«Μικροδιηγήματα τρόμου», ονομάζει αυτή τη συλλογή του ο ίδιος ο Περουβιανός συγγραφέας, ιστορικός και δημοσιογράφος Φερνάντο Ιγουασάκι. Το μικροδιήγημα, η μικρομυθοπλασία, είναι είδος με μεγάλη παράδοση στη Λατινική Αμερική και στην Ισπανία. Ειδικά «στα αριστοτεχνικά γραμμένα μικροδιήγηματα του Φερνάντο Ιγουασάκι», γράφει στην εισαγωγή της η μεταφράστρια του βιβλίου, «χιλιόχρονες δοξασίες μπλέκονται με αστικούς μύθους και θρησκευτικές παραδόσεις με εξωτικούς θρύλους, προκαλώντας μέσα σε ελάχιστες σειρές μια ολόκληρη γκάμα συναισθημάτων». Ή, όπως λέει ο ίδιος ο συγγραφέας, «οι ιστορίες που ακολουθούν προσδοκούν να έχουν τη συντομία μιας ανατριχίλας και την ανομία ενός μοχθηρού πετραδιού».
Με όχημα αυτό το είδος, λοιπόν, το μικροδιήγημα, ο Ιγουασάκι στις ιστορίες του βαδίζει διαρκώς πάνω σε όρια, θολώνοντάς τα, όμως, σβήνοντάς τα, τελικά: τα όρια ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα, ανάμεσα στο φως και το σκότος, ανάμεσα στο καλό και το κακό, ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο, ανάμεσα στο γέλιο και στο παγωμένο βλέμμα του τρόμου. «Θεωρώ τον εαυτό μου κάτοικο των συνόρων», έχει πει άλλωστε ο συγγραφέας, αναφερόμενος στις ρευστές ταυτότητες της εποχής μας, για τις οποίες μάλιστα μίλησε εκτενώς και στο φετινό, 17ο Φεστιβάλ ΛΕΑ, στο οποίο ήταν προσκεκλημένος.
