Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως ορθά επισήμανε από τη Θεσσαλονίκη ο Αλ. Τσίπρας, πρέπει να τονίσει την οικολογική, περιβαλλοντική του διάσταση.
Διάφοροι καλοθελητές ή καχύποπτοι βλέπουν πίσω από αυτήν την παραδοχή μια κατεύθυνση έμμεσης αλλαγής του πολιτικο-ιδεολογικού στίγματος του ΣΥΡΙΖΑ προς το πιο μετριοπαθές και ελπίζουν ή φοβούνται, αναλόγως της οπτικής ή των επιθυμιών τους, ότι με αυτόν τον τρόπο θα επιτευχθεί η μετατροπή του κόμματος σε κάτι λιγότερο αριστερό και -με ένα όχι και τόσο αθώο λογικό αλματάκι- σε ένα κόμμα που θα «εμπιστευθεί η μεσαία τάξη», που «δεν θέλει ακρότητες».
Στην πραγματικότητα, ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Οικολογία σημαίνει αριστερή στροφή. Και αυτό όχι επειδή είναι της μόδας σε αυτήν την περίοδο. Οικολογία και μαχητικός αντιφασισμός μπορούν να αποτελέσουν την Αριστερά τού σήμερα και του αύριο.
Η οικολογία άλλωστε μπορεί να θέσει τα βασικά προτάγματα της Αριστεράς εξίσου αν όχι περισσότερο περιεκτικά από τη σκέτη ταξική οπτική. Ο κοινωνικός – δημόσιος χαρακτήρας έναντι του ιδιωτικού, η υπεροχή του συλλογικού οφέλους έναντι του ατομικού κέρδους και της εμπορευματοποίησης είναι διαζεύξεις φύσει αριστερές που μέσα από την οικολογική οπτική γίνονται πιο επίκαιρες και κρουστικές. Ο καπιταλισμός επαγγέλλεται και προϋποθέτει την αέναη ανάπτυξη, κάτι που πλέον γνωρίζουμε ότι απλώς δεν οδηγεί παρά στον όλεθρο. Αυτό παλαιότερα δεν είχε συνειδητοποιηθεί.
Έννοιες όπως το πεπερασμένο των φυσικών πόρων, η παγκοσμιότητά τους, η ανθρωπογενής καταστροφή, η λεηλασία περιοχών του πλανήτη -κυρίως των πιο φτωχών-, η κλιματική κρίση, δεν είχαν γίνει ποτέ στο παρελθόν τόσο οικουμενικά αντιληπτές και αποδεκτές, ούτε είχε οργανωθεί γύρω τους μια τόσο σκληρή και σχηματοποιημένη πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση όσο σήμερα. Είναι χαρακτηριστική η άρνηση της παγκόσμιας Δεξιάς, από Τραμπ και Μπολσονάρου μέχρι τη Δεξιά και την Ακροδεξιά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, να αναγνωρίσουν ως μείζον ζήτημα την καταστροφή του Αμαζονίου.
Για να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ πιο οικολογικό κόμμα, θα πρέπει να γίνει πιο αριστερό και ριζοσπαστικό. Η πολιτική οικολογία δεν είναι «κεντροαριστερό» πράγμα, δεν είναι Ατενίστας, δεν είναι χαζοχαρούμενη υπόθεση.
Αυτό σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αποστεί από κάποιες από τις κυβερνητικές επιλογές του, όπως, για παράδειγμα, η πολιτική για τους υδρογονάνθρακες και να ξεφύγει από την αναπτυξολαγνεία που κυριάρχησε -κατανοητό το πώς- στα χρόνια της ύφεσης και των Μνημονίων. Ο ΣΥΡΙΖΑ στα θέματα αυτά υπήρξε κόμμα πρωτοπόρο και μπορεί και πρέπει να ξαναγίνει.
Γιώργος Κυρίτσης
Πηγή: Left
