1. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ είναι ανάγκη να επιστρέψει στη διακυβέρνηση της χώρας
Ο ΣΥΡΙΖΑ, εξελίχθηκε σε κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, που εξέφρασε την αντίσταση και την ελπίδα των λαϊκών στρωμάτων απέναντι στις συνθήκες εξαθλίωσης και υποτέλειας που επέβαλλαν ιστορικά οι μνημονιακές κυβερνήσεις και μέσα από δύσκολες μάχες, ήττες προσδοκιών και πύρρειες νίκες κατάφερε να δώσει διέξοδο σε αυτή τη μαύρη σελίδα στην ιστορία της χώρας.
Με το λαό όρθιο και –παρά την ήττα του 2019- με τις δυνάμεις του σχεδόν ακέραιες.
Ως το μεγαλύτερο αριστερό κόμμα της Ευρώπης, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ οφείλει σήμερα να απαντήσει στις προκλήσεις της εποχής θέτοντας ως στόχο τη νέα νίκη στις επόμενες εκλογές και τη συγκρότηση προοδευτικής κυβέρνησης.
Η περίπτωση της διακυβέρνησης της χώρας μας από τη ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη, με τις τραγικές μεθόδους διαχείρισης και την υποταγή σε ιδιοτελή συμφέροντα, που έχουν σαν αποτέλεσμα τη ραγδαία υποβάθμιση της ζωής των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων επιβάλλει διπλά αυτήν την αναγκαιότητα.
Προφανώς η νίκη αυτή δεν θα υπονοεί την ανατροφοδότηση του κλασσικού συστήματος εξουσίας και της αναπαραγωγής του έστω με ορισμένα στοιχεία δικαίου, αλλά θα αποτελεί ουσιαστικό βήμα για ριζοσπαστικές τομές υπέρ των εργαζομένων και της νέας γενιάς, των λαϊκών και εργατικών δυνάμεων, συμφερόντων και κοινωνικών αιτημάτων.
Χωρίς να κλείνει βέβαια τα μάτια στους ευρύτερους συσχετισμούς και το επίπεδο συνείδησης της κοινωνίας σήμερα.
2. Με ποια ταυτότητα ;
Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ οφείλει να είναι σταθερά η δύναμη ευθύνης για τον κόσμο της εργασίας και την κοινωνία.
‘’Ώριμο τέκνο των αναγκών’’ τους, που προσαρμόζεται, ανανεώνεται και ανασυγκροτείται στις μοναδικές συνθήκες του παρόντος, με το βλέμμα στην προάσπιση των άμεσων συμφερόντων τους και την οπτική του προσανατολισμένη στον βαθύτερο κοινωνικό μετασχηματισμό.
Με αυτή την έννοια οφείλει να μην υποτάσσεται στο σύστημα εξουσίας αλλά να το αποδυναμώνει, να μην ενσωματώνεται στους σχεδιασμούς των ισχυρών αλλά να τους ακυρώνει, να μην ετεροκαθορίζεται από τις πιέσεις της συγκυρίας αλλά να την αναδιαμορφώνει, να μην περικόπτει τους στόχους και τα οράματα του προκειμένου να γίνεται αρεστός σε δυνάμεις που δεν εκπροσωπεί αλλά να τους διευρύνει.
Μόνο έτσι μπορεί να ριζώσει και ως κυβερνητική δυναμική της πληθυντικής Αριστεράς και του προοδευτικού κόσμου.
3. Με ποιο πολιτικό σχέδιο;
Το πολιτικό σχέδιο με επάρκεια περιγράφεται στις ‘’Πολιτικές θέσεις’’ για το 3ο Συνεδριο και ευελπιστούμε να γίνει πιο συγκεκριμένο στο ‘’Κυβερνητικό πρόγραμμα‘’ που εκκρεμεί. Η απάντηση της Αριστεράς είναι ήδη ορθά προσανατολισμένη στην αντιμετώπιση των ανισοτήτων. Όμως οι ανισότητες θα παραμείνουν ως τέτοιες αν δεν υπάρξει ανακατανομή συσχετισμού δυνάμεων και ισχύος, ώστε να μπορούν οι εργαζόμενοι να υπερασπισθούν το εισόδημα τους, οι πολίτες τα δικαιώματα τους και οι τοπικές κοινωνίες τους φυσικούς τους πόρους.
