Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης μιλά στην «Εποχή» για τη συγκρότηση της Νέας Αριστεράς μετά το ιδρυτικό της συνέδριο και τις πρωτοβουλίες που παίρνει σε κοινωνικό, θεσμικό και πολιτικό επίπεδο. Απαντά, μεταξύ άλλων, και στο ερώτημα που τίθεται πιο συχνά, στο ενδεχόμενο σύμπραξης με τον ΣΥΡΙΖΑ: «Έχει μεγαλώσει η απόσταση και στο πολιτικό και στο ηθικό. Έχουμε επιλέξει να προχωρήσουμε αυτόνομα, επιλογή που υπερασπιζόμαστε, γιατί μας ενδιαφέρει η ανασυγκρότηση της Αριστεράς, σε αντίθεση με τη στρατηγική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να κινηθεί προς το Κέντρο».
Κατ’ αρχήν συγχαρητήρια για την εκλογή σου στη θέση του γραμματέα. Ευχόμαστε καλή δουλειά. Προτού μπούμε στα της ύλης της Νέας Αριστεράς, επειδή ξημερώνει (σ.σ. η συνέντευξη δόθηκε Πέμπτη) 6η Δεκέμβρη δεν μπορώ να μην ρωτήσω για το τι σημαίνει ο Δεκέμβρης για την νεολαία, το κίνημα, την Αριστερά;
Ο Δεκέμβρης έχει χαραχθεί στη συλλογική μνήμη της Αριστεράς ως ένας μήνας, ο οποίος έχει στιγματιστεί από κάποια κομβικά γεγονότα. Από τον Δεκέμβρη του 1944 -του οποίου η ιστορία επιχειρείται να αναθεωρηθεί- έως τον Δεκέμβρη του 2008 που έζησε η δική μου γενιά με τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια και τη νεανική εξέγερση που ακολούθησε. Η 6η Δεκέμβρη είναι μια ιστορική στιγμή που σφράγισε μια γενιά, την κοινωνικοποίησε και την πολιτικοποίησε με ριζοσπαστικό τρόπο. Για τη Νέα Αριστερά αυτός ο μήνας συμβολίζει τον αγώνα της νεολαίας για μια σειρά από κομβικά δικαιώματα και καταλήγει στον συνολικότερο αγώνα για τη διεκδίκηση μιας αξιοπρεπούς ζωής και ενός αξιοπρεπούς μέλλοντος. Τα δικαιώματα της νεολαία μπαίνουν στο στόχαστρο πολλαπλώς: από την επισφάλεια, την ανεργία, την εξώθηση σε μετανάστευση, τον εγκλωβισμό στο γονικό σπίτι έως τις επιθέσεις που δέχεται η συλλογική δράση.
Σε άρθρο του ο Γ. Μοσχονάς στην «Καθημερινή» ασκεί κριτική στην Νέα Αριστερά ως ένα σχηματισμό που «δημιουργήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2023 χωρίς αφήγημα, χωρίς νέες θέσεις, χωρίς οργανωτική στρατηγική, χωρίς ταυτότητα άλλη από αυτήν που είχε κληρονομήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ». Ένα χρόνο μετά και κατόπιν του ιδρυτικού συνεδρίου της ΝεΑρ εκτιμάς ότι αυτό το έλλειμμα -αν συμφωνείς με τη διαπίστωση- καλύπτεται;
Θεωρώ ότι είναι σωστές οι παρατηρήσεις του Γ. Μοσχονά, πράγματι υπάρχει πρόβλημα πολιτικής ταυτότητας. Και είναι λογικό αυτό. Η Νέα Αριστερά είναι ένα κόμμα που δημιουργήθηκε πάνω στην ταχύτητα των γεγονότων. Προφανώς προϋπήρχαν βασικές διαφωνίες όσων ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ έως τότε και ασκούσαν κριτική, αλλά η αφορμή εκλογής του Κασσελάκη πυροδότησε τις εξελίξεις και επιτάχυνε τα γεγονότα. Δεν προέκυψε από παρθενογένεση η Νέα Αριστερά. Επομένως, το μεγάλο στοίχημα για τη Νέα Αριστερά αν θέλει να πατήσει στα πόδια της με μακροπρόθεσμη προοπτική είναι να συγκροτήσει τη δική της πολιτική ταυτότητα. Για να το κάνει αυτό πρέπει να έχει ξεκάθαρη στρατηγική, να επιλέξει προς τα πού θέλει να κινηθεί, να διαμορφώσει ένα καθαρό πολιτικό στίγμα, μέσα από το δημόσιο λόγο της και τις πολιτικές αιχμές που θα επιλέξει. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση στην πράξη. Είναι ένα δύσκολο, αλλά πολύ δημιουργικό ταυτόχρονα εγχείρημα. Πρέπει να δείξουμε τόλμη για να φτιάξουμε μια Αριστερά, η οποία να απαντά στις ανάγκες των πολιτών του 2024 όχι με έναν τρόπο διαχειριστικό, αλλά με όραμα για τις μικρές και μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι νέες και οι νέοι, οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι. Ένα άλλο στοίχημα για τη Νέα Αριστερά είναι να ανοίξει για να δεχτεί νέα πρόσωπα που δεν κουβαλάνε τις παθογένειες από την περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς φοβικότητα, χωρίς αναστολές και χωρίς προκαταλήψεις. Η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού της Νέας Αριστεράς είναι κρίσιμη παράμετρος και ευθύνη όλων μας.
