Όλα δείχνουν ότι στην επικείμενη σύνοδο του ΝΑΤΟ ο Ερντογάν θα θέσει ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Λόγω της αναβαθμισμένης διαπραγματευτικής θέσης της Τουρκίας, η υποδοχή ενός τέτοιου ζητήματος από τους υπόλοιπους ΝΑΤΟϊκούς θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την αποφασιστικότητα που θα επιδείξει η Ελλάδα. Με άλλα λόγια, από το αν και κατά πόσο ο Μητσοτάκης θα καταστήσει ξεκάθαρο ότι η ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στη Συμμαχία δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει εις βάρος των εθνικών συμφερόντων της Ελλάδας. Στο θέμα των νησιών του Αιγαίου η Ελλάδα έχει ισχυρότατα επιχειρήματα και, σε κάθε περίπτωση, πολύ πιο συμπαγή από αυτά της Τουρκίας.
Εδώ τίθεται από πολλούς το ερώτημα: αν ο Ερντογάν τελικά δημιουργήσει ένα θερμό επεισόδιο ή επιχειρήσει να καταλάβει ένα νησί; Στην περίπτωση αυτή, η Ελλάδα θα πρέπει να έχει καταστήσει σαφές ότι θα εμποδίσει μια τέτοια εξέλιξη με όλα τα μέσα, πολιτικά αλλά και στρατιωτικά. Επί ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση Τσίπρα είχε στείλει φρεγάτα και είχε κόψει τα καλώδια ερευνητικού πλοίου.
Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ο Ερντογάν θα έπαιρνε χωρίς δισταγμό μια τέτοια απόφαση. Η Τουρκία απολαμβάνει το σημερινό της status, που σε μεγάλο βαθμό είναι προβολή ισχύος, συμμετέχοντας και οργανώνοντας πολέμους by proxy, σε συγκρούσεις χαμηλής έντασης χωρίς Ναυτικό και Αεροπορία των αντιπάλων και χωρίς πυροβολικά, άρματα, λοιπά τεθωρακισμένα, χωρίς κανονικούς στρατούς χωρών. Μία σύγκρουση με την Ελλάδα θα ήταν σύγκρουση ανάμεσα σε δύο από τους πιο ισχυρούς στρατούς στο ΝΑΤΟ. Θα είχε αβέβαιη έκβαση, σίγουρα μεγάλες απώλειες και λογικά ο Ερντογάν δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι θα ήταν επιτυχής.
Αν αποτύχει σε ένα τέτοιο εγχείρημα, πάει χαμένος, θα πέσει, καθώς η Ελλάδα έχει τεράστια συμβολική σημασία για την Τουρκία. Οι περισσότερες εθνικές γιορτές της αφορούν τον μικρασιατικό πόλεμο. Αν πάλι επιτύχει με σημαντικές απώλειες σε στρατιώτες, άρματα, αεροσκάφη, πλοία και πάλι χάνει την αίγλη της υπερδύναμης και μεγάλο μέρος της πραγματικής μαχητικής της ισχύος. Την οποία αίγλη και στρατιωτική ισχύ χρειάζεται για εκεί που έχει πραγματικά ανάγκη: στη Συρία.
Υπάρχουν αρκετά αποτρεπτικά επιχειρήματα για τον Ερντογάν, αφού σίγουρα αρκετοί θα ήθελαν να τον δουν να τρώει τα μούτρα του.
Συνεπώς, αν η Ελλάδα πείσει ότι δεν έχει ξοδέψει δεκάδες δισ. για την άμυνά της για πλάκα και ότι θα εξαρτήσει τη στάση της στη διεύρυνση από την προστασία των συμφερόντων της, στο ΝΑΤΟ ο Ερντογάν δεν θα μπορέσει να τη χρησιμοποιήσει διαπραγματευτικά.
Η κυβέρνηση λοιπόν πρέπει επειγόντως να εγκαταλείψει την πολιτική του δεδομένου και να καταλάβει ότι, όταν δεν είσαι στο τραπέζι, είσαι στο μενού.
Γιώργος Κυρίτσης
