Αν καταλάβαμε καλά, το σχέδιο του Πούτιν είναι να καρπαζώσει λίγες μέρες την Ουκρανία, όπως φιλοδοξούσε να κάνει η Αυστροουγγαρία στη Σερβία το 1914.
Πολύ καλά είχε πάει αυτό, αν θυμάστε.
Ο Τσάρος μετακίνησε στρατεύματα στα σύνορα με την Αυστροουγγαρία για να την πιέσει να τελειώνει, πράγμα που αντιλήφθηκε η Γερμανία και είπε να εισβάλει στη Γαλλία.
Τους πήρε βέβαια τέσσερα χρόνια να ισοπεδώσουν την Ευρώπη, αλλά τότε τα τηλέφωνα ήταν με μανιβέλα και το βαρύ πυροβολικό το σέρνανε μουλάρια.
Και κουμπιά για να πατήσουν είχαν μόνο στις στολές τους.
Το μόνο βέβαιο ήταν ότι όλοι ανεξαιρέτως είχαν το Δίκαιο με το μέρος τους.
Όπως και τώρα άλλωστε.
Γι’ αυτό κάναμε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, που ήταν πιο σαφείς οι διαχωριστικές γραμμές και ξεκαθάρισε κάπως το πράγμα.
Άρα για να υπάρξει μια κανονικότητα θα χρειαστεί να περιμένουμε να τελειώσει και ο Τέταρτος.
Βασικά μόλις τώρα αρχίζει ο Τρίτος, αλλά μην στενοχωριέστε, περνάει γρήγορα ο καιρός.
Ειδικά για μερικά εκατομμύρια Ουκρανούς που ψάχνουν ασφαλές μέρος να μείνουν και κάτι να δώσουν στα παιδιά τους να φάνε.
Είναι πάντως μεγάλη νίκη για την ανθρωπότητα ότι 30 χρόνια μετά τον θρίαμβο του καπιταλισμού η Ουκρανία είναι σε αυτή την κατάσταση.
Ήταν που θα τα έλυνε όλα η Ελευθερία και η Αγορά.
Γελάνε και τα παγόβουνα στην Ανταρκτική.
Αναρωτιόμαστε πάντως αν τα προηγούμενα χρόνια υπήρχε εκεί κανένας ημίτρελος να γυρνάει στις στάσεις των λεωφορείων και να φωνάζει τι το θέλουμε το ΝΑΤΟ εδώ, η Ουκρανία πρέπει να είναι ουδέτερη και φιλική με όλους.
Αλλά και αν υπήρχε, θα τον μάζεψαν οι ταξιαρχίες Αζόφ.
Τώρα θεωρείται ταμπού η ουδετερότητα της Ουκρανίας. Η Δύση είναι αποφασισμένη να πολεμήσει μέχρι και του τελευταίου Ουκρανού.
Και μετά να αναλάβει εργολαβία και την ανοικοδόμηση.
Πολύ ωραίες είναι και οι κυρώσεις που επέβαλε η Αμερική στον Πούτιν. Αν τις είχε επιβάλει κατευθείαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εξίσου αποτελεσματικές θα ήταν.
Τέρμα το φυσικό αέριο, πύραυλοι παντού και εμπορικές συναλλαγές μόνο μαζί μας.
Σαν τη δεκαετία του ’50, αλλά χωρίς τον στρατάρχη Παπάγο.
Η πιο αισιόδοξη είδηση πάντως είναι ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας.
Τον έχουμε ξαναδοκιμάσει και στο παρελθόν, με εξαιρετικά αποτελέσματα για την ανθρωπότητα.
Ο καγκελάριος Σόλτς ανακοίνωσε ότι στον προϋπολογισμό του 2022 θα δαπανηθούν για εξοπλισμούς 100 δισ. που τα είχανε στην άκρη και δεν ξέρανε τι να τα κάνουνε.
Πρόκειται για τους ίδιους που το 2016 απαιτούσαν να φορολογήσουμε το κρασί για να μαζέψουμε δυόμισι εκατομμύρια.
Ξέρετε πώς θα πάει αυτό. Θα αναζωογονηθεί η γερμανική οικονομία, θα πιάσει ξέφρενους ρυθμούς ανάπτυξης και μετά θα ψάχνουν πού θα κάνουν πόλεμο για να τους κρατήσουν.
Τα έχει πει πολύ ωραία ο Λένιν στον Ιμπεριαλισμό, αλλά δυστυχώς δεν γυρίστηκε σίριαλ με τον Τσακίρογλου.
Οπότε πρέπει να αρκεστούμε στον Παΐσιο.
Και στον Σασμό, που είναι κάπως η ουκρανική κρίση σε μικροκλίμακα.
Αν κάποιος πάντως είναι ενθουσιασμένος με τον εξοπλισμό της Γερμανίας, αυτός πρέπει να είναι η Γαλλία.
Οχι τίποτα άλλο, μας δεσμεύει και η ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία και αν γίνει καμία κόμπλα, θα πρέπει να στείλουμε στρατό να βοηθήσει τους Γάλλους.
Δεν σας άρεσε να τους βοηθήσουμε στο Σαχέλ, που ο εχθρός πολεμάει με γιαταγάνια.
Ξεκάθαρα πάντως, παιδιά, όπου βλέπουμε σβάστικες είμαστε με τους άλλους.
Άγγελος Τσέκερης
Πηγή: Η Αυγή
