Το μεγάλο ζητούμενο για να μπορέσει να απαντήσει η αντιπολίτευση στην πολιτική Μητσοτάκη είναι να απαντήσει πρώτα στο ερώτημα «μετά τον Μητσοτάκη, πώς;», όχι μόνο στο «ποιος».
«Η κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύβεται άλλο για τις διαδρομές δημόσιου χρήματος που καταλήγουν στις εταιρείες που μισθοδοτούν την Ομάδα Αλήθειας»: αυτό επισημαίνει, στη συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, που κάνει επίσης λόγο για «αδίστακτο καθεστώς» με «πρακτικές παρακράτους». Ταυτόχρονα, ο γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Αριστεράς αναδεικνύει το δίλημμα της τρέχουσας συγκυρίας διεθνώς (ειρήνη Vs πόλεμο), ενώ μιλά επίσης για τα λάθη της Αριστεράς, τις συνεργασίες, τις πρωτοβουλίες που πρέπει να αναληφθούν από το κόμμα του αλλά και τη συνεργασία με τον Αλέξη Χαρίτση.
● Ο,τι έκανε ώς τώρα η Ομάδα Αλήθειας, το κάνει σήμερα και μέσω εξωδίκων, γραμματέα;
Είναι προφανές ότι ένας προπαγανδιστικός μηχανισμός, που στήθηκε για να κάνει κοπτοραπτική και οργανωμένες εκστρατείες παραπληροφόρησης, θέλει να λειτουργεί εκφοβιστικά προς τους πολιτικούς αντιπάλους. Εχει δηλητηριάσει την πολιτική ζωή με καταιγισμό λαϊκίστικης τοξικότητας. Αυτός είναι ο πυρήνας του τρόπου δουλειάς τέτοιων ομάδων. Να εκφοβίζουν, να διαστρεβλώνουν, να επιτίθενται και όταν πιέζονται να αλλάζουν μεθόδους, αλλά όχι χαρακτηριστικά. Τέτοιος είναι ο χαρακτήρας των εξωδίκων που παρέλαβα εγώ, ο κ. Τεμπονέρας και ο κ. Γλαβίνας. Ομως είναι προφανές ότι πλέον ο φόβος έχει αλλάξει στρατόπεδο και τέτοιες κινήσεις το μόνο που κάνουν είναι να ενισχύουν την άποψη ότι είμαστε αντιμέτωποι με ένα αδίστακτο καθεστώς που μετέρχεται πρακτικές παρακράτους.
Ομως το ζητούμενο είναι άλλο. Τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ των συναδέλφων σας έχουν αποκαλύψει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί και χρηματοδοτείται η Ομάδα Αλήθειας. Οι μέχρι τώρα απαντήσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου και των κυβερνητικών στελεχών προκαλούν θυμηδία. Σε λίγο θα μας πουν ότι πρέπει να αναβαθμιστεί σε ανεξάρτητη αρχή που να ορίζει το τι είναι αλήθεια και τι ψέμα. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύβεται άλλο για τις διαδρομές δημόσιου χρήματος που καταλήγουν στις εταιρείες που μισθοδοτούν την Ομάδα Αλήθειας.
● Δεδομένης της οξύτητας των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η κοινωνία και δη οι πιο ευάλωτοι συμπολίτες μας, αλλά και των κυβερνητικών πολιτικών, μια ευρεία συνεργασία στον χώρο της Αριστεράς – Κεντροαριστεράς με στόχο την εκλογική νίκη είναι μονόδρομος ή όχι;
Το μεγάλο ζητούμενο για να μπορέσει να απαντήσει η αντιπολίτευση στην πολιτική Μητσοτάκη είναι να απαντήσει πρώτα στο ερώτημα «μετά τον Μητσοτάκη, πώς;», όχι μόνο στο «ποιος». Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι απαραίτητη η επανάκτηση της αξιοπιστίας της Αριστεράς, που τόσο έχει πληγεί τα τελευταία χρόνια, αλλά και η κοινωνική γείωσή της και ο συγχρονισμός με το συναίσθημα της κοινωνίας.
Ο κόσμος έχει την αίσθηση ότι η Αριστερά δεν τον ακούει. Πρέπει να τον ακούσουμε. Προτού μιλήσουμε για σενάρια συνεργασιών, ας κατανοήσουμε γιατί σήμερα ο κόσμος φαίνεται να υποστηρίζει δημοσκοπικά περισσότερο κόμματα που δεν έχουν πρόγραμμα και φαντάζουν ως αντισυστημικά, χωρίς να είναι στην ουσία. Οχι επειδή δεν υπάρχουν συνεργασίες. Αλλά επειδή έχει απεμποληθεί το πάθος για την πολιτική, η εμπιστοσύνη στις προθέσεις των κομμάτων και οι καθαρές πολιτικές θέσεις. Μία συνεργασία τέτοιου τύπου με τις σημερινές συνθήκες δεν πιστεύω ότι θα δημιουργούσε προοπτική ανταγωνισμού με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά μία θολή και αναξιόπιστη συμμαχία.
