Η Κομισιόν αποφάσισε να απαγορευθούν στην Ευρώπη τα ρωσικά κρατικά κανάλια RT και Σπούτνικ. Και ως κανάλια και ως σάιτ και ως κανάλια youtube και σε κάθε άλλη μορφή. Η Κομισιόν δεν έχει τέτοια αρμοδιότητα, δίνει όμως γραμμή στα κράτη – μέλη. Την υπόδειξη ακολούθησαν και τα 27 κράτη – μέλη. Οι Ευρωπαίοι πολιτες δεν θεωρούνται αρκετά ώριμοι ώστε να μπορούν να εκτεθούν στα ρώσικα ΜΜΕ, άρα δεν τους δίνεται το δικαίωμα να επιλέξουν. Η υπόθεση αυτή είναι μια παρωνυχίδα του δράματος που ξεδιπλώνεται ιλιγγιωδώς μπροστά μας, καθώς επιστρέφουμε σε ψυχροπολεμικές λογικές. Η αναφορά στην απαγόρευση ΜΜΕ στην Ευρωπαϊκή Ένωση καταδεικνύει ότι η κατάσταση αυτή στην οποία έχουμε περιέλθει έχει ως άμεσες παράπλευρες απώλειες αγαθά τα οποία στην Ε.Ε. θεωρούνταν ακρογωνιαία και αυτονόητα.
Μέχρι σήμερα, οι χώρες που κατέφευγαν σε τέτοια μέτρα ήταν δακτυλοδεικτούμενες και σχεδόν πάντα με αυταρχικές ηγεσίες. Βόρεια Κορέα, Κίνα, Τουρκία, Ρωσία, αυτές ήταν μέχρι την περασμένη εβδομάδα οι χώρες που οι πολίτες τους είχαν τέτοιους περιορισμούς στην ενημέρωση. Ακόμα και στους κόλπους της Ε.Ε., χώρες όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία, που συστηματικά παραβιάζουν το κράτος δικαίου και την ελευθερία του Τύπου, ήταν στο μόνιμο στόχαστρο της Ε.Ε., που απειλούσε να τους κόψει την πρόσβαση στα ευρωπαϊκά κονδύλια. Τώρα, με τί μούτρα θα πάει να τους ζητήσει τον λόγο; Απλά, δεν θα τους ζητήσει τον λόγο. Στον νέο Ψυχρό Πόλεμο, όσοι είναι εναντίον των Ρώσων, ιδίως δε όσοι βρίσκονται κοντά στον κανονικό πόλεμο, είναι «δικοί μας» και τους συγχωρούνται οι παρασπονδίες σε δευτερεύοντα θέματα, όπως τα δικαιώματα και οι ελευθερίες.
Αν το πρώτο θύμα του πολέμου είναι η αλήθεια, τότε το δεύτερο θύμα είναι η δημοκρατία. Το δικαίωμα της διαφωνίας σταματάει με την επίκληση του εθνικού συμφέροντος, όπως το ερμηνεύει η κυβέρνηση. Δηλαδή, ακριβώς στις πιο σοβαρές και κρίσιμες αποφάσεις που πρέπει μια χώρα να λάβει, αμφισβητείται το στοιχείο της διαβούλευσης, της αναζήτησης συναινέσεων, του διαλόγου. Στην Ελλάδα, ενημερώθηκε η Βουλή για τις αποφάσεις του πρωθυπουργού κι από κει και πέρα, όποιος διαφωνεί, έστω και λίγο, ότι αυτές τις κινήσεις επιτάσσει το εθνικό συμφέρον, στοχοποιείται ως «υπόπτων εθνικών φρονημάτων». Κερδίζει έδαφος ένας ύπουλος νεομακαρθισμός. Στην Ελλάδα έχουμε πικρή πείρα από τέτοιες καταστάσεις. Η προοπτική να επιστρέψουμε σε τέτοιες εποχές και μάλιστα αυτή να είναι η ευρωπαϊκή νόρμα είναι εφιαλτική. Έχουμε μπει σε άσχημο λούκι.
Γιώργος Κυρίτσης
Πηγή: Η Αυγή
