Το τέλος των μνημονίων, η εκλογή νέου γραμματέα, ο κυβερνητικός ανασχηματισμός καθώς και οι τρεις εκλογικές αναμετρήσεις που έπονται διαγράφουν τα καθήκοντα της περιόδου που καλούνται να αντιμετωπίσουν το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση. Τα κομματικά σώματα: Κεντρικές Επιτροπές, Συνέδρια, Νομαρχιακές, στο κλείσιμο των εργασιών τους, όλα ανεξαιρέτως, υπογραμμίζουν την ανάγκη της κομματικής ανασυγκρότησης, της ανασύνταξης των γραμμών του κόμματος.
Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις. Οταν μάλιστα η κομματική σου παράδοση δεν περιλαμβάνει λύσεις, θεωρία και πρακτική, για το πώς αντιμετωπίζεις τα διλήμματα που προκύπτουν όταν το κόμμα σου συμμετέχει σε μια μοναδική στη σύγχρονη ιστορία κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά. Οι λίγες εμπειρίες προέρχονται από τα βάθη της ιστορίας, τις αρχές του προηγούμενου αιώνα και εκείνες τις πρόσφατες της Λατινικής Αμερικής, οι οποίες όμως διαδραματίζονται σε ένα πολύ διαφορετικό κοινωνικο-οικονομικό περιβάλλον. Τις διαφορές των κοινωνικών συστημάτων που υπαγορεύουν διαφορετικές στρατηγικές τις είχε επισημάνει προφητικά ο Γκράμσι στα «Τετράδια της φυλακής».
Από παλαιότερα, επίσης, μας έρχεται μια προειδοποίηση για τις τρεις παγίδες από τις οποίες κινδυνεύει κάθε αριστερή συμμετοχή στη διακυβέρνηση της χώρας: την αλαζονεία, την άγνοια (της κρατικής δομής), τον εκμαυλισμό. Παγίδες που δεν γίνεται να αντιμετωπίσεις με κάποιες ντιρεκτίβες, αλλά χρειάζεσαι τα αντισώματα που σου παρέχει η κομματική δομή, στον βαθμό βέβαια που το κόμμα λειτουργεί ως συλλογικός διανοούμενος και ταυτόχρονα έχει δομημένες σχέσεις με εκείνα τα κοινωνικά σώματα που θέλει να εκπροσωπήσει, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ τον κόσμο της εργασίας και τα λαϊκά στρώματα.
Οι παραπάνω προϋποθέσεις διαγράφουν τις τομές και τις υπερβάσεις που οφείλει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για να αντεπεξέλθει στις νέες συνθήκες, στα νέα καθήκοντα. Καθόλου εύκολη υπόθεση, αφού το κόμμα πρέπει να αντιμετωπίσει εγγενείς δυσκολίες όπως είναι η κρίση του κομματικού φαινομένου σε συνθήκες κινηματικής άπνοιας και υφεσιακού κύκλου των κοινωνικών αγώνων, γεγονός που έχει ξεκινήσει εδώ και έξι χρόνια και αφορά το σύνολο της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Τα παραπάνω προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με την ανάθεση και την υποκατάσταση, παρά μόνο με την αδιάκοπη προσπάθεια για πολιτική συμμετοχή και δημοκρατία, ιδιαίτερα με άμεση δημοκρατία.
Ο Χριστόφορος Παπαδόπουλος είναι Βουλευτής Β’ Αθήνας, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
