Ο κύριος Έλιοτ δεν θυμάται να ήρθε στο γραφείο του στην Ουάσιγκτον κάποιο φαξ από την Τεχεράνη που πρότεινε ειρήνη με τις ΗΠΑ μετά από την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ. Ούτε θυμάται να έγινε κάποια έρευνα στην Αμερική για τις σφαγές στο Ελ Σαλβαδόρ από τα αποσπάσματα θανάτου. Επίσης, δεν θυμάται να συζήτησε με κάποιους από τους συνεργάτες του στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας του Ρόναλντ Ρίγκαν τη χρηματοδότηση των ανταρτών Κόντρας που πολεμούσαν τους μισητούς κομμουνιστές στη Νικαράγουα. Ο κύριος Έλιοτ Άμπραμς έχει ασθενή μνήμη. Ίσως γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να ρυθμίσει εκ μέρους του καινούργιου αφεντικού του, του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, την… επιστροφή της δημοκρατίας στη Βενεζουέλα.
Εξάλλου, ο πολύπειρος κύριος Έλιοτ γνωρίζει πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις στο Καράκας. Θεωρείται ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Προέδρου Ούγκο Τσάβες τον Απρίλιο του 2002, όταν η κυβέρνηση Μπους αναγνώρισε ως Πρόεδρο τον επιχειρηματία Πέδρο Καρμόνα, για να πιει δύο ημέρες αργότερα το πικρό ποτήρι της επανόδου του Τσάβες στη εξουσία.
Απόφοιτος του Χάρβαρντ, ο κύριος Έλιοτ Άμπραμς μπήκε στην κυβέρνηση Ρήγκαν το 1981, σε ηλικία 33 ετών και ανέλαβε ως ένας από τους συμβούλους του να υψώσει τείχος απέναντι στην «επέλαση του κομμουνισμού» στο κατώφλι των ΗΠΑ μετά την επικράτηση της επανάστασης των Σαντινίστας και την ανατροπή του δικτάτορα Σομόζα στη Νικαράγουα. Αυτό σήμαινε τη δημιουργία και υποστήριξη με κάθε μέσο όχι μόνο των αντεπαναστατών ανταρτών Κόντρας αλλά και του καθεστώτος του γειτονικού Ελ Σαλβαδόρ και των αποσπασμάτων θανάτου. Την πρώτη μέρα του στη δουλειά, ο Άμπραμς χαρακτήρισε αναξιόπιστη κομμουνιστική προπαγάνδα τις αποκαλύψεις για τη σφαγή 800 αμάχων στο χωριό Ελ Μοζότε από «μαχητές της ελευθερίας» εκπαιδευμένους και εξοπλισμένους από τον αμερικανικό στρατό. Ήταν μία από τις πολλές σφαγές που διέπραξαν κυβερνητικές και παραστρατιωτικές μονάδες στο Ελ Σαλβαδόρ, με συνολικό απολογισμό 75.000 νεκρούς τη δεκαετία του ’80. Σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα, και χάρη στη συνδρομή της Καθολικής Εκκλησίας, η Επιτροπή Αλήθειας και ο ΟΗΕ διαπίστωσαν ότι το 95% των εγκλημάτων στο Ελ Σαλβαδόρ είχαν γίνει από τους φίλους της Ουάσιγκτον.
Όσο για τον ρόλο του στο σκάνδαλο Ιράν – Κόντρα Γκέιτ, ο Έλιοτ Άμπραμς ήταν ένας από τους λίγους αξιωματούχους που κρίθηκε ένοχος (μαζί με τον διαβόητο Όλιβερ Νορθ) για την απόκρυψη στοιχείων από το Κογκρέσο. Έπεσε βέβαια στα μαλακά: πρόστιμο 50 (πενήντα) δολαρίων και κοινωφελής εργασία 100 (εκατό) ωρών. Αυτή την ποινή δεν την ξέχασε ο κύριος Έλιοτ, που χαρακτήρισε «βρωμομπάσταρδους» τους κατηγόρους του στο βιβλίο που έγραψε, περιγράφοντας παράλληλα τα «υπέροχα επιτεύγματα» της κυβέρνησης Ρίγκαν στην κεντρική Αμερική, παρότι δεν υιοθετήθηκε η εισήγησή του για εισβολή στη Νικαράγουα.
Ο κύριος Έλιοτ, γνωστός φίλος του Ισραήλ, επέστρεψε στον Λευκό Οίκο με τον Τζορτζ Μπους τον νεότερο το 2001. Δεν του άρεσε καθόλου η νίκη της Χαμάς στις παλαιστινιακές εκλογές του 2006, παρηγορήθηκε όμως με τον διχασμό των Παλαιστινίων, στον οποίο λέγεται ότι επίσης έπαιξε σημαντικό ρόλο. Μετά τη νίκη Ομπάμα, ασχολήθηκε με ακαδημαϊκά καθήκοντα και παρέμεινε ένας αξιοσέβαστος βετεράνος του αμερικανικού πολιτικού κατεστημένου, ένα από τα γεράκια των νεοσυντηρητικών. Όλα αυτά μέχρι την προπερασμένη Παρασκευή, που ο 71χρονος Άμπραμς ορίστηκε από τον ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο ως ειδικός απεσταλμένος της αμερικανικής κυβέρνησης για τη Βενεζουέλα. Για το καλό της δημοκρατίας φυσικά… Και όποιος θυμάται θυμάται.
Στρατής Αγγελής
Πηγή: Η Αυγή