Για αυτό, η διαχείριση των άμεσων ζητημάτων πρέπει να εντάσσεται σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο με στόχο τη διαρκή μείωση της εκμετάλλευσης και τη μεροληπτική παρέμβαση υπέρ της Εργασίας στη βασική αντίθεση της με το Κεφάλαιο. Ένα πολιτικό σχέδιο που είναι αναγκαίο να προσδιορίζει τις προγραμματικές προτεραιότητες, τα προνομιακά ακροατήρια, το εύρος των πολιτικών συμμαχιών και την ποιότητα της μαχητικής, τεκμηριωμένης προγραμματικής αντιπολίτευσης με βάση τον κοινό στόχο να ηττηθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη και να υπάρξει προοδευτική λύση στη διακυβέρνηση της χώρας.
Η απάντηση λοιπόν στις ασφυκτικές συνθήκες που διαρκώς επιβάλλουν οι τοπικοί μεγαλοσχήμονες και τα διεθνή ολιγοπώλια, πρέπει να δοθεί σε όλα τα επίπεδα: Το πολιτικό, το κυβερνητικό, το κοινοβουλευτικό, το προγραμματικό, το κοινωνικό και το κινηματικό. Παγκόσμια, Ευρωπαϊκά και εσωτερικά.
Για να διαφοροποιούνται – προφανώς μερικά και μεταβατικά – τα κυρίαρχα πρότυπα της οικονομίας και της κοινωνίας με προτεραιότητες, που δεν μπορούν ίσως σήμερα να αμφισβητήσουν το κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο σύστημα, αλλά επιχειρούν και αναμετρώνται με την υπέρβαση των ορίων του χωρίς να υποτάσσονται στη στρατηγική της αφομοίωσης και της ενσωμάτωσης.
4. Με ποιο κόμμα;
Μέσα στις αντικειμενικά δυσχερείς συνθήκες, η Αριστερά κινδυνεύει να γίνει αντικείμενο παιγνίων στο πολιτικό σκηνικό, με προδιαγεγραμμένη κατάληξη ως «αριστερή παρένθεση», αν δεν πατά σε ένα ενιαίο, μαζικό, λαϊκό και μαχητικό Κόμμα, σε ένα ισχυρό και αγωνιζόμενο κίνημα και κυρίως στις λαϊκές δυνάμεις που βάσει αρχών προσπαθεί να εκφράσει. Είτε ως αντιπολίτευση που διεκδικεί, αλλά ιδίως ως κυβέρνηση που αγωνίζεται να αλλάξει την ιστορία.
Προφανώς και δεν υπονοούμε ένα ‘’μαρμάρινο’’ συγκεντρωτικό Κόμμα, που αρκείται σε περιοδικές ασκήσεις στο πολιτικό σκηνικό. Ούτε ένα Κόμμα φόβητρο στην έκφραση άποψης, ανάληψης πρωτοβουλίας και αυτενέργειας, μελών, στελεχών, βουλευτών, και όποιων άλλων σε θέση ευθύνης.
Μιλάμε για ένα ανοιχτό, μαζικό, δημοκρατικό, συνεχώς παρεμβατικό Κόμμα, αλλά όχι μαζικό χώρο. Με ανοιχτές ιδέες, πολλές ιδέες, έκφραση, κατάθεση έως και σύγκρουση απόψεων, αλλά και προωθητική σύνθεσή τους.
Ένα κόμμα όπου:
§ Οι οργανώσεις είναι το κόμμα στο χώρο ευθύνης τους
§ Όλα, τα μέλη από τον Πρόεδρο μέχρι το κάθε μέλος των ΟΜ είναι πραγματικά ισότιμα και να συμμετέχουν δημοκρατικά στη λήψη των αποφάσεων.
§ Η μη αφυδάτωση μελών και οργανώσεων με μετατροπή τους σε απλούς αποδέκτες ενημέρωσης θα αποτελεί διαρκή μέριμνα
§ Όλοι\ες αναλαμβάνουν ρόλους, καθήκοντα και χρεώσεις, με εξοπλισμό πολιτικής επιχειρηματολογίας για στήριξη των θέσεων μας.
