Η περιπέτεια των εγκαταλειμμένων Ελλήνων στο αεροδρόμιο του Λονδίνου έληξε με την επιστροφή τους. Η πολυήμερη ταλαιπωρία τους μας επέτρεψε, όμως, να βγάλουμε μερικά συμπεράσματα για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό η παρούσα κυβέρνηση, η ίδια κυβέρνηση που έκανε σημαία της τη δυνατότητά τους να ψηφίζουν.
Αφού πρώτα άφησε κόσμο να έρχεται από το εξωτερικό με υποτυπώδη ή και χωρίς κανέναν έλεγχο, πέρασε μετά στο άλλο άκρο, αποκλείοντας συνειδητά και όχι από αβελτηρία Έλληνες που θέλουν να επιστρέψουν φοβούμενη τη διάδοση της νόσου.
Ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης, όμως, ο Ν. Χαρδαλιάς, πήγε ένα βήμα πιο πέρα. Τους αντιμετώπισε ως δειλούς και ριψάσπιδες και έφτασε στο σημείο να πει ότι τώρα θυμήθηκαν την Ελλάδα. Κατηγορεί δηλαδή στο πρόσωπο των ανθρώπων αυτών τους ανθρώπους που έφυγαν από την Ελλάδα επί κρίσης, τους ανθρώπους που έδιωξαν από την Ελλάδα τα Μνημόνια, τα παιδιά του brain drain.
H στάση αυτή ενεργοποίησε έναν άθλιο κοινωνικό αυτοματισμό εις βάρος των ξενιτεμένων. Ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εμφανίστηκε ένας οχετός μίσους και παραπληροφόρησης που ξεκινούσε από fake news, ότι τάχα πρόκειται για συριζαίους που θέλουν να εκθέσουν την κυβέρνηση, μέχρι το αντίστοιχο του «ας μείνουν στις πατρίδες τους να πολεμήσουν» που ακούγαμε για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Και δεν είναι περίεργο. Οι ίδιοι που τα έλεγαν για τους πρόσφυγες τα λένε για τους Έλληνες του εξωτερικού και θα τα λένε σε λίγο και για τους ενταύθα. Απλώς η ρητορική του μίσους θα είναι πασπαλισμένη με τη φράση φετίχ, την «ατομική ευθύνη», η οποία στο μυαλό τους σημαίνει «φταις, και κόψε τον λαιμό σου».
Ευρύτερα, και επειδή δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί η πανδημία και τι καταστάσεις μπορεί να δημιουργήσει, πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα αν τον επαναπατρισμό λόγω ανωτέρας βίας (πολέμου, επιδημίας) δικαιούνται να το αξιώνουν οι πολίτες ενός κράτους ως αυτονόητη προστασία.
Αν απαντήσουμε θετικά, τότε η κυβέρνηση οφείλει να διευκολύνει την επιστροφή όσων Ελλήνων το επιθυμούν -οι περισσότεροι εκ των οποίων έχουν σοβαρούς λόγους, όπως ανεργία, οικογενειακή ανάγκη, κίνδυνο να ασθενήσουν χωρίς να έχουν κανέναν να τους κοιτάξει- και να φροντίσει για την εφαρμογή αυστηρής καραντίνας σε όσους επαναπατρίζονται με ελέγχους και επίταξη ξενοδοχείων. Δεν γίνεται το κράτος να νίπτει τας χείρας του.
Γιώργος Κυρίτσης
Πηγή: Η Αυγή
