Προ ημερών ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Υγείας ανακοίνωσαν εν χορδαίς και οργάνοις ότι η ένωση των εφοπλιστών αποφάσισε να διαθέσει 6 εκατομμύρια για να επισκευαστούν οι τουαλέτες και να αγοραστούν κλινοσκεπάσματα για τα δημόσια νοσοκομεία. Το ακούσαμε στις ειδήσεις, το είδαμε σε ειδικά «ινφογκράφικς», μάθαμε ότι υπάρχει χρονοδιάγραμμα εξαμήνου και γενικά δημιουργήθηκε η εικόνα ότι το ΕΣΥ μεταμορφώνεται.
Συμβαίνει συχνά στον χώρο της Υγείας να χρηματοδοτούνται από επιχειρηματίες οι αγορές ιατρικών μηχανημάτων, ο εκσυγχρονισμός κλινικών και νοσοκομείων κ.λπ. Είναι όμως η πρώτη φορά που το κράτος καταφεύγει στους εφοπλιστές γιατί δηλώνει αδυναμία να επισκευάσει τα καζανάκια και να αγοράσει μαξιλαροθήκες.
Δεν μπορούσε το ελληνικό κράτος να αποφύγει αυτόν τον εξευτελισμό, δεν μπορούσε η κυβέρνηση να αποφύγει αυτόν τον ακραίο διασυρμό; Την αναξιοπρέπεια; Φυσικά και μπορούσε. Έξι εκατομμύρια είναι φραγκοδίφραγκα, ακόμα και για μια χώρα με τα οικονομικά της Ελλάδος. Άλλωστε, δεν πάνε τρεις εβδομάδες απ όταν ο πρωθυπουργός έδωσε με χαρακτηριστική άνεση 4 εκατομμύρια για την ενίσχυση της αμαρτωλής Θεολογικής Σχολής της Βοστώνης. Αλλά και εντός των συνόρων, οι κυβερνώντες επιδεικνύουν μια πολυτελή και άνετη αντίληψη σχετικά με το δημόσιο χρήμα, αν αναλογιστεί κανείς τη βασιλόπιττα του Βορίδη και τους καναπέδες του Πατούλη. Ο λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση δεν έχει πρόβλημα, ίσα – ίσα έχει δηλώσει πως επιθυμεί τέτοιες χειρονομίες, είναι ότι αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο βλέπει τον κόσμο. Ότι δηλαδή οι πλούσιοι, η ελίτ, οι άριστοι, δίνουν, αν γουστάρουν, κατιτίς για την πλέμπα και αποθεώνονται για την ευαισθησία και τη φιλανθρωπία τους. Δηλαδή δεν έχουν καμία υποχρέωση, όπως καμία υποχρέωση δεν αισθάνονται πως έχει ούτε το κράτος για τα νοσοκομεία και τη δημόσια υγεία. Εάν έχει το κράτος, θα δώσει, εάν δεν έχει, τι να κάνουμε, η ζωή είναι σκληρή. Οι εφοπλιστές φυσικά δεν είχαν κανένα λόγο να αρνηθούν μια τέτοια μηδαμινή συνεισφορά με πολλαπλάσια ανταπόδοση σε θετική δημοσιότητα. Αντί να πληρώνουν φόρους όπως τα κορόιδα, κάνουν προσφορές και αγαθοεργίες για τις οποίες τα κορόιδα πρέπει να τους φιλάνε και το χέρι.
Οι αριστεροί δεν συμπαθούν τη φιλανθρωπία, που δημιουργεί κάθετες σχέσεις, σχέσεις ανισοτιμίας και εξάρτησης, προτιμά την αλληλεγγύη, που είναι οριζόντια κοινωνική διαδικασία. Ακόμα περισσότερο, δεν της αρέσουν αυτοί που κάνουν τους φιλάνθρωπους εκμεταλλευόμενοι τη φοροασυλία τους, δηλαδή τη μη αναλογική συμμετοχή τους στα δημόσια βάρη όπως επιτάσσει άλλωστε και το σύνταγμα. Περισσότερο όμως αγριεύουν όταν βλέπουν την παντελή αδιαφορία της κυβέρνησης για τη δημόσια υγεία. Και εκεί, όταν δεν υπάρχουν φάρμακα και ακυρώνονται χειρουργεία, η υπόθεση με τις τουαλέτες και τα κλινοσκεπάσματα είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα της απαξίωσης.
Γιώργος Κυρίτσης
Πηγή: Η Αυγή