§ Όλοι\ες συμμετέχουν σε μία συντεταγμένη πολιτική λειτουργία όπου λαμβάνονται με δημοκρατικό τρόπο οι αποφάσεις που πρέπει να είναι σεβαστές.
§ Τα όργανα είναι εκλεγμένα και όχι διορισμένα, πρωτοστατούντα και υπεύθυνα, συνεδριάζουν τακτικά και αποφασίζουν πολιτικές πρωτοβουλίες και δράσεις.
§ Η δημοκρατική λειτουργία του κόμματος δεν μπορεί να είναι κενή περιεχομένου με ένα πέπλο προληπτικής σιωπής που κάποιοι σήμερα θέλουν να επιβάλλουν .
§ Θα δίνεται έμφαση με αλλαγή προσανατολισμού στην οργανωτική μας λειτουργία από την κορυφή έως τη βάση, από την κεντρική πολιτική σκηνή στο περιφερειακό και τοπικό επίπεδο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ οφείλει να βρίσκεται παντού, οφείλει να μπορεί να σταθεί μαχητικά παντού.
§ Με Συνδιασκέψεις και Συνέδρια τακτικά και έκτακτα. Χωρίς φοβίες και αναστολές του τύπου, πρώτα τα ελέγχουμε και μετά βλέπουμε.
§ Με αξιοποίηση των τμημάτων και του έμπειρου στελεχικού δυναμικού που πλαισίωσε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
§ Με καθιέρωση ενός επιστημονικού think tank σε διασύνδεση με τα συλλογικά όργανα και αναβάθμιση του ρόλου των Ινστιτούτων Πολιτικής.
§ Με ζητούμενο την ενιαία φωνή και δράση στη βάση ψηφισμένων αποφάσεων και αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα στη διαφορετική άποψη, όπου δημόσια θα διευκρινίζεται η άποψη του κόμματος.
§ Με κατοχυρωμένο και σεβαστό τον πολυτασικό χαρακτήρα του ενιαίου κόμματός μας και τη λειτουργία των τάσεων ως ρευμάτων ιδεών που συμβάλλουν στον εμπλουτισμό της πολιτικής συζήτησης επί κρίσιμων ζητημάτων και στον προσανατολισμό του.
§ Με αξιοποίηση όλων των μέσων επικοινωνίας και ψηφιακής τεχνολογίας, αλλά όχι με διολίσθηση της κομματικής ζωής από την κοινωνική δράση στις πλατείες, τους δρόμους και τους μαζικούς χώρους, σε μια ανούσια εικονική πραγματικότητα μέσα στην οποία ευτελίζεται η διαδικασία της πολιτικής διαβούλευσης και προσβάλλεται η αξία της συντροφικότητας.
Χωρίς αποκλεισμούς, διαχωρισμούς και δαιμονοποιήσεις. Χωρίς ανθρωποφαγία. Χωρίς ‘’μυστικά και ψέματα’’.
5. Διεύρυνση ναι αλλά πως;
Ήμασταν και είμαστε ξεκάθαρα υπέρ της διεύρυνσης του κόμματος και καλωσορίζουμε όσους και όσες θέλουν να συμβάλλουν στο πολιτικό του σχέδιο χωρίς διάθεση κρίσης των ιδεολογικών φρονημάτων ή διαφορετικών πολιτικών καταγωγών.
Ταυτόχρονα όμως, δεν πρόκειται να απολογηθούμε σε κανέναν για τα δικά μας. Τις δικές μας ιδεολογικές αφετηρίες και την κομματική μας ιστορία, για την οποία είμαστε περήφανοι/ες. Ούτε δεχόμαστε τις σκοπιμότητες στρογγυλέματος τους, προκειμένου να μην ‘’τρομάζουν’’ όσους αποστρέφονται την Αριστερή ιδεολογία.
Η συνύπαρξη στο κόμμα, συντρόφων με προελεύσεις και παραδόσεις από την Αριστερά έως το Δημοκρατικό Κέντρο είναι αυτονόητη πράξη πολιτικής ενότητας επί συγκεκριμένων στόχων και όχι μια αναγκαστική και βίαιη διαδικασία αλλαγής των ιδιαίτερων πολιτικών ταυτοτήτων τους.