Στο συνέδριο της Νέας Αριστεράς υπήρξαν σαφώς κάποιες απαραίτητες συνθέσεις για να μπορέσει να συγκροτηθεί σε κόμμα. Έτσι οφείλουν να κάνουν τα κόμματα. Από την άλλη, δεν πρέπει οι διαφορές να μπαίνουν κάτω από το χαλί. Με αυτή τη λογική, ποια είναι η θέση του κόμματος για τις συμμαχίες; Είναι υπέρ της δημιουργίας ενός λαϊκού μετώπου, σύμφωνα με το γαλλικό πρότυπο, ή είναι υπέρ της προσπάθειας ανασύνθεσης της ριζοσπαστικής αριστεράς; Το ρωτώ γιατί στις θέσεις του συνεδρίου σας υπάρχουν και τα δύο.
Δεν είναι απαραίτητα αντιφατικές οι αναφορές που γίνονται στο κείμενο των Θέσεων. Αυτό που λέμε είναι ότι είμαστε με τις συνεργασίες όταν υπάρχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις. Παρακολουθούμε με πολύ ενδιαφέρον τις εξελίξεις στην Γαλλία, όπου διαμορφώθηκε ένα πλατύ λαϊκό μέτωπο από τις αριστερές και ριζοσπαστικές δυνάμεις απέναντι στις επιλογές του Μακρόν και της Λεπέν. Ωστόσο, στην Γαλλία υπήρχαν οι προϋποθέσεις, δηλαδή μια ισχυρή Αριστερά, ένα σοσιαλιστικό κόμμα που είχε κινηθεί περισσότερο προς την αριστερά σε σχέση με το παρελθόν, και ταυτόχρονα εν εξελίξει κοινωνικά κινήματα. Το εργατικό και το φοιτητικό κίνημα ήταν στους δρόμους. Υπήρχε μια κοινωνική όξυνση που πίεζε και το πολιτικό. Αν δούμε ποια είναι η κατάσταση σήμερα στη χώρα μας, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Επειδή όμως μας ενδιαφέρει να υπάρξουν μετωπικές συγκλίσεις απέναντι στην πολιτική του Κ. Μητσοτάκη, από τη δική μας πλευρά μας ενδιαφέρει να το κάνουμε αυτό συμβάλλοντας στην ανασυγκρότηση του χώρου της Αριστεράς. Είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί αρχικά ένας χώρος διαλόγου της ριζοσπαστικής αριστεράς και γι’ αυτό προσπαθούμε σε επίπεδο κοινωνικών κινημάτων και σε τοπικό επίπεδο να είμαστε σε επαφή με έναν ευρύτερο χώρο που μας ενδιαφέρει να συνομιλούμε. Ας μην γελιόμαστε, αυτή τη στιγμή υπάρχει μια τεράστια πολιτική κρίση στο χώρο της Αριστεράς. Έχει καταρρεύσει το σύμπαν, στην πραγματικότητα και έχει μείνει ένα τεράστιο πολιτικό κενό, που αν αφεθεί θα γίνει κανονικότητα, σε λίγο καιρό. Η Νέα Αριστερά θέλει να αποτελέσει τον υποδοχέα του κόσμου που στέκεται αμήχανος απέναντι στις πολιτικές εξελίξεις και την απαξίωση της Αριστεράς. Θα είμαστε παρούσες και παρόντες στα μέτωπα που θα δημιουργηθούν σε τοπικό και κοινωνικό επίπεδο, απέναντι στην ηγεμονία της δεξιάς.
