Τόσο ο Κ. Μπογδάνος όσο και ο Α. Πορτοσάλτε διάβασα ότι καταχειροκροτήθηκαν για την παρουσία τους κατά την κοπή της πίτας του Άδωνι Γεωργιάδη, η οποία πραγματοποιήθηκε σε γήπεδο μπάσκετ για να χωρέσει τους πολυπληθείς φίλους του πολιτικού άνδρα και- ίσως- πολλούς από όσους νομίζουν ότι αξίζει να βρίσκονται κοντά σε κάποιον που θα αναλάβει εντός ολίγου εξουσία.
Να δεχτώ την παρουσία δημοσιογράφων σε ένα δημόσιο event ενός προβεβλημένου πολιτικού. Θα βρω λογικό ότι είχαν πάει εκεί για να «καλύψουν το θέμα», όπως λένε στην δημοσιογραφική διάλεκτο. Όμως το να αυτοπροβάλλονται ή να αναγορεύονται ως «επίσημοι καλεσμένοι» ως καλεσμένοι δηλαδή που έρχονται για να τιμήσουν την εκδήλωση με το συνολικό τους κύρος, μού φαίνεται στρέβλωση.
Για την ακρίβεια ένα ακόμη επεισόδιο αυτής της στρέβλωσης που λέγεται «γηπεδοποίηση» (και) της δημοσιογραφίας. Μοιράσματος του κόσμου της ενημέρωσης σε «δικούς μας» και σε «άλλους». Προφανώς αυτό δεν συμβαίνει μόνο από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας αλλά και από εκείνη του Σύριζα, ο οποίος, από όταν αναδείχθηκε σε κόμμα εξουσίας, είχε έναν λόγο παραπάνω να επιτίθεται στο σύστημα των μίντια, στο οποίο δεν είχε ερείσματα.
Αυτή η κυρίως η πολιτική που εντάσσεται σε μια συνολικότερη αναταραχή, την οποία προκάλεσε η αλλαγή φρουράς στην εξουσία έχει δραματικά αποτελέσματα για το τοπίο της ενημέρωσης στην Ελλάδα. Μάλιστα φαίνεται να γίνεται δεκτό ως φυσιολογικό το ότι υπάρχουν δημοσιογράφοι «της δεξιάς» ή «της αριστεράς» και όχι δημοσιογράφοι που απλώς κάνουν την δουλειά τους ελέγχοντας την εξουσία- κυβέρνηση και αντιπολίτευση.
Όχι, φυσικά δεν θεωρώ ότι οι πολιτικές προτιμήσεις των δημοσιογράφων είναι καινοφανές φαινόμενο. Ούτε πιστεύω ότι υπήρξε ποτέ αυτό που λένε «αντικειμενικότητα στην ενημέρωση» ή οπουδήποτε αλλού. Οι κοινωνικές επιστήμες τα έχουν λύσει αυτά από την δεκαετία του ’80: Αντικειμενικότητα δεν υπάρχει. Από αυτή την άποψη, θα πει κάποιος είναι καλύτερο να γνωρίζουν όλοι την τοποθέτηση του πομπού της ενημέρωσης, ώστε να αξιολογείται αυτός χωρίς να υπάρχει κίνδυνος παρεξήγησης.
Σωστό, η ανάγκη της ενημέρωσης θα βρει τρόπο να ικανοποιηθεί. Άλλωστε το διαδίκτυο έχει ξεκάθαρα δημοκρατικοποιήσει την διαδικασία αυτή. Όρεξη να έχεις και πηγές ενημέρωσης θα βρεις για να ενημερωθείς. Την έχεις όμως την όρεξη; Πόσοι την έχουν; Μήπως οι περισσότεροι αρκούνται στην κατανάλωση του δηλητηριασμένου κομματικού προϊόντος που περνά από μπροστά τους;
Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορώ να μην λυπηθώ για την απώλεια της αξιοπρέπειας ενός ολόκληρου κλάδου Υπήρχε ωστόσο παλιότερα μια αιδώς σε ό,τι αφορά τους λειτουργούς της ενημέρωσης. Αυτός που ήταν «άνθρωπος της κυβέρνησης» ή «σκύλος» του ενός ή του άλλου πολιτικού είχε την απαξίωση του συναφιού του και συνήθως μετά από λίγο έπαυε να είναι δημοσιογράφος νιώθοντας πιο άνετα να μεταπηδήσει σε πιο κομματικά πόστα.
Είναι αποκαρδιωτικό για τα ενημερωτικά μέσα να απαξιώνεται συλλήβδην ο λόγος ενός δημοσιογράφου που εργάζεται σε αυτά, μια που στις περισσότερες των περιπτώσεων, συνολικά το Μέσον θα είναι στρατευμένο σε μια κομματική γραμμή που θα κοιτάζει προς την εξουσία.
Ιοβόλος
Πηγή: in2life