Η αντιστοίχηση των εκλογικών του ποσοστών με τον αριθμό των μελών είναι σωστή και αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για την αύξηση της αποτελεσματικότητας του κόμματος. Κύριο ζητούμενο για την Αριστερά, ήταν πάντα η διεύρυνση όχι μόνο του κόμματος αλλά και της συμμετοχής ‘’από τα κάτω’’ με ενεργά μέλη και ενεργούς πολίτες. Γιατί το κόμμα είναι κάτι παραπάνω από την αποτύπωση και καταγραφή ατόμων σε αυτό. Είναι η συλλογικότητα που λειτουργεί ως ομάδα, γεγονός που προϋποθέτει τη συνεύρεση, τη συμμετοχή, το μοίρασμα της εμπειρίας της ζωής. «Τη συγχώνευση των ψυχών και των θελήσεων».
Η εγγραφή μελών που δεν θα συνοδεύεται από την ενεργό συμμετοχή δίνει μεν την ψευδαίσθηση της αύξησης της επιρροής του, αλλά στην ουσία δεν διαμορφώνει τους όρους υπέρβασης της σημερινής κατάστασης που προϋποθέτει ότι όλο και πιο πολλοί και πολλές συμμετέχουν ενεργά στα κοινωνικά δρώμενα.
Για αυτό πρέπει να είναι πρωτεύον ζητούμενο η προσέλκυση νέων δυναμικών ακροατηρίων, με έμφαση στη νέα γενιά, καθώς και η συστράτευση πολύτιμου δυναμικού που δραστηριοποιείται στο πλέγμα της κοινωνίας των πολιτών (από συνεταιριστικά εγχειρήματα, οικολογικές οργανώσεις, φεμινιστικές ομάδες, συλλογικότητες αλληλεγγύης, δικαιωμάτων, επιστημονικά σωματεία, κ.α.).
6. Πολιτικές & Κοινωνικές Συμμαχίες
Η αναπόφευκτη κάποια στιγμή εξάντληση της διαδικασίας διεύρυνσης, οδηγεί στο επόμενο ζητούμενο, αυτό των πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών, με σκοπό την ανάδειξη μιας κυβέρνησης με προοδευτική κατεύθυνση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ με όρους εκλογικής στρατηγικής απευθύνεται και καλεί πρωτίστως τον απογοητευμένο προοδευτικό και αριστερό κόσμο της αποχής, τη νεολαία που πλήττεται και περιθωριοποιείται, τους ευαισθητοποιημένους πολίτες που ανησυχούν με την κλιματική κρίση αλλά και δυνάμεις που αναδεικνύονται σε μέτωπα πάλης να στηρίξουν την επόμενη φορά την κάλπη της Αριστεράς.
Σε αυτή τη διαδικασία το κόμμα πρέπει να θέσει ανοιχτά και με ειλικρίνεια όλα τα ζητήματα που εκφράζουν τα ιδεολογικά και πολιτικά προτάγματα της Αριστεράς, διαχωρίζοντας τη θέση του από επιλογές της κυβέρνησης μας που έγιναν στα πλαίσια των αναγκαστικών δεσμεύσεων των μνημονίων.
Μεσοβέζικη στάση όπως αυτή που κρατήσαμε για συμβάσεις ή συμφωνίες όπως για παράδειγμα στο θέμα της μετεγκατάστασης του Καζίνο ή η επικέντρωση της αντιπολιτευτικής τακτικής αμιγώς σε ζητήματα διαχείρισης λαϊκίστικου πολλές φορές χαρακτήρα, είναι επιλογές που δεν ευνοούν τη συσπείρωση των πολιτών και αντί να καθησυχάζουν τους βραχυκυκλώνουν.
Ασφαλώς στη διαπραγμάτευση για το σχηματισμό κυβέρνησης είναι αυτονόητος ο συμβιβασμός σε κάποια ζητήματα. Η προληπτική αυτολογοκρισία όμως είναι μια ηττοπαθής θεώρηση των ίδιων των θέσεων μας και της κοινωνικής δυναμικής που ίσως στοιχίσει καθοριστικά στις εκλογές.