Η πρόταση της Νέας Αριστεράς για Λαϊκό Μέτωπο αυτές τις αδυναμίες θέλει να αντιμετωπίσει. Με ενίσχυση μίας Αριστεράς μαχητικής και ριζοσπαστικής, που θα ανοίγει θέματα, θα ακούει την κοινωνία και θα βρίσκεται στο πλευρό των πολιτών. Και με αυτό τον τρόπο να ανοίξουμε τον δρόμο σε μία άλλη πολιτική πρόταση, που δεν θα προσιδιάζει στην πολιτική Μητσοτάκη, αλλά θα έχει στον πυρήνα της την κοινωνική δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια και τη δημοκρατία.
● Τον περασμένο Δεκέμβριο, η Νέα Αριστερά -αν και μικρότερο κόμμα από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ- βγήκε μπροστά στην προεδρική εκλογή, προτείνοντας τον Χρήστο Ράμμο για υποψήφιο Πρόεδρο Δημοκρατίας. Τότε, τα άλλα κόμματα είπαν «όχι». Σήμερα, γιατί το κόμμα σας δεν μπαίνει και πάλι μπροστά προσκαλώντας σε προγραμματικό διάλογο τα κόμματα του ευρύτερου προοδευτικού χώρου;
Η πρωτοβουλία της Νέας Αριστεράς και του Αλ. Χαρίτση για την υποψηφιότητα Ράμμου για την Προεδρία της Δημοκρατίας ήταν μία χρυσή ευκαιρία για τα κόμματα του προοδευτικού χώρου να καταγράψουν μία στιγμή ενότητας, όχι μόνο στο συμβολικό, αλλά και στο πολιτικό επίπεδο. Δυστυχώς τότε πρυτάνευσαν άλλες επιλογές από τις ηγεσίες των άλλων κομμάτων και χάθηκε μία κρίσιμη ευκαιρία.
Η Νέα Αριστερά ήταν το κόμμα που από την πρώτη στιγμή έβαλε μπροστά το ζήτημα του χτισίματος μετώπων απέναντι στην πολιτική Μητσοτάκη, όχι με εργαλειακό τρόπο, αλλά με βαθιά πολιτικό. Ολοι το γνωρίζουν αυτό πλέον. Οχι σε μία λογική πολιτικής αριθμητικής και καιροσκοπισμού, αλλά βάζοντας την πολιτική στο επίκεντρο της συζήτησης.
Για παράδειγμα, η διαιρετική τομή που έχει ανακύψει με τη νέα γεωπολιτική κατάσταση στην Ευρώπη και στη Μ. Ανατολή και ειδικά με την προεδρία Τραμπ, είναι αυτή της ειρήνης και του πολέμου. Δεν είναι ζήτημα ρομαντικού πασιφισμού, αλλά πολύ συγκεκριμένο ζήτημα με απτές, υλικές επιπτώσεις στην καθημερινότητα των πολιτών στην Ελλάδα. Ενα πρόγραμμα 28 δισ. ευρώ για πολεμικούς εξοπλισμούς στην Ελλάδα, όπως αυτό που παρουσίασε ο Κ. Μητσοτάκης στη Βουλή, σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν χρήματα για το κοινωνικό κράτος, για δημόσιες υποδομές, αλλά ούτε και δημοσιονομικές δυνατότητες για τη φορολογική ελάφρυνση των χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων. Το ReArm Europe, ύψους 800 δισεκ. ευρώ, και η πολεμική ρητορική που το συνοδεύει από την ηγεσία της Ε.Ε., σημαίνει ότι θα κατευθυνθούν κοινοτικά κονδύλια για τη συνοχή και τη σύγκλιση προς την πολεμική οικονομία.
Ολα αυτά θα έχουν τεράστιες επιπτώσεις για τον ελληνικό λαό. Είναι μία ριζική στροφή που συμβαίνει κυριολεκτικά τώρα. Και είναι ένα μέτωπο στο οποίο πρέπει να τοποθετηθούν όλες οι προοδευτικές δυνάμεις που θέλουν να αναφέρονται στην κοινωνική δικαιοσύνη. Και ως Νέα Αριστερά θα πάρουμε άμεσα τέτοιες πρωτοβουλίες ενότητας και δημιουργία ενός μετώπου για την ειρήνη.
