Πόσες διαφορές έχουμε με την Τουρκία; Δύο, λέμε εμείς: υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Πολλές, λένε οι Τούρκοι, και φορτώνουν την ατζέντα συνεχώς με θέματα. Πώς θα τις λύσουμε; Στη Χάγη, λέμε εμείς. Με διάλογο εφ’ όλης της ύλης μεταξύ μας, απαντούν οι Τούρκοι, και μετά βλέπουμε. Ελάτε να συζητήσουμε, υποστηρίζουν οι Τούρκοι, γιατί 6 μίλια στη θάλασσα και 10 μίλια στον αέρα είναι παγκόσμια πρωτοτυπία κι αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. Εμείς αντιτείνουμε ότι πάγια θέση της Ελλάδας ήταν και παραμένει το αναφαίρετο δικαίωμα της χώρας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, όπως προβλέπεται ρητώς από το Διεθνές Δίκαιο και συγκεκριμένα τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, και θα το ασκήσουμε όποτε εμείς κρίνουμε.
Για μας, απαντούν οι Τούρκοι, αυτή η επιλογή είναι αιτία πολέμου, δεν θα επιτρέψουμε να γίνει το Αιγαίο ελληνική λίμνη και σας το έχουμε ανακοινώσει από το 1995 με την απόφαση της Εθνοσυνέλευσής μας. Παραβιάζετε τη Συνθήκη της Λωζάννης που προβλέπει την αποστρατιωτικοποίηση ορισμένων νησιών, μας κατηγορούν οι Τούρκοι. Η στρατιά του Αιγαίου που υπάρχει απέναντι από τα ελληνικά νησιά συνιστά διαρκή απειλή για μας και δεν πρόκειται να παραιτηθούμε από το δικαίωμά μας να υπερασπιστούμε με όλα τα μέσα την εθνική επικράτεια, αντιγυρίζουμε εμείς. Αγνοείτε τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και σαμποτάρετε τις διπλωματικές πρωτοβουλίες του γενικού γραμματέα για την Κύπρο, προωθείτε τη διχοτόμηση αντί για τη διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία, αναφέρουμε εμείς. Εσείς κωλυσιεργείτε συστηματικά, ισχυρίζονται οι Τούρκοι, και η μεγαλύτερη απόδειξη γι’ αυτό είναι ότι οι Ελληνοκύπριοι καταψήφισαν το σχέδιο Ανάν, ενώ οι Τουρκοκύπριοι το υπερψήφισαν.
Η συζήτηση για τις υπαρκτές και κατασκευασμένες διαφορές κρατάει χρόνια και όπως όλα δείχνουν δεν πρόκειται να καταλήξει σύντομα σε ειρηνικό διακανονισμό. Υπάρχουν περίοδοι εκτόνωσης, υπάρχουν όμως και φάσεις μεγάλης έντασης με τον κίνδυνο της ανάφλεξης να καραδοκεί. Οι διαπραγματεύσεις για την οικοδόμηση μέτρων εμπιστοσύνης άλλοτε προχωρούν, άλλοτε βαλτώνουν. Το βασικό ερώτημα είναι πώς τοποθετούνται οι σύμμαχοι. Και οι δύο χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ και οι δύο χώρες ανήκουν στο δυτικό στρατόπεδο – η Ελλάδα εσχάτως χωρίς αντιρρήσεις, χωρίς ενστάσεις, χωρίς αστερίσκους, η Τουρκία κρατώντας αποστάσεις και φλερτάροντας με τη Ρωσία.
Ωστόσο, και το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ δεν κάνουν αυτό που επιθυμούμε. Αντί να στηρίζουν τον πιστό και προβλέψιμο σύμμαχό τους, δηλαδή την Ελλάδα, αντί να επαναφέρουν στην τάξη τη χώρα-ταραξία, προσπαθούν να λειτουργήσουν πυροσβεστικά. Συστήνουν ψυχραιμία, καλούν τις δύο πλευρές να αποφεύγουν τις προκλήσεις και τις πιέζουν να κάτσουν στο τραπέζι του διαλόγου για να τα βρουν. Κάποιοι στην Ελλάδα πίστεψαν ότι μετά τη θερμή υποδοχή που είχε ο κ. Μητσοτάκης στην Ουάσινγκτον, μετά την αποθέωση που γνώρισε στο Κογκρέσο, κάτι θα αλλάξει στη συμπεριφορά της υπερδύναμης.
Το… θαύμα δεν άντεξε ούτε τρεις μέρες. Ιδού πώς αντέδρασε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ στις εκκλήσεις της ελληνικής κυβέρνησης να καταδικάσει τις μαζικές παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας από τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη: «Οπου υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με τα όρια του εναέριου χώρου μιας χώρας, ζητούμε συντονισμό και συζήτηση και όχι προκλητικές ενέργειες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε θανατηφόρα ατυχήματα. Ως θέση αρχής, ενθαρρύνουμε όλα τα κράτη να επιλύσουν τα ζητήματα θαλάσσιας οριοθέτησης ειρηνικά και σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο». Αιφνιδιαστήκαμε δυσάρεστα; Κακώς. Με παρηγορητικές αυταπάτες δεν γίνεται εξωτερική πολιτική. Για να σου δίνει σημασία ο άλλος πρέπει να μη σε θεωρεί δεδομένο. Στοιχειώδες.
Ανάγωγα
Πηγαίνεις στη μητρόπολη του καπιταλισμού για να εξασφαλίσεις υποστήριξη (άδικος κόπος) στα εθνικά θέματα και να πείσεις τους επιχειρηματίες της να κάνουν επενδύσεις (λέμε τώρα) και δεν παίρνεις μαζί σου τον αρμόδιο για την ανάπτυξη (
υπουργό σου; Μάλλον δεν τον έχεις σε μεγάλη εκτίμηση.
Τάσος Παππάς