7. Μορφές οργάνωσης , επικοινωνία και μέλη
Είναι γεγονός ότι η οργάνωση υστερεί σε σχέση με τις ανάγκες που απορρέουν στη φάση προετοιμασίας για τη διεκδίκηση της νέας αριστερής διακυβέρνησης της χώρας, κυρίως γιατί παλινδρομεί μεταξύ δύο διαφορετικών αντιλήψεων για τη λειτουργία του κόμματος
Η μια προδιαθέτει με πλήρη πλέον ευκρίνεια σε κόμμα – σούπερ μάρκετ και άκρατου τακτικισμού προκρίνοντας κινήσεις κορυφής με στόχο την προσέλκυση παραγόντων και αμφιλεγόμενων προσώπων και η άλλη αγωνίζεται για ένα κόμμα με στίγμα, ριζοσπαστική ταυτότητα και κοινωνική γείωση.
Πιστεύουμε βαθιά ότι το κόμμα μπορεί να αποτελέσει μία σύγχρονη μορφή οργάνωσης της δράσης ‘’από τα κάτω’’, αγωνιστών και αγωνιστριών της ανανεωτικής, ριζοσπαστικής και οικολογικής Αριστεράς και νέων συντρόφων/ισσων που αποδέχονται το πρόγραμμα, τις αξίες του χώρου μας και τα επίδικα της σύγχρονης εποχής.
Ένα κόμμα που μπορεί να χρησιμοποιεί τις σύγχρονες ψηφιακές εφαρμογές για να έρθει πιο κοντά στη νέα γενιά, να αφουγκραστεί τους νέους τρόπους ψηφιακής οργάνωσης (δίκτυα, πλατφόρμες κοινωνικής παρέμβασης και διεκδίκησης και θεματικές ατζέντες) και να τους εντάξει στις κομματικές λειτουργίες μέσα από διαδικασίες διαβούλευσης, φόρουμ διαλόγου, καμπάνιες και κοινές δράσεις.
Η αλληλεπίδραση αυτή παραδοσιακών και νέων μορφών οργάνωσης της κοινωνικής δράσης λειτουργεί συμπληρωματικά, συμβάλλει στην κοινωνική γείωση και αναζωογονεί τις κομματικές διαδικασίες και λειτουργίες. Δεν υποκαθιστά όμως το κόμμα με κάποιο δίκτυο από την φύση του χαλαρό, μη υπόλογο, χωρίς κοινωνικό έλεγχο και σίγουρα ευάλωτο.
Ταυτόχρονα οι κοινωνικές συμμαχίες που χτίζονται στην κοινωνία, στους εργασιακούς χώρους και στην αυτοδιοίκηση δεν υποκαθιστούν το κόμμα με τη λογική της παράταξης και τα μέλη με τους ψηφοφόρους η φίλους. Δεν υποκαθιστούν την πολιτική με την επικοινωνία και τον πολιτικό λόγο με τη λογική του μάρκετινγκ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ παρά την τριαντάχρονη ιστορία του αποτελεί ένα νέο στην ουσία κόμμα που συμπυκνώνει μέσα του διαδοχικές διευρύνσεις και διαρκή συμμετοχή νέων μελών, από τα πρώτα χρόνια του Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης, έως τα χρόνια της πρώτης φοράς Αριστεράς στη διακυβέρνηση της χώρας μέχρι και σήμερα.
Όμως η ιδιότητα του μέλους στο σύγχρονο κόμμα της ανανεωτικής, ριζοσπαστικής και οικολογικής Αριστεράς πρέπει να αποτελεί καθημερινή στράτευση στην πρώτη γραμμή για να γίνουν οι ιδέες και οι αρχές του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ηγεμονικές και πλειοψηφικές σε επίπεδο κοινωνίας.
Και αυτό προϋποθέτει ότι η ιδιότητα μέλους αντιμάχεται τη λογική της ανάθεσης τόσο εντός του όσο και σε επίπεδο κοινωνίας, συνεπάγεται τη συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες και τα κινήματα, πλαισιώνει τη δράση της κυβέρνησης της Αριστεράς την οποία φέρνει σε επαφή με τα κοινωνικά αιτήματα και τις ανάγκες των πολιτών.
