωπικό, δραματικά αναντίστοιχες με τον υπερπληθωρισμό αστυνομικών πηληκίων.
Δεν φταίει μόνο το φαινόμενο της κηλίδωσης, δηλαδή η διασπορά καύσιμης ύλης από τον άνεμο, που οι πυρκαγιές φαίνονται ανίκητες. Φταίνε και οι πολιτικές κηλίδες. Ιδού μία: Πέρυσι τον Νοέμβριο οι πυροσβέστες, με νωπή τη μνήμη της Εύβοιας και της Αττικής, διαδήλωναν ζητώντας να ενισχυθεί το Σώμα τους. Εισέπραξαν δακρυγόνα. Και τόνους νερό από την αύρα των ΜΑΤ. Πυροσβεστική ετοιμότης…
Παντελής Μπουκάλας
