Τα γεγονότα είναι καταιγιστικά σε σημείο που άμεσα η έμμεσα όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές στον πόλεμο στην Ουκρανία να κάνουν κινήσεις που να προεξοφλούν τον τερματισμό του.
Δύο χρόνια ή 730 μέρες μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία η απώλεια του 20% της έκτασης της χώρας προβάλλει ως μη αντιστρέψιμη για το ορατό μέλλον.
Και όχι μόνον, καθώς η επόμενη μέρα στην Ουκρανία θα διαμορφωθεί με τους όρους του Κρεμλίνου και όχι του Κιέβου.
Με άλλα λόγια, η Ουκρανία δεν θα έχει τη δυνατότητα να παγώσουν οι εχθροπραξίες χωρίς να αναγνωρίσει τις εδαφικές απώλειες και να περιμένει να έρθουν καλύτερες μέρες.
Η Μόσχα θα ζητήσει αποστρατιωτικοποίηση και «αποναζιστικοποίηση», δηλαδή αποκλεισμό των ακραίων αντιρωσικών κύκλων από την πολιτική κανονικότητα, αφού θα έχει καθοριστεί η νέα συνοριακή γραμμή ανάμεσα στις δύο χώρες.
Ολα τα παραπάνω στη σκιά της ρητής ή και σιωπηρής προειδοποίησης της Μόσχας για περαιτέρω προέλαση των ρωσικών δυνάμεων είτε βορειοδυτικά προς το Χάρκοβο, είτε νοτιοδυτικά προς την Οδησσό.
Η νέα κανονικότητα, την οποία θα αναγκαστεί να αποδεχθεί το Κίεβο, θα υπαγορεύσει αλλαγή γραμμής πλεύσης και στις δύο άλλες πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες που έχουν θέσει υποψηφιότητα για ένταξη στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ, τη Μολδαβία και τη Γεωργία.
Η αποπομπή του επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας από τον Ζελένσκι ήταν ένα ακόμη βήμα παραδοχής της ήττας και της συνηθισμένης αναζήτησης επιμερισμού ευθυνών που ακολουθεί.
Η εμπλοκή της βοήθειας προς την Ουκρανία στην Ε.Ε. και τώρα στο Κογκρέσο των ΗΠΑ είναι αψευδής μάρτυρας της υποτίμησης της σύγκρουσης από τη Δύση.
Οι ΗΠΑ εσωστρεφείς και προσηλωμένες στο πολιτικό και δικαστικό θρίλερ της μονομαχίας Τραμπ-Μπάιντεν δεν θα έχουν ούτε τη βούληση ούτε και τη δυνατότητα για οποιαδήποτε πρωτοβουλία που θα μπορούσε να επηρεάσει την εξέλιξη της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Αν υπήρχε κάποιο περιθώριο για δραστηριοποίηση της Ουάσινγκτον στην Ουκρανία αυτό δεν υφίσταται σήμερα, καθώς όλη η διπλωματική ενέργεια των ΗΠΑ εξαντλείται στη Μέση Ανατολή με τον Μπλίνκεν να έχει επισκεφθεί την περιοχή πέντε φορές τους τελευταίους τέσσερις μήνες.
Η απώλεια της Ουκρανίας ήταν γνωστό ότι θεωρείται υπαρξιακή απειλή από τη Ρωσία, καθώς δίχως υπερβολή θα ισοδυναμούσε με δεύτερο θάνατο της ΕΣΣΔ.
Την ιδιαιτερότητα της γεωπολιτικής αξίας της Ουκρανίας για τη Μόσχα την είχε συνειδητοποιήσει ο Μπους ο πρεσβύτερος.
Τον Αύγουστο του 1991 συναντήθηκε στο Κρεμλίνο με τον ηγέτη της καταρρέουσας ΕΣΣΔ Γκορμπατσόφ και στη συνέχεια επισκέφτηκε το Κίεβο όπου κυριαρχούσαν οι διαδηλώσεις των οπαδών της Ανεξαρτησίας.
Ο Μπους τούς επιφύλαξε μια ψυχρολουσία από το βήμα του Ανώτατου Σοβιέτ της Ουκρανίας.
«Μην παρασύρεστε από τον αυτοκτονικό εθνικισμό, η απόσχισή σας από την ΕΣΣΔ θα οδηγήσει σε χάος», υπογράμμισε ο Μπους.
Ο λόγος του Μπους είχε γραφτεί από τη σύμβουλό του σε θέματα της ΕΣΣΔ Κοντολίζα Ράις, η οποία λίγα χρόνια μετά διετέλεσε ΥΠΕΞ στη δεύτερη τετραετία του Μπους του νεότερου.
Γιώργος Καπόπουλος
