Η Δύση καμαρώνει για την ιερότητα της ελευθερίας του Τύπου, η οποία μάλλον δεν ισχύει στην περίπτωση του εδώ και έξι χρόνια”κρατούμενου” Τζούλιαν Ασάνζ.
Αγέρωχος, χαμογελαστός, περιτριγυρισμένος από μια πενηνταριά φωτογράφους και εικονολήπτες, ο Τζιμ Ακόστα, επέστρεψε με φανφάρες στον Λευκό Οίκο στις 16 Νοεμβρίου. Λίγες μέρες νωρίτερα, είχε χάσει τη διαπίστευσή του ως ανταποκριτής του CNN, αλλά η αμερικανική δικαιοσύνη υποχρέωσε τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ να ακυρώσει την τιμωρία. «Ήταν ένα τεστ και το περάσαμε με επιτυχία», κόμπασε ο Ακόστα. «Οι δημοσιογράφοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι σε αυτή τη χώρα η ελευθερία του Τύπου είναι ιερή και ότι προστατεύονται από το Σύνταγμα για να μπορούν να ερευνούν όσα κάνουν οι κυβερνήσεις μας και οι κυβερνώντες μας». Το ένα πλάνο διαλύεται αργά μέσα στο άλλο, μουσική, χάπι εντ…
Πρόσφυγας εδώ και έξι χρόνια στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο, ο Τζούλιαν Ασάνζ χωρίς αμφιβολία δεν θα μπόρεσε να παρακολουθήσει ζωντανά στο CNN αυτή την τόσο συγκινητική κατάληξη. Γιατί η δική του η ζωή μοιάζει μ’ εκείνη ενός φυλακισμένου. Απαγόρευση εξόδου, με ποινή σύλληψης από τις βρετανικές αρχές και κατόπιν, σίγουρη έκδοση στις ΗΠΑ· μειωμένη επικοινωνία και εκφοβισμοί κάθε είδους, από τότε που για να αρέσει στην Ουάσινγκτον, ο πρόεδρος του Ισημερινού, Λένιν Μορένο, αποφάσισε να σκληρύνει τις συνθήκες παραμονής του «φιλοξενούμενού» του.
Η κράτηση του Τζούλιαν Ασάνζ, όπως και η απειλή κάμποσων δεκαετιών φυλάκισης σε αμερικανικό σωφρονιστικό ίδρυμα (το 2010, ο Ντόναλντ Τραμπ επιθυμούσε να εκτελεστεί) είναι αποτέλεσμα του ενημερωτικού ιστότοπου που ίδρυσε. Τα WikiLeaks είναι στην πηγή των κυριότερων αποκαλύψεων που έφεραν σε δύσκολη θέση τους ισχυρούς αυτού του κόσμου εδώ και μία δεκαετία: εικόνες αμερικανικών εγκλημάτων πολέμου στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, βιομηχανική κατασκοπεία των ΗΠΑ, μυστικοί λογαριασμοί στις Νήσους Κέιμαν. Η δικτατορία του Τυνήσιου πρόεδρου Ζιν Ελ Αμπιντίν Μπεν Άλι ταρακουνήθηκε από την αποκάλυψη μιας μυστικής επικοινωνίας του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών που χαρακτήριζε το φίλα προσκείμενο προς την Ουάσιγκτον κλεπτοκρατικό καθεστώς ως «αρτηριοσκληρωτικό καθεστώς» και «σχεδόν μαφία». Είναι επίσης τα WikiLeaks που αποκάλυψαν ότι δύο Γάλλοι σοσιαλιστές ηγέτες, ο Φρανσουά Ολάντ και ο Πιερ Μοσκοβισί, στις 8 Ιουνίου 2006 πήγαν στην αμερικανική πρεσβεία στο Παρίσι για να εκφράσουν την λύπη τους για το σθένος της αντίστασης του προέδρου Ζακ Σιράκ στην εισβολή στο Ιράκ.
Εκείνο όμως που η «κεντροαριστερά» συγχωρεί λιγότερο από όλα στον Ασάνζ είναι η δημοσίευση από τον ιστότοπό του των χακεμένων ηλεκτρονικών μηνυμάτων της καμπάνιας της Χίλαρι Κλίντον. Θεωρώντας ότι αυτή η υπόθεση ευνόησε τα ρωσικά σχέδια και την εκλογή Τραμπ, ξεχνά ότι τα WikiLeaks είχαν τότε αποκαλύψει τους χειρισμούς της υποψηφίου των Δημοκρατικών για να σαμποτάρει την καμπάνια του Μπέρνι Σάντερς κατά τη διάρκεια των προκριματικών στο κόμμα τους. Εκείνη την εποχή, τα μέσα ενημέρωσης ολόκληρου του κόσμου είχαν αναδημοσιεύσει τις πληροφορίες, όπως και τις προηγούμενες, χωρίς οι διευθυντές τους να κατηγορούνται ως ξένοι πράκτορες και να απειλούνται με φυλάκιση.
Η μανία των αμερικανικών αρχών ενάντια στον Ασάντζ ενθαρρύνεται από τη δειλία των δημοσιογράφων, που τον έχουν εγκαταλείψει στην τύχη του ή και διασκεδάζουν με την ατυχία του. Έτσι, στο κανάλι MSNBC, ο παρουσιαστής-σταρ Κρίστοφερ Μάθιους, πρώην παράγοντας του Δημοκρατικού κόμματος, δεν δίστασε να προτείνει ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες θα έπρεπε «να δράσουν με τον τρόπο των ισραηλινών ομολόγων τους και να απαγάγουν τον Ασάντζ»…
Serge Halimi
Μετάφραση: Βάλια Καϊμάκη
Πηγή: Le Monde Diplomatique
