Στη Γαλλία οι λαϊκές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο, όπως και η αστυνομική βία για την καταστολή τους από το καθεστώς του Μακρόν. Ένα καθεστώς που ολισθαίνει όλο και περισσότερο στον αυταρχισμό, για να διασωθεί και να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές την άνοιξη του 2022. Με την πολιτική, όμως, αυτή και τις ιδεολογικές εμμονές «της ασφάλειας, της ταυτότητας και του αυταρχισμού» στρώνει το χαλί για την Μαρί Λεπέν, η οποία «τρίβει τα χέρια της», αφού έτσι εμφανίζεται και νομιμοποιείται χωρίς να αναφερθεί στην οικονομική κρίση, την ανεργία και τη φτώχεια που καλπάζει. Η γαλλική κοινωνία μετά την πανδημία θα βρεθεί σε μια νέα κοινωνική πραγματικότητα. Ο πρόεδρος Μακρόν για να προλάβει τις εξελίξεις, εκτός των άλλων, προσφεύγει σε τεχνάσματα. Τελευταία, για να αντιμετωπίσει την κριτική για την ανυπαρξία περιβαλλοντικής πολιτικής, υποσχέθηκε ότι θα προχωρήσει σε δημοψήφισμα για να αλλάξει το πρώτο άρθρο του συντάγματος, με την ψήφιση ενός άλλου για την προστασία του περιβάλλοντος. Η πρόθεση αυτή προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, γιατί πρόκειται για μια ολοφάνερη προσπάθεια να μετατρέψει ένα θετικό αποτέλεσμα σε ψήφο εμπιστοσύνης προς την προεδρία του, σε μια περίοδο έντονης αμφισβήτησής της.
Η πολυδιάσπαση της αριστεράς
Μέσα σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο, την πολύπλευρη κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα, τίθεται το ερώτημα για την αριστερά. Θα είναι σε θέση να απαντήσει στις αυταρχικές πολιτικές του Μακρόν; Θα εκφράσει τις μαζικές και πολύμορφες κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων; Ή θα συνεχίσει στο πολιτικό επίπεδο να είναι πολυδιασπασμένη και συνεπώς ανίκανη να ανταποκριθεί στη μεγάλη πρόκληση των προεδρικών εκλογών;
Η πολυδιάσπαση γίνεται ακόμα πιο φανερή με την πληθώρα των υποψηφίων, των οποίων τα ονόματα κυκλοφορούν στα ΜΜΕ. Πρώτοι στο χορό αυτό μπήκαν οι Οικολόγοι Πράσινοι, οι οποίοι μετά τις επιτυχίες που σημείωσαν στις δημοτικές εκλογές, κερδίζοντας ορισμένους μεγάλους δήμους, έσπευσαν να δηλώσουν την κάθοδό τους στις εκλογές –χωρίς να απορρίπτουν τις συνεργασίες– με δικό τους υποψήφιο. Με την υποψηφιότητα των οικολόγων συμφώνησε και ο γενικός γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Ολιβιέρ Φoρ. Η άποψή του, όμως, βρίσκει ισχυρή αντίσταση στο κόμμα του. Ο ίδιος εκτιμά ότι το ΣΚ μετά την αποτυχία της προεδρίας Ολάντ και την ήττα του κόμματος στις προεδρικές εκλογές του 2017, έχασε την ηγεμονία του σε επίπεδο ψήφων στο χώρο της αριστεράς. Για να επανέλθει θα πρέπει να κάνει μια ριζική στροφή, να εγκαταλείψει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Γι’ αυτό στρέφει το βλέμμα του όλο και περισσότερο προς τα αδελφά κόμματα της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Στο εσωτερικό της χώρας η συνεργασία με τις άλλες αριστερές και οικολογικές δυνάμεις είναι σχεδόν μονόδρομος. Με βάση αυτά τα κριτήρια, δεν είναι τυχαίο που ακούγεται το όνομα της δημάρχου του Παρισιού Ανέ Ινταλγκό και της ακτιβίστριας Κατρίν Τομπιρά. Οι αποφάσεις, ωστόσο, μετατίθενται για αργότερα.