● Οι δημοσκοπήσεις δεν δίνουν ικανοποιητικά ποσοστά στη Νέα Αριστερά. Το λάθος πού είναι; Στην πολιτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ; Στην πολιτική από το 2019 ώς το 2023; Στα γεγονότα της τελευταίας διετίας; Η, μήπως, στον τρόπο που πολιτεύεται σήμερα η Νέα Αριστερά;
Η Νέα Αριστερά είναι κομμάτι της ευρύτερης κρίσης της Αριστεράς. Είναι λογικό να επηρεάζεται από αυτήν. Προφανώς όλα όσα αναφέρετε έχουν συμβάλει στις σημερινές αδυναμίες συνολικότερα του χώρου. Το κρίσιμο για να υπερβούμε αυτά τα όρια είναι να αναλύσουμε τη σημερινή κατάσταση της πολιτικής ρευστότητας. Υπάρχει πολύς κόσμος με αναφορά στην Αριστερά που δεν ψηφίζει, δεν ασχολείται πλέον με την πολιτική ή ακόμα προτίθεται να ψηφίσει άλλα κόμματα, όπως την Πλεύση Ελευθερίας. Αυτός ο κόσμος εμπνεύστηκε και συμμετείχε στις κινητοποιήσεις για τα Τέμπη. Πολλοί από αυτούς όμως δεν ψήφισαν στις ευρωεκλογές και δεν ξέρω αν θα ψηφίσουν στις επόμενες εθνικές εκλογές αν δεν βρουν έκφραση στην κάλπη. Σε αυτόν τον κόσμο πρέπει να απευθυνθούμε, μέσα από τη συγκρότηση μίας νέας πολιτικής ταυτότητας για την Αριστερά που έχει ανάγκη η κοινωνία εν έτει 2025.
● Τούτων δοθέντων ποιες πολιτικές πρωτοβουλίες πρέπει να αναπτύξει σήμερα το κόμμα σας;
Στο αμέσως επόμενο διάστημα θα ξεκινήσει ο διάλογος για το προγραμματικό Συνέδριο της Νέας Αριστεράς που θα γίνει στο τέλος Ιουνίου. Είναι μία σημαντική διαδικασία, όχι με τη στενή κομματική έννοια, αφού θα συνομιλήσουμε με προσωπικότητες, πολιτικά κόμματα και οργανώσεις πάνω στη βάση προγραμματικών προτάσεων. Θέλουμε να αποτελέσει αφορμή για ουσιαστική συζήτηση πάνω σε συγκεκριμένες προγραμματικές αιχμές όπως τη φορολογία των πλουσίων, τον ρόλο του κράτους και των υποδομών στην ανάπτυξη, την κλιματική κρίση, το ιδιωτικό χρέος και τις τράπεζες, τον πόλεμο, καθώς και την ανάγκη να υπάρξει κίνημα ειρήνης στη χώρα μας.
Επιπλέον θα οργανώσουμε ευρεία εκστρατεία για την απεύθυνση στην κοινωνία. Δεν φταίει η κοινωνία που δεν μας ακούει, φταίμε και εμείς και είναι η ώρα η Νέα Αριστερά να οργώσει την Ελλάδα και να επανασυστηθεί στους πολίτες που αναζητούν μία Αριστερά ριζοσπαστική, μαχητική και αξιόπιστη.
Και προφανώς θα συνεχίσουμε την πολιτική των μετώπων απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, σε όλα τα επίπεδα.
● Ενας παρατηρητής των εσωκομματικών διεργασιών και συνεδριάσεων, εύκολα θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η Νέα Αριστερά είναι διχασμένη. Κάποιοι ήδη αναρωτιούνται αν οδεύει σε διάσπαση… Η, και για να το προσωποποιήσω, κύριε Σακελλαρίδη, αν εσείς και ο πρόεδρος του κόμματος, ο κ. Χαρίτσης, είστε δύο ξένοι κάτω από την ίδια στέγη…
Οι σχέσεις μου με τον Αλ. Χαρίτση είναι άριστες, και πολιτικά και προσωπικά. Ακόμη και όταν προκύπτουν διαφωνίες, τις συζητάμε και συλλογικά, αλλά έχουμε και τέτοια σχέση για να τις συζητάμε και ιδιωτικά. Εγώ νιώθω ότι υπάρχουν ζητήματα που μπορεί να έχουμε κάποιες διαφωνίες και ο Αλ. Χαρίτσης με έχει πείσει. Σε άλλα ζητήματα, ενδεχομένως να έχει γίνει και το αντίστροφο. Ετσι προχωράνε τα κόμματα. Με ενότητα, διάλογο και αξιοπιστία. Πάντως, όποτε προκύπτουν διαφωνίες δεν σημαίνει ότι ανοίγει ο δρόμος για διασπάσεις. Ο τρόπος με τον οποίο συζητάμε τις διαφωνίες είναι η εγγύηση της ενότητάς μας. Και ο Αλέξης έχει επιδείξει τα εχέγγυα του γι’ αυτό.
Νίκος Παπαδημητρίου
