“Τον Σεπτέμβριο του 2019, με σχεδόν ομόφωνη απόφαση της Κ.Ε., καταλήξαμε ότι είναι επιβεβλημένο να καλέσουμε όλους τους αντι-νεοφιλελεύθερους πολίτες να συναντηθούν μαζί μας στο πεδίο που στοχεύει στον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Δηλαδή τους ζητήσαμε να συστρατευθούν στο πεδίο της Αριστεράς. Η έκκλησή μας αυτή αποτυπώθηκε με καθαρότητα στη Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. Ως όργανο διάδοσης του σχήματος συγκροτήθηκε αργότερα, κοινή συναινέσει, η Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης.
Παρά το γεγονός ότι οι προϋποθέσεις ένταξης στο συμμαχικό σχήμα ήταν σαφείς, πρόσφατα επανήλθε μετ’ επιτάσεως από ποικίλες πλευρές το ζήτημα του μετασχηματισμού και όχι της ανασυγκρότησης του κόμματος. Η διαφορά είναι προφανώς τεράστια. Ανασυγκρότηση είναι η μεθοδική διαμόρφωση και διευθέτηση των μερών ενός υπάρχοντος συνόλου για την αποτελεσματικότερη λειτουργία του, ενώ μετασχηματισμός είναι η μεταβολή του σχήματος ή της μορφής ή της δομής ενός μορφώματος. Χρειάζεται άραγε ο ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. να μεταβάλει τους πολιτικούς στόχους του στο πνεύμα της προσέλκυσης ψηφοφόρων; Η απάντηση έχει δοθεί από την ίδια την Ιστορία και την πρακτική του κόμματος στις εκλογές του 2015. Τότε απεδείχθη ότι η στροφή στον ριζοσπαστικό λόγο, με πρόταση για λύσεις στα καθημερινά κοινωνικά προβλήματα, που όμως θα διατηρεί ζωντανό το όραμα και την προοπτική του κοινωνικού και οικονομικού μετασχηματισμού ως πυξίδας και προσανατολισμού, έδωσαν τη νίκη.
Τον ολισθηρό δρόμο του μετασχηματισμού ακολούθησαν στο παρελθόν και άλλα αριστερά κόμματα με ολέθρια αποτελέσματα. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η τραγική πορεία του ισχυρότερου Κομμουνιστικού Κόμματος της Δυτικής Ευρώπης, του Κ.Κ. Ιταλίας, το οποίο, μέσα από μια πορεία διαδοχικών θλιβερών μετασχηματιστικών σταθμών, κατάφερε να εξαφανίσει πλήρως την Αριστερά από τις υπαρκτές και αποφασιστικού χαρακτήρα πολιτικές δυνάμεις της γειτονικής χώρας.
Σοσιαλιστικός προσανατολισμός
Μπορούμε επομένως ως ΣΥΡΙΖΑ να συμφωνήσουμε σε μια προσπάθεια ιδεολογικής και πολιτικής απονεύρωσης του κόμματος της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς στην πατρίδα μας; Θέλουμε να συμβάλουμε στην εξαφάνιση των ιδεών του σοσιαλισμού με δημοκρατία, ελευθερία και αυτοδιαχείριση από τον πολιτικό χάρτη; Θα δεχθούμε, στο όνομα μιας αμφιβόλου αποτελέσματος εκλογικής τακτικής, να αλλοιώσουμε τη φυσιογνωμία μας; Τόσο η ιστορική διαδρομή τέτοιων αλλαγών, όπου αυτές εφαρμόστηκαν, όσο και τα πρόσφατα δημοσκοπικά ευρήματα καταδεικνύουν την πλήρη αποτυχία τέτοιων υποχωρήσεων.
Ας γίνει σαφές: Ο κεντρώος πολίτης απεγκλωβίστηκε από τα συστημικά κόμματα, βλέποντας σε πρώτη φάση την αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού. Καθήκον της Αριστεράς δεν είναι να καθησυχάσει τις ανησυχίες του μπροστά στο ενδεχόμενο βαθιών κοινωνικών διαρθρωτικών αλλαγών, που είναι το εργαλείο της καθ’ ημάς Αριστεράς στον δρόμο του κοινωνικού μετασχηματισμού, αλλά να τον βοηθήσει, με τη σταθερότητα των επιλογών της, να αντιληφθεί ότι το συμφέρον του δεν βρίσκεται πλέον σε κεντρώες λύσεις, αλλά στον σοσιαλιστικό προσανατολισμό ως πορεία και προοπτική.
Οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλες
Η ανασυγκρότηση δεν σημαίνει μόνο την αναγκαία οργανωτική και πολιτική ανασύνταξη. Σημαίνει και την ουσιαστική και συστηματική ιδεολογική επιμόρφωση, πρωτίστως των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, στις αρχές και τις αξίες μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και στη συνέχεια προσπάθεια διάδοσης του πολιτικού μας οράματος στην κοινωνία. Αυτό δεν σημαίνει αγκύλωση στην εξέλιξη της ιδεολογίας μας, αλλά εμμονή στην αναγκαιότητα της διαρκούς ανανέωσής της, χωρίς όμως απώλεια του στρατηγικού μας στόχου.
Κομματική ανασυγκρότηση
Να σημειωθεί εδώ η πλήρης υποτίμηση της ιδεολογικής δουλειάς στο εσωτερικό του κόμματος εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Είναι, δυστυχώς, αποδεκτό και θεωρείται δεδομένο πια ότι το κάθε μέλος πορεύεται με τις αποσκευές που είχε όταν στρατεύθηκε στον ΣΥΝ και έκτοτε η όποια πολιτική του κατάρτιση έχει αφεθεί στην προσωπική επιλογή του καθενός και της καθεμιάς, χωρίς ποτέ να δοθεί η αναγκαία προσοχή στην καλλιέργεια έστω και αυτών των σημείων που όλοι και όλες στο πολυτασικό μας κόμμα συνέπιπταν.
Η δε ιδεολογική εγκατάλειψη των νεωτέρων μελών είναι ακόμα πιο τραγική, με ακόμα πιο επικίνδυνες συνέπειες. Από τα παραπάνω -κατά τη γνώμη μου- διαφαίνεται ότι αξίζει να ακολουθήσουμε τον δρόμο της κομματικής μας ανασυγκρότησης. Όχι μόνο γιατί οφείλουμε να ανταποκριθούμε στην ανάγκη επίλυσης και ανακούφισης τρεχόντων προβλημάτων που δημιουργεί η πιο σκληρά νεοφιλελεύθερη και γι’ αυτό χειρότερη κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, αλλά γιατί η ύπαρξη της Αριστεράς και των πολιτικών της επιλογών στον τόπο μας και στον κόσμο είναι ιστορικά αναγκαία. Άλλωστε, όπως απεδείχθη και με την κρίση της πανδημίας που μας ταλαιπωρεί, η ισχυρή παρουσία της Αριστεράς στον πολιτικό στίβο είναι εκ των ων ουκ άνευ για την ίδια τη ζωή και το μέλλον αυτού του πλανήτη. Αλήθεια απλή, που ισχύει ακόμα και αν κάποιοι αδυνατούν ή αποφεύγουν μέχρι σήμερα να την αντιληφθούν και να την αποδεχθούν.
Ο Γιώργος Μπουγελέκας είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ
Πηγή: Η Αυγή
