«Η προσδοκία για το 2019 είναι ο κόσμος που έχασε τόσα στην κρίση, να πειστεί πως οι άνθρωποι φτιάχνουν την ιστορία τους αλλά όχι υπό τις συνθήκες που επιλέγουν οι ίδιοι. Και εδώ και στην Ευρώπη είναι η χρονιά που εκλογικά πρέπει να ηττηθούν οι δυνάμεις αυτές που ψαρεύουν, όχι στα θολά νερά, όπως συχνά λέγεται, αλλά σε νερά με πίσσα, όπου όπως έχουμε μάθει από την Ιστορία δεν επιβιώνουν ούτε φύκια ούτε ψάρια – πόσο μάλλον άνθρωποι. Το αντίδοτο επίσης το ξέρουμε: Να πολεμήσουμε τον εθνικισμό και τις ανισότητες που τον καλλιεργούν. Να επινοήσουμε τι σημαίνει στις νέες συνθήκες το κοινωνικό κράτος, η δίκαιη ανάπτυξη και ένας δημόσιος τομέας που σέβεται και υπηρετεί τον πολίτη. Το κόστος μίας αποτυχίας θα είναι μεγάλο».
Η επιλογή του υπουργού να μιλήσει με τέτοιο τρόπο σηματοδοτεί την πεποίθηση της κυβέρνησης ότι έχουμε περάσει τις συμπληγάδες των μνημονίων, αλλά οι δυσκολίες είναι ακόμα μπροστά μας.
Μόνο που αυτή τη φορά η κυβέρνηση, κατά τον κ. Τσακαλώτο, έχει τη δυνατότητα να επιλέξει την κατάλληλη πολιτική διέξοδο, σύμφωνα με τις δικές της αρχές και με σκοπό να υπηρετηθούν τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας, στην οποία απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Από εδώ και πέρα δεν υπάρχει ο βραχνάς της τρόικας και των θεσμών, αλλά δεν μπορεί και να λειτουργήσει η επιτήρηση των δανειστών ως άλλοθι για τη διαιώνιση των αντιλαϊκών ρυθμίσεων, όπως φαίνεται να επαγγέλλεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Το 2019 είναι η χρονιά που θα επαναδιατυπωθούν και θα συγκρουστούν δύο εντελώς διαφορετικές πολιτικές ανάπτυξης. Ο κ. Τσακαλώτος με τις παρατηρήσεις του διαγράφει σε αδρές γραμμές το πού θα κινηθεί η μία πλευρά, αυτή της κυβέρνησης και υποστηρίζει ότι μετά τις τόσες θυσίες που έκανε η χώρα οι άνθρωποι μπορούν να γράψουν τη δική τους Ιστορία, αρκεί να πειστούν γι’ αυτό και να μην αφήσουν την τύχη τους στα χέρια των άλλων.
Το 2019 είναι μία εκλογική χρονιά και ταυτόχρονα έτος καμπής για την ελληνική οικονομία, η οποία αναμένεται να παρουσιάσει σημαντική ανάκαμψη επιτυγχάνοντας ρυθμούς ανάπτυξης ακόμη και 2,5%, μέσα σε ένα ιδιαίτερα ασταθές διεθνές οικονομικό περιβάλλον.
Η παγκόσμια ζήτηση ενδέχεται να περιοριστεί καθώς υπάρχουν ενδείξεις εξασθένησης του αναπτυξιακού ρυθμού σε ευρωζώνη, Ηνωμένο Βασίλειο, Κίνα και ΗΠΑ, ενώ η εμπορική διαμάχη ΗΠΑ-Κίνας μπορεί να εντείνει τις γεωπολιτικές εντάσεις περιορίζοντας το διεθνές εμπόριο.
Ολα αυτά επηρεάζουν αρνητικά το κόστος δανεισμού της χώρας μας ενώ τα πράγματα θα γίνουν ακόμη πιο δύσκολα εφόσον η διένεξη Ρώμης–Βρυξελλών για τα δημοσιονομικά μεγέθη του 2019 συνεχιστεί.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, η χώρα θα πρέπει να ανακτήσει και πάλι την εμπιστοσύνη των αγορών και αυτόν τον στόχο έχουν οι νέοι τίτλοι που θα εκδώσει προκειμένου να αναχρηματοδοτήσει ομόλογα και δάνεια που ωριμάζουν μέσα στο 2019. Βαρόμετρο για τις αγορές θα είναι οι μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα πρέπει πάση θυσία να συνεχιστούν με βάση το ολιστικό σχέδιο της ανάπτυξης που έχει παραδώσει η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, η αναβάθμιση της λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης, ο περιορισμός των «κόκκινων» δανείων, ο μηδενισμός των ληξιπρόθεσμων οφειλών στο εσωτερικό του κράτους και η πλήρης κατάργηση των capital controls είναι ορισμένες από τις εκκρεμότητες που καλείται να κλείσει τάχιστα η ελληνική πλευρά.
Υπενθυμίζεται ότι με αυτές τις μεταρρυθμίσεις είναι συνδεδεμένη η επιστροφή των κερδών από τα ANFA’s αλλά και η ακύρωση του επιτοκιακού πέναλτι σε μέρος των δανείων που έλαβε η χώρα με το 2ο Μνημόνιο (συνολικό ετήσιο όφελος 1,5 δισ. ευρώ).
Το 2019 η ελληνική οικονομία καλείται και πάλι να κάνει την υπέρβαση στους στόχους με τα πρωτογενή πλεονάσματα.
Το οικονομικό επιτελείο έχει τοποθετήσει τον πήχη στο 3,6% του ΑΕΠ για τη φετινή χρονιά, οριακά πάνω από τον μνημονιακό στόχο του 3,5% του ΑΕΠ με τα πρώτα περιθώρια για παροχές να ξεκινούν από τα 199 εκατ. ευρώ…
Μάριος Χριστοδούλου
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
