Η Γουίνι Γουόνγκ είναι αμερικανίδα ακτιβίστρια και συνιδρύτρια, μαζί με τον Τσαρλς Λένκχερν, της «People for Bernie». Μιας οργάνωσης με περισσότερα από 1.000.000 μέλη που δημιουργήθηκε το 2015, επηρεασμένη, σε μεγάλο βαθμό, στους στόχους και τη στρατηγική από την εμπειρία του «Occupy Wall Street». Η οργάνωση έδρασε κυρίως μέσω των κοινωνικών δικτύων και ανεξάρτητα από την επίσημη εκστρατεία του Μπέρνι Σάντερς και αποτέλεσε το κέντρο της τεράστιας κοινωνικής κινητοποίησης της «άλλης Αμερικής» για την υποψηφιότητά του.
Τη συνέντευξη πήρε ο Δημήτρης Γκιβίσης
Πώς θα χαρακτήριζες τη διακυβέρνηση του Τραμπ μέχρι σήμερα;
Η λευκή εξουσιαστική κυβέρνηση και το υπουργικό συμβούλιο του Ντόναλντ Τραμπ, που αποτελούνται από δισεκατομμυριούχους και δημαγωγούς, είναι η πιο αληθινή αντιπροσώπευση του αρπακτικού καπιταλισμού. Η ανικανότητά τους επιδεινώνεται από την ακόρεστη απληστία τους και τη διαφθορά τους. Σε λιγότερο από ένα χρόνο έχουν διαιρέσει ακόμη περισσότερο τη χώρα, με ένα πολιτικό πλαίσιο που είναι ανερυθρίαστα φιλοπολεμικό, υπέρ της λιτότητας, φιλοεπιχειρηματικό και εθνικιστικό.
Οι νεοφασίστες Ρεπουμπλικάνοι
Το γεγονός ότι ο Τραμπ υποστηρίζει ανοιχτά διάφορες ακροδεξιές ομάδες, όπως αποδείχτηκε και με τη στάση του στα γεγονότα του Αυγούστου στο Σάρλοτσβιλ, έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις, και όχι μόνο στις ΗΠΑ. Η κριτική που του κάνουν οι Δημοκρατικοί μέχρι ποιο σημείο φτάνει;
Η νίκη της Χίλαρι Κλίντον υπογραμμίζει την αποδυνάμωση του Δημοκρατικού Κόμματος. Τα θεσμικά όργανα του έχουν εκ-βαλκανιστεί ανεπανόρθωτα, μετά από δύο δεκαετίες νεοφιλελεύθερων πολιτικών και ηγεσιών, πράγμα που άνοιξε χώρο για τη δεξιά πτέρυγα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για να εφαρμόσει τις νεοφασιστικές πολιτικές της. Τώρα αυτή κυβερνά. Ο Τραμπ είναι απλώς το πολιτικό είδωλό της, και η επιτάχυνση της λιτότητας η πρωταρχική της ατζέντα.
Πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Μπέρνι Σάντερς εξακολουθεί να είναι ο δημοφιλέστερος πολιτικός στις ΗΠΑ. Τι ελπίδες γεννάει αυτό για το μέλλον, σε μια χώρα που υπάρχει μια βαθιά κρίση εκπροσώπησης, αφού το παραδοσιακό κομματικό δίπολο δεν λειτουργεί για μεγάλα τμήματα της κοινωνίας;
Ο Μπέρνι Σάντερς κέρδισε συνολικά το 70% των νέων ψηφοφόρων κάτω από 30 ετών. Κέρδισε το 84% της ψηφοφορίας στην Αϊόβα. Το 2020 περισσότεροι από 90.000.000 νέοι θα έχουν δικαίωμα ψήφου. Πρόκειται για το μέλλον της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Εάν είναι υποψήφιος, σίγουρα θα κερδίσει. Εάν δεν συμμετέχει στις εκλογές, θα πρέπει να βρούμε έναν υποψήφιο που θα έχει απήχηση στο εκλογικό σώμα και θα εκφράζει τις ανησυχίες του, όπως ο Μπέρνι.
Από τις πλατείες στις εκλογικές νίκες
Ποια είναι σήμερα η κληρονομιά της εκστρατείας του Σάντερς στους ακτιβιστές και στα κινήματα που βρίσκονται στα αριστερά του Δημοκρατικού Κόμματος;
Η κληρονομιά της εκστρατείας του δεν είναι ένα νέο κύμα προσωπικοτήτων, αλλά ένα σύνολο αποκεντρωμένων κοινωνικών κινημάτων που δεσμεύονται να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά και στρατηγικά την εκλογική εξουσία. Η γένεση όλων αυτών είναι, κατά μια έννοια, το κίνημα Occupy. Εκεί που ο μονοθεματικός ακτιβισμός μετατράπηκε σε έναν ακτιβισμό πολυφωνικό. Βλέπω τον Σάντερς, τον Τζέρεμι Κόρμπιν και τον Πάμπλο Ιγκλέσιας των Ποδέμος περίπου ως πολιτικά είδωλα. Είναι δημοκρατικοί σοσιαλιστές πολιτικοί, που παρουσιάζουν τις ιδέες τους για την αντιπροσωπευτική δημοκρατία με τρόπους που είναι ρεαλιστικοί, επειδή αντλούν την έμπνευσή τους από τα κινήματα. Όταν οι υποστηρικτές του Κόρμπιν επαναλαμβάνουν την έκκλησή του για μια Βρετανία «για τους πολλούς», αυτό που πραγματικά λένε είναι «είμαστε το 99% και άφραγκοι». Όταν ο Μπέρνι Σάντερς φωνάζει «αρκετά», οι υποστηρικτές του ξέρουν ότι σημαίνει το ίδιο πράγμα. Και αυτό που προκύπτει από αυτή την εμπειρία, είναι μια βαθιά κατανόηση της επιρροής του χρήματος και της εξουσίας όχι μόνο στην πολιτική, αλλά στην καθημερινή ζωή του 99%. Τα λαοκινούμενα κινήματα, ανεμπόδιστα από τις παραδοσιακές ιεραρχίες που έχουν κυριαρχήσει στους θεσμούς για δεκαετίες, δημιουργούν ένα νέο μοντέλο συμμετοχικής πολιτικής, που μπορεί να μετατρέψει τις κατειλημμένες πλατείες σε εκλογικές νίκες.
Τέλος, θα ήθελα να μας πεις πώς βλέπεις τα νέα μέσα πολιτικής επικοινωνίας και ποια θεωρείς ότι είναι η συμβολή τους στην αναζωογόνηση των κοινωνικών κινημάτων.
Δεν θα κερδίσουμε ποτέ αν υποκύψουμε/υποδουλωθούμε στους αλγόριθμους. Δεν πρέπει ποτέ να συνδεθούμε με κάτι τόσο εφήμερο όσο ένα hashtag. Ωστόσο, τα κοινωνικά μέσα, όπως το Facebook, το Twitter και άλλα, θα πρέπει να χρησιμοποιούνται τακτικά. Είναι εργαλεία. Η δύναμη/εξουσία είναι σχετική, όχι συναλλακτική. Τα ρομπότ του Facebook δεν το ξέρουν αυτό. Αλλά οι άνθρωποι το ξέρουν.
Πηγή: Η Εποχή
