Οι επέτειοι έχουν μεν χαρακτήρα ανάμνησης ενός ιστορικού γεγονότος, αλλά η σημασία τους αναπλαισιωνεται κάθε φορά ανάλογα με τα χαρακτηριστικά και τις ανάγκες τις συγκυρίας. Συχνά με τρόπο φαιδρό, όπως πρόσφατα που στην επέτειο του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου, ο Μητσοτάκης περιέγραψε τη χούντα ως λαϊκίστικη διακυβέρνηση, για να εξυπηρετήσει την πολιτική του φαντασίωση ότι είναι ο Ελληνας Μακρον.
Φέτος, η 9η Μαίου, η ημέρα της νίκης του Κόκκινου Στρατού επι της ναζιστικης Γερμανίας, έχει προκαλέσει περισσοτερες αντιδράσεις παρά ποτε. Ο λόγος είναι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και όσα ακολούθησαν έκτοτε. Μάλιστα, τις τελευταίες εβδομάδες δυτικοί αναλυτές, ΜΜΕ κλπ ανάπτυσσαν διάφορες θεωρίες, ότι ο Πούτιν βιάζεται να δηλώσει νικητής στην Ουκρανία μέχρι τη σημαδιακή ημερομηνία, ή ότι πρόκειται στην ομιλία του να κηρύξει τον πόλεμο στην Ουκρανία, ή να (ξανά)απειλήσει τη Δύση με πυρηνικό πόλεμο και διάφορα άλλα.
Τελικά, ο Πούτιν δεν έκανε τίποτα απ όλα αυτά, αλλά επανέλαβε την γνωστή επιχειρηματολογία ότι τα εγγόνια πολεμουν τους ναζί όπως έκαναν οι παππουδες τους γραφοντας το έπος που κατέληξε με την ύψωση της κοκκικης σημαίας στο Ράιχσταγκ. Την ίδια σημαία άλλωστε χρησιμοποίησαν αρκετες φορες στον πόλεμο στην Ουκρανία, οι ρωσικές δυνάμεις.
Μόνο που την σημαία στο Ράιχσταγκ σήκωσαν τρεις σοβιετικοί στρατιώτες, όχι τρεις Ρώσοι, αλλά ένας Ρώσος, ένας Ουκρανός και ένας Γεωργιανός.
Είναι αρκετά εξοργιστικό λοιπόν αυτό το επίτευγμα της Σοβιετικης Ενωσης και των λαών της με οκτώμισι εκατομμύρια νεκρους στρατιωτες του Κόκκινου Στρατού και δεκαεπτά εκατομμύρια σοβιετικους πολίτες να το σφετερίζεται σήμερα ένα αντιδραστικό καθεστώς για να καθαγιάσει μια εισβολή σε ξένη χώρα.
Από την άλλη είναι εξ ίσου αν όχι περισσότερο εξοργιστική η προσπάθεια της Δύσης και κυρίως των κρατών – γενιτσάρων της ανατολικης Ευρώπης να ακυρώσουν τη σημασία της αντιφασιστικης νίκης, είτε διότι στον πόλεμο ήταν με την πλευρά των ηττημένων, είτε επειδή μέσα τους παραμένουν στην ίδια πλευρά, είτε επειδή η Ρωσία είναι ο εχθρός. Η αναθεωρητική προσπάθεια ξεκίνησε από το 1989, αλλά πλέον δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα
Η 9η Μάη υπάρχει όχι ως εθνική επετειος της σημερινης Ρωσία, αλλά ως φάρος αφύπνισης και συνεχούς εγρήγορσης κατά του φασισμού. Υπαρχει για να θυμόμαστε, για να μην έχουμε ξανά τα ίδια. Και είναι δουλειά των προοδευτικών ανθρώπων να κρατήσουν ζωντανή και καθαρή τη μνήμη.
Γιώργος Κυρίτσης
Ανάρτησή του στη Facebook