Μετά την απομάκρυνση του Στ. Κασσελάκη από τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον τρόπο που έγινε, και την εκλογή του Σ. Φάμελλου στη θέση του προέδρου, η Νέα Αριστερά αισθάνεται πίεση για νέες συγκλίσεις ή και επαναπροσέγγιση. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην Νέα Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ με τη νέα του ηγεσία;
Ο χρόνος δεν πάγωσε τον Σεπτέμβριο του 2023, όταν εξελέγη ο κ. Κασσελάκης. Μέσα σε αυτόν τον έναν χρόνο έχει συντελεστεί στον ΣΥΡΙΖΑ μια μεγάλη πολιτική μετατόπιση, σε ζητήματα κομβικής πολιτικής σημασίας που στην ουσία τον έχει απομακρύνει έτι περαιτέρω από τον χώρο της Αριστεράς. Ταυτόχρονα, έχουν μετασχηματιστεί εκτός από το κόμμα και τις θέσεις του και τα ίδια τα άτομα. Είδαμε στελέχη να υιοθετούν άκριτα και να υπερασπίζονται πολιτικές θέσεις, ξένες προς το χώρο της Αριστεράς, όπως ήταν οι τοποθετήσεις για το φορολογικό, τα εργασικά ή για τον πόλεμο και το ΝΑΤΟ. Και δεν το έκαναν υπερασπιζόμενοι μόνο τον κ. Κασσελάκη, αλλά έδιναν τις μάχες στη βουλή και στα πάνελ. Αυτές οι θέσεις, επομένως, φαίνεται ότι έχουν διαπεράσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη, υπάρχει και ένα ηθικό στοιχείο. Ο κ. Κασσελάκης δεν ήρθε μόνος του, κάποιοι τον ψήφισαν, τον υπερασπίστηκαν, τον καλοδέχτηκαν. Μου έκανε τρομερή εντύπωση ότι στο ντιμπέιτ τον υποψήφιων για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ακούστηκε από κανέναν ένα ψήγμα αυτοκριτικής για τις ευθύνες που έχουν για την περίπτωση Κασσελάκη. Όλα αυτά δείχνουν ότι έχει μεγαλώσει η απόσταση και στο πολιτικό και στο ηθικό. Έχουμε επιλέξει να προχωρήσουμε αυτόνομα, επιλογή που υπερασπιζόμαστε, γιατί μας ενδιαφέρει η ανασυγκρότηση της Αριστεράς, σε αντίθεση με τη στρατηγική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να κινηθεί προς το Κέντρο.
Μία από τις ενστάσεις που ακούγεται για την Νέα Αριστερά είναι ότι προχωρά με αργούς ρυθμούς, ότι δεν ταράζει τα λιμνάζοντα ύδατα. Σας απασχολεί;
Όλα μας απασχολούν. Προφανώς διαπιστώνουμε ότι τα ποσοστά σήμερα της Νέας Αριστεράς έχουν να κάνουν και με δικές μας ευθύνες και αβελτηρίες, πέρα από τους αντικειμενικούς παράγοντες. Όμως, η Νέα Αριστερά είναι εξαιρετικά δραστήρια και αποτελεί την φωνή της μαχητικής αντιπολίτευσης. Αυτή την εβδομάδα βρεθήκαμε στην Λήμνο και στην Ρόδο με κλιμάκια του κόμματος κοντά στου πολίτες που είδαν τα σπίτια και τις επιχειρήσεις του να χάνονται από τις πλημμύρες και την κλιματική κρίση. Η τροπολογία που καταθέσαμε αυτή την εβδομάδα για τον κατώτατο μισθό στα 1.000 ευρώ, την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, αλλά κυρίως για την ύπαρξη ενός πλαισίου που θα ενδυναμώνει τον κόσμο της εργασίας, ώστε να προσέρχεται με ισχυρή θέση στις διαπραγματεύσεις, κινείται σε μία τέτοια κατεύθυνση. Την επομένη βδομάδα θα δώσουμε την μάχη του Προϋπολογισμού, απέναντι στην πολιτική της ακρίβειας, της διάλυσης των υποδομών, της δημόσιας υγείας και της δημόσιας παιδείας. Με αιχμές την δίκαιη φορολόγηση και την ισχυρή κρατική παρέμβαση σε οικονομία και κοινωνικό κράτος, θα ακουστεί η φωνή της μαχητικής Αριστεράς στη Βουλή και την κοινωνία.
Τι σηματοδοτεί η πρόταση της Νέας Αριστεράς για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας; Ήταν μια πρωτοβουλία που δημιούργησε πολιτικό γεγονός.
Η πρόταση για τον Χρήστο Ράμμο στη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας έχει δύο χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι η ανάγκη να αναδειχθεί το ζήτημα τη υπεράσπισης της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου ως ένα κομβικό ζήτημα που αφορά ακόμα και την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας. Όποιος ή όποια βρίσκεται σε αυτή τη θέση είναι ρυθμιστής του πολιτεύματος. Επομένως, έχει σημασία μέσα από αυτή την όχι τόσο πολιτικά ενδιαφέρουσα συζήτηση, όπως γίνεται συνήθως, να δοθούν πολιτικά χαρακτηριστικά στην υπεράσπιση του κράτους δικαίου. Το δεύτερο είναι συμβολικό, ο Χρ. Ράμμος αποτελεί εκτός από έναν διακεκριμένο δικαστικό στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ένα άτομο που έχει πρωτοστατήσει από τη θέση του προέδρου της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) σε μια μάχη για να τηρηθεί η νομιμότητα, τα αυτονόητα. Το γεγονός ότι δεν λύγισε από τις πιέσεις και την εκστρατεία δολοφονίας του χαρακτήρα του, δίνει στο συγκεκριμένο πρόσωπο χαρακτηριστικά συμβόλου στην υπεράσπιση της δημοκρατίας. Θεωρούμε ότι η πρόταση αυτή μπορεί να γίνει αποδεκτή και από τα υπόλοιπα κόμματα, ότι είναι ένα πεδίο που μπορεί να δημιουργήσει μια συμμαχία απέναντι σε μια κυβέρνηση που δεν έχει διστάσει να προχωρήσει στο σκάνδαλο των υποκλοπών και να οργανώσει εκστρατεία συγκάλυψής του.
Μέλπω Πετράκη