8. Η εκλογή προέδρου και ΚΕ από τη βάση; Καινοτομίες η προσαρμογές;
Η πρόταση του Προέδρου για εκλογή του ιδίου και της ΚΕ από τη βάση του κόμματος αλλάζει τους όρους διεξαγωγής του 3ου συνεδρίου και το μετατοπίζει από τα πολιτικά του επίδικα. Παρά τις ομόφωνες αποφάσεις στα κείμενα, φαίνεται ότι ένα αντιπροσωπευτικό σώμα χιλιάδων ατόμων που επί ημέρες συζητά και διαβουλεύεται, γνωρίζει απόψεις , πρόσωπα και υποψηφιότητες δεν αρκεί. Έτσι προκρίνεται η εκλογή της ηγεσίας από ένα άλλο σώμα. Μεγαλύτερο αριθμητικά αλλά με σαφώς μικρότερη ενεργή συμμετοχή στην ουσία των πραγμάτων.
Παρά τις εκφρασμένες προθέσεις του Πρόεδρου οδηγούμαστε σε ένα ψευδεπίγραφο μίας δημοκρατικής λειτουργίας, όπου όλα ανεξαιρέτως τα μέλη, είτε έλαβαν μέρος στις προσυνεδριακές διαδικασίες, είτε στο συνέδριο, είτε σε καμία διαδικασία, είτε γράφτηκαν τελευταία στιγμή θα έχουν αντίστοιχα το ίδιο δικαίωμα να επιλέξουν Πρόεδρο και ΚΕ.
Μοιάζει- είναι αλήθεια – πιο δημοκρατικό να εκλέγονται όλοι από τη βάση. Δεν είναι όμως. Απλώς μοιάζει. Πιο πολύ μοιάζει όμως με παρακολούθημα αντιστοιχών διαδικασιών της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ όπου οι σκοπιμότητες είναι εμφανείς.
Και αν υποτεθεί πως θα τηρούνται ταυτόχρονα η αρχή της άμεσης ανακλητότητας, του διαρκούς ελέγχου, της τακτικής λογοδοσίας και της ανοιχτής διαβούλευσης, στοιχεία απαραίτητα για την όποια άμεση δημοκρατία, παρά μια πιθανή εξομάλυνση, οι κίνδυνοι μιας νέου τύπου ‘’αυστηρής η ελεγχόμενης από τα πάνω δημοκρατίας’’ όπου η ενεργή συμμετοχή αντικαθίσταται οριστικά από την ανάθεση, θα είναι διαρκώς παρόντες.
Ταυτόχρονα, η επιμονή στη θεσμοποίηση ενός οργάνου με τα χαρακτηριστικά του Εθνικού Συμβουλίου που θα επικαλύπτει και θα αποδυναμώνει την εκλεγμένη Κεντρική Επιτροπή, ενέχει τον κίνδυνο της συνέχισης και διεύρυνσης της δίχρονης πρακτικής, οι αποφάσεις να παίρνονται εκτός των εκλεγμένων οργάνων και αυτονόητα να υποβαθμίζουν τη συντεταγμένη λειτουργία του κόμματος.
Έτσι αντί για το ζητούμενο «κόμμα – συλλογικό διανοούμενο», οδηγούμαστε σε ένα κόμμα εκλεκτόρων, ειδικών και followers με λιγότερες συλλογικές επεξεργασίες και μικρότερο βαθμό αλληλεπίδρασης με τις καθημερινές πολιτικές διεργασίες που συμβαίνουν στην κοινωνία. Ένα κόμμα που μαζί με τα θετικά στο νέο Καταστατικό όπως η 50%-50% συμμετοχή των φύλων στα όργανα και η αναβάθμιση της ψηφιακής λειτουργίας του, ενισχύονται δυσανάλογα προς τα μέλη τα δικαιώματα των φίλων του κόμματος με κύριο το δικαίωμα συμμετοχής τους σε δημοψηφίσματα ή προκριματικές εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη υποψηφίων σε δημόσια αξιώματα. Με τον τρόπο αυτό, δημιουργούνται δύο ταχύτητες και δυναμικές που ακυρώνουν τη συνοχή της συλλογικότητας, του τρόπου που λειτουργεί στο χώρο της και λαμβάνει τις αποφάσεις της. Ακόμη και η δυνατότητα συγκρότησης νέας οργάνωσης με 8 μέλη χωρίς έγκριση από το νομαρχιακό όργανο μπορεί εύκολα κανείς να συμπεράνει ότι θα οδηγήσει σε οργανώσεις ατομικής προτίμησης και συγκυριακού χαρακτήρα.