Η υποψηφιότητα Μελανσόν
Η αναμονή αυτή, όμως, δεν ισχύει για τον Ζ. Λ. Μελανσόν, ο οποίος δεν έκρυψε ποτέ την πρόθεσή του να διεκδικήσει για τρίτη φορά την προεδρία. Η πρώτη ήταν το 2012 με το μέτωπο της αριστεράς και η δεύτερη το 2017 με την Ανυπότακτη Γαλλία. Ένα σχήμα με το οποίο επιχείρησε να συσπειρώσει τα λαϊκά στρώματα σε μια συνομοσπονδία, «ξεπερνώντας τα στενά όρια της αριστεράς». Τότε, διέκοψε τη συνεργασία με το μέτωπο της αριστεράς και το ΓΚΚ. Παρ’ όλα αυτά, το 2017 στηρίχτηκε και από άλλες δυνάμεις της αριστεράς συγκεντρώνοντας το 17% των ψήφων, αλλά δεν κατόρθωσε να περάσει στο δεύτερο γύρο. Από τότε σημειώνεται μια συνεχής υποχώρηση των δυνάμεών του. Αυτή η εξέλιξη δεν τον αποθαρρύνει από μια νέα υποψηφιότητα, καθώς κάλεσε τα μέλη της Ανυπότακτης Γαλλίας να απαντήσουν με ένα ναι ή όχι εάν δέχονται να είναι εκ νέου υποψήφιος και στη συνέχεια άνοιξε μια νέα πλατφόρμα την Action Populaire, για να μαζέψει τις 150.000 υπογραφές –απαραίτητες για την υποβολή της υποψηφιότητάς του.
Συνεργασία με το ΚΚΓ. Γιατί όχι;
Μετά από αυτή την εξέλιξη, δήλωσε ότι η υποψηφιότητά είναι νόμιμη και κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει. Όμως, η υποψηφιότητα σίγουρα δημιουργεί προβλήματα στη σχέση του με τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας. Ο Ζ. Λ. Μελανσόν συνεχίζει να παίρνει νέες πρωτοβουλίες. Στις 15 Δεκεμβρίου, με επιστολή του προς τον γ.γ. του ΚΚΓ, Φαμπιέν Ρουσέλ, τον κάλεσε να προχωρήσουν μαζί σε μια συνολική συμφωνία για τις προεδρικές και τις βουλευτικές εκλογές. «Γι’ αυτό θα πρέπει να αφήσουμε πίσω τα λάθη και όσα μας χωρίζουν. Ήρθε η ώρα να θέσουμε επάνω στο τραπέζι όλα τα ζητήματα που μας απασχολούν». Ο Φ. Ρουσέλ απάντησε «ασφαλώς υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις δυνάμεις της αριστεράς, θα πρέπει όμως να αναζητήσουμε τα σημεία που μας ενώνουν». Για το φλέγον ζήτημα που έθεσε ο Ζ. Λ. Μελανσόν, τον παρέπεμψε στην απόφαση που θα πάρει το κόμμα τον Μάιο του 2021. Ωστόσο, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στη μάχη των περιφερειακών εκλογών που θα είναι καθοριστικές για το μέλλον.
Αυτό το διάστημα το ΚΚΓ έχει αναπτύξει μια πλούσια δράση για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του κόμματος, στρέφοντας την προσοχή του στην κοινωνία και τις διεργασίες που συντελούνται. Χαρακτηριστική είναι η κοινή εμφάνιση των 17 οργανώσεων -συνδικαλιστικών, οικολογικών κλπ– οι οποίες, από τον περασμένο Μάιο πρότειναν ένα πρόγραμμα 32 σημείων για την έξοδο από την κρίση, με τίτλο: «Ποτέ πια έτσι, να οικοδομήσουμε μαζί το μετά!». Η συνέχεια αυτής της ενωτικής πρωτοβουλίας είναι το κάλεσμα που υπογράφεται από 1.000 ακτιβιστές, διανοούμενους, συνδικαλιστές κλπ, οι οποίοι τάσσονται υπέρ ενός κοινού υποψηφίου για τις προεδρικές εκλογές. Οι υπογραφές έχουν ξεπεράσει τις 30.000 και έπεται συνέχεια. Θα ακολουθήσει σύντομα το άνοιγμα των συζητήσεων και των δράσεων.
Μπάμπης Κοβάνης
Πηγή: Η Εποχή
