«Κύριε πρόεδρε, δεν γίνεται να διαχειριστούμε τη Novartis με τον Λοβέρδο και τον Άδωνι να σκούζουνε δέκα μέρες στα κανάλια. Προτείνω να βγάλουμε τον Αθανασίου να το υπερασπιστεί από νομική άποψη, είμαι σίγουρος ότι θα τα πει καλά».
Τη συνέχεια την ξέρετε.
Το ίδιο καλά τα είχε πει και ο Καραγκούνης με τον Πινοσέτ, αν θυμάστε.
Εντάξει, τη διατύπωσε κάπως ταριφοειδώς τη θέση του ο Αθανασίου, αλλά τι να κάνει. Δικαστής είναι ο άνθρωπος, μην έχουμε υπερβολικές απαιτήσεις.
Δεν ήταν κανένα σοβαρό θέμα άλλωστε, να προσέχει τι λέει.
Βασικά, έχει μπουχτίσει με τα δικηγορίστικα και αφαίρεσε όλους τους νομικούς όρους από τη φράση «κατά τη γνώμη μου, η παθητική δωροδοκία είναι αδίκημα που τελείται στο πλαίσιο άσκησης των υπουργικών καθηκόντων».
Σου λέει, πού να το λέω όλο αυτό το μακρινάρι. Είπε, «η μίζα είναι στα υπουργικά καθήκοντα» και ξεμπέρδεψε.
Νομική θέση εξέφρασε και ο Βενιζέλος: Η Novartis θα παραγραφεί και θά ‘ναι και μέρα μεσημέρι και μετά θα σας πάμε γ@@ντας, είπε πάνω – κάτω.
Περίεργο, όταν τα λέει ο Πολάκης ακριβώς όπως τα σκέφτεται, δεν ακούγονται τόσο ως γνωμάτευση επί συνταγματικών θεμάτων.
Ίσως πρέπει να αρχίσει να τα διατυπώνει κι αυτός με ιατρικούς όρους.
Ή έστω, στις αναρτήσεις του στο Facebook να παρεμβάλλει νομολογία του διεθνούς συνταγματικού δικαίου. Κάτι θα γίνει και έτσι.
Πάντως, αν ενοχλείται ο Βενιζέλος που μεθοδεύεται συνταγματικά η διερεύνηση ποινικών εγκλημάτων από υπουργούς, μπορεί να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, να το εξηγήσει και εκεί. Θα γελάσουμε πάρα πολύ.
Θα είναι και πολύ ωφέλιμο για το επιστημονικό και το πολιτικό του κύρος.
Ο Άδωνις υποστηρίζει ότι η Novartis έχει παραγραφεί από το σύνταγμα και ότι το σύνταγμα είναι ιερό, γιατί έχουμε ορκιστεί σε αυτό, ασχέτως τι διατάξεις έχει καταφέρει να χώσει ο Βενιζέλος μέσα.
Και ότι συνιστά προσβολή στους αγώνες των ευρωπαϊκών λαών για συνταγματική ελευθερία το να αρθεί η ασυλία του Λοβέρδου.
Έξυπνο είναι πάντως να διεκδικείς το ηθικό πλεονέκτημα από την Αριστερά και να φωνάζεις “παραγραφή, παραγραφή”.
Στηρίζω ανεπιφύλακτα τον φίλο μου τον Ανδρέα τον Λοβέρδο και βάζω το χέρι μου στη φωτιά για την εντιμότητά του, αλλά δεν θα του κάνω το χατήρι να ψηφίσω την άρση της ασυλίας του ώστε να γκρεμίσει τη σκευωρία, διότι σέβομαι το σύνταγμα που μας παρέχει τη δυνατότητα να κουκουλώσουμε εντελώς στην υπόθεση.
Και διότι έτσι ανοίγει φάμπρικα και μπορεί να αρθεί και άλλων η ασυλία και να τρέχουμε.
Καθαρή θέση. Και βοηθάει και πολύ τον Λοβέρδο.
Αλλά, αφού δεν γκρινιάζει ο ίδιος, εμάς τι λόγος μας πέφτει;
Σκληρή επίθεση έκανε η Σοφία Βούλτεψη στον Γαβρά, επειδή παλιά έχει βάλει σε μια ταινία να κυνηγάνε τον πατέρα της με τρίκυκλα.
Εντάξει, ρε παιδιά, ταινία του Γαβρά επιχορηγήσαμε, δεν δώσαμε 600 χιλιάρικα στον Δράκουλα των Εξαρχείων.
Εκτός αν θεωρούν ότι του τα δώσαμε για να αλλάξει λίγο το σενάριο. Και να προσθέσει σκηνή με τον Λαφαζάνη να μπαίνει στο Νομισματοκοπείο.
Βασικά, υπάρχει ένας νόμος για την προσέλκυση διεθνούς κινηματογραφικής παραγωγής στη χώρα, που επιδοτεί το 35% μεγάλων επενδύσεων, αλλά με τη λογική των δεξιών αφορά μόνο το Απέραντο Γαλάζιο και τον Κόναν τον Βάρβαρο.
Άντε και καμιά ταινία που να δείχνει και τους συριζαίους να υπογράφουν Μνημόνια.
Όχι όμως να δείχνει και τον Χαρδούβελη να βγάζει τα λεφτά του έξω.
Είχαμε μείνει με την εντύπωση ότι η γραμμή για τις ευρωεκλογές είναι η μάχη με τον νεοφιλελευθερισμό και την Ακροδεξιά. Όχι η κατανόηση, η συγχώρεση και η ασύστολη ψηφοθηρία.
Είναι, λέει, καλύτερα να έχεις κάποιον μέσα και να σου κατουράει έξω, από το να τον έχεις έξω και να σου κατουράει μέσα. Το χειρότερο από όλα πάντως, είναι να τον έχεις μέσα και να σου κατουράει μέσα.
Άγγελος Τσέκερης
Πηγή: Η Αυγή
