Οι αντιφάσεις στα μέτρα της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της οπαδικής βίας είναι προφανείς. Σημειώνουμε τις πιο χαρακτηριστικές:
Οι αγώνες θα γίνονται κεκλεισμένων των θυρών εξαιτίας επεισοδίων που έγιναν έξω από το γήπεδο. Να σημειωθεί ότι οι δολοφονίες Φιλόπουλου, Καμπανού και Κατσούρη έγιναν έξω από τα γήπεδα
Για τις εγκληματικές ενέργειες μιας μερίδας οπαδών, τιμωρούνται όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι και διαταράσσεται η συνολική λειτουργία της συγκεκριμένης κοινωνικής και επαγγελματικής δραστηριότητας. Πρόκειται για τον ορισμό της συλλογικής τιμωρίας.
Το να υφίστανται αρνητικές συνέπειες ή και να τιμωρούνται όσοι-ες έτυχε να βρεθούν στο ίδιο μέρος με κάποιους που παραβίασαν τον νόμο, θα ήταν αδιανόητο για οποιαδήποτε άλλο κοινωνικό χώρο πλην των γηπέδων και των διαδηλώσεων.
Το μέτρο των “κεκλεισμένων θυρών” έχει εφαρμοστεί πάρα πολλές φορές στο παρελθόν χωρίς να επιφέρει κανένα θετικό αποτέλεσμα σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της αθλητικής βίας. Παρ’ όλα αυτά, η κυβέρνηση το εφαρμόζει ξανά, θέτοντας το μάλιστα στο επίκεντρο της δέσμης μέτρων που ανακοίνωσε.
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε επίσης μέτρα που έχουν ήδη ψηφιστεί στο παρελθόν, όπως η λειτουργία καμερών στα γήπεδα. Πέρα που δεν μπορεί να γίνει κατανοητό πώς με αυτά τα μέτρα θα αντιμετωπιστεί η βία έξω από τα γήπεδα, εύλογα αναρωτιέται κανείς τι τους εμπόδισε μέχρι τώρα να τα εφαρμόσουν αφού τα θεωρούν τόσο χρήσιμα.
Στις δολοφονίες Καμπανού και Κατσούρη δεν υπήρξε ανάλογη κινητοποίηση ούτε από την κυβέρνηση ούτε από τη Δικαιοσύνη. Για τις δύο δολοφονίες ούτε τα γήπεδα έκλεισαν ούτε ξεκίνησε έρευνα για την ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης. Εύλογα μπορεί να γίνει λόγος για δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Επιπλέον, αφού οι υπουργοί Οικονόμου και Βρούτσης γνώριζαν ότι στο ποδόσφαιρο δραστηριοποιούνται “πρόσωπα υψηλού κινδύνου” γιατί στα 4,5 χρόνια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη δεν έπραξαν τίποτα για να διερευνήσουν τη δραστηριότητά τους και τους φέρουν ενώπιον της Δικαιοσύνης, αλλά παρέδωσαν τώρα στις δικαστικές αρχές τη λίστα των 200; Και τι ακριβώς σημαίνει “πρόσωπα υψηλού κινδύνου” σε μια δημοκρατία;
Η προστασία της ανθρώπινης ζωής και ακεραιότητας συνιστά το πρώτιστο καθήκον της αστυνομίας και της Πολιτείας εν γένει. Η επανειλημμένη αδυναμία της αστυνομίας να προστατεύσει τις ανθρώπινες ζωές από την οπαδική βία, αποτελεί μείζονα αποτυχία της. Ωστόσο, κανένα μέτρο δεν ανακοινώθηκε για την αστυνομία.
Ομοίως, δεν ακούσαμε απολύτως που να σχετίζεται με αλλαγές στην ίδια την κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση η οποία έχει κάνει προπαγανδιστική σημαία την “ασφάλεια”, αλλά στην πράξη αποτυγχάνει ξανά και ξανά σε αυτό το πεδίο.