Κατά την άποψη μας εν τέλει, τα παραπάνω οδηγούν μοιραία σε ένα κόμμα κατ’ επίφαση δημοκρατικότερο και σημαντικά πιο ευάλωτο στις πιέσεις που ασκεί με όλα του τα μέσα το σύστημα εξουσίας, προκειμένου και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να συστοιχηθεί σε μια διαδικασία ‘’φυσιολογικής’’ δικομματικής εναλλαγής, ακίνδυνης για τα συμφέροντά του.
Επίλογος
Σε πείσμα των καιρών πιστεύουμε ότι είναι πιο αναγκαίο από ποτέ:
Ένα Κόμμα με την επίγνωση, ότι τίποτε δεν μένει στατικό και παγιωμένο αν οι κοινωνίες αντιστέκονται και αγωνίζονται, ακομη κι αν οι συνθήκες είναι δυσμενείς και οι συσχετισμοί δυσμενέστεροι.
Ένα Κόμμα της αλήθειας όπου η επικοινωνία θα είναι και μόνο το αναγκαίο μέσο.
Ένα Κόμμα ευθέως ανταγωνιστικό σε ιδέες, προτεραιότητες και πρακτικές και μαχητικά αντίθετο στον στείρο αντιευρωπαϊσμό, τον οικονομισμό και τον ανέξοδο καταγγελτισμό άλλων δυνάμεων με αναφορά στην Αριστερά, όμως, ειλικρινά και χωρίς σκοπιμότητες, συναγωνιστικό στα κινήματα και τους αγώνες για τα Δικαιώματα, τη Δικαιοσύνη, τη Δημοκρατία και τις Ελευθερίες.
Πως σήμερα, τώρα, η αριστερή ριζοσπαστική κυβερνητική προοπτική προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας και βελτίωσης των όρων της ζωής μας, είναι ο δρόμος.
Για να δώσουμε και πάλι στον πολίτη το κοινωνικό αριστερό όραμα.
Για να σχεδιάσουμε και πάλι τα βήματα που οδηγούν από την κοινωνία της ανελευθερίας και της ανισότητας στην κοινωνία της Δικαιοσύνης.
Για να επικαιροποιήσουμε το Σοσιαλισμό ως το αναγκαίο ανθρωποκεντρικό κοινωνικό-οικονομικό σύστημα, πρώτα απ όλα εντός μας.
Θανάσης Δημάκης (Μέλος Ν.Ε. Βόρειας Αθήνας, ΟΜ Πεντέλης)
Πέγκυ Δημητρακοπούλου (Μέλος Ν.Ε. Βόρειας Αθήνας, ΟΜ Δυτ. Αμαρουσίου)
Κώστας Διαμαντόπουλος (Μέλος Ν.Ε. Βόρειας Αθήνας, ΟΜ Πεύκης)
Μαρία Κεχρινιώτη (Μέλος Ν.Ε. Βόρειας Αθήνας, ΟΜ Βριλησσίων)
Πέτρος Κούκουζας (Μέλος Ν.Ε. Βόρειας Αθήνας, ΟΜ Αν. Αμαρουσίου)
Παύλος Μαρίνος (Μέλος Ν.Ε. Βόρειας Αθήνας, ΟΜ Αν. Αμαρουσίου )
Θοδωρής Μόσχοβος (Μέλος Ν.Ε. Βόρειας Αθήνας, ΟΜ Πεντέλης)
Αγγελική Παπάζογλου (Μέλος Ν.Ε. Βόρειας Αθήνας, ΟΜ Κηφισιάς)
Νανή Πολίτου (Μέλος Ν.Ε. Βόρειας Αθήνας, ΟΜ Φιλαδέλφειας)
Πηγή: Left
