“..Προφανέστατα, να έρθει επιτέλους το τέλος της πανδημίας που δοκίμασε τις κοινωνίες όλου του πλανήτη τόσο σκληρά και που στη χώρα μας έχει ήδη κοστίσει τη ζωή σε πάνω από 20.000 συνανθρώπους μας, ενώ έχει ανατρέψει τα πάντα στις ζωές μας.
Φυσικά, λοιπόν: να τελειώσει η πανδημία, ή τουλάχιστον να μετατραπεί σε ενδημική νόσο που θα μας ταλαιπωρεί μεν, αλλά δεν θα μας φυλακίζει, μεταφορικά και, ενίοτε, κυριολεκτικά. Άλλωστε, σε αυτό ευελπιστούν οι περισσότεροι επιστήμονες. Το αν θα το δούμε να συμβαίνει μέσα στο ερχόμενο έτος, όμως, δεν είναι διόλου σίγουρο. Και αυτό δεν οφείλεται τόσο στον ίδιον τον ιό, όσο στη διαχείριση του από την παγκόσμια κοινότητα και, ειδικότερα, από τις ισχυρές και πλούσιες οικονομίες της Δύσης.
Δεν είναι τυχαίο, για παράδειγμα, ότι η προηγούμενη μετάλλαξη Δέλτα ξεπήδησε στην Ινδία και η τελευταία, η Όμικρον, στην Αφρική. Όταν σχεδόν ο μισός πλανήτης δεν έχει καν εμβολιαστεί με την πρώτη δόση των εμβολίων, ενώ οι πλούσιες χώρες βρίσκονται ήδη στην τρίτη δόση και ετοιμάζονται για την τέταρτη, μοιάζει πολύ λογικό αυτό που επισημαίνει ο ίδιος ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας: όσο βρίσκει παρθένο έδαφος ο ιός, θα δημιουργεί νέες παραλλαγές, παρατείνοντας την αγωνία της οικουμένης.
Εδώ φαίνεται πόσο καίριο παραμένει το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ στα ευρωπαϊκά fora -και όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και άλλων αριστερών και ευρύτερα προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη και τον κόσμο- για την άρση των πατεντών των εμβολίων. Μια ακόμα ευχή, λοιπόν, για το 2022 είναι αυτή: να μπορέσουν, μέσω της άρσης των πατεντών, τα σωτήρια εμβόλια να παραχθούν μαζικά και φτηνά παντού, σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Είναι ήδη προφανές από τα παραπάνω ότι η διαχείριση της πανδημίας δεν είναι μόνο υγειονομική υπόθεση, αλλά και πολιτική. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη χώρα μας, πέρα από την πανδημία του COVID-19 αντιμετωπίζουμε και τουλάχιστον μία ακόμα «πανδημία»: την πανδημία της ακρίβειας και της οικονομικής περιθωριοποίησης μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού της χώρας. Το φάσμα της ανέχειας, της ενεργειακής φτώχειας, ακόμα και της ασιτίας πλανάται πάνω από όλο και περισσότερες ελληνικές οικογένειες, καθώς το ήδη μειωμένο λαϊκό εισόδημα κατατρώγεται από τον πληθωρισμό και τις αυξημένες τιμές σε βασικά είδη. Οι δύο αυτές πληγές δεν είναι άσχετες μεταξύ τους: συνδέονται με το αόρατο νήμα της καταστροφικής διαχείρισης από την κυβέρνηση της ΝΔ και του κ. Μητσοτάκη.
Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε τη διάβρωση βασικών θεσμών της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος από τις πρακτικές της τωρινής κυβέρνησης: ενδεικτικά, τη χειραγώγιση του Τύπου με μεθόδους τύπου «λίστας Πέτσα», την υποβάθμιση του ρόλου και της λειτουργίας του Κοινοβουλίου, την έξαρση της καταστολής και την ανοχή φασιστικών φαινομένων στους κόλπους των σωμάτων ασφαλείας, τη σκανδαλώδη διασπάθηση δημοσίου χρήματος, την υπονόμευση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης. Τρεις, λοιπόν, οι «πανδημίες» που πλήττουν τη χώρα μας.
Πρόσφατα στη Βουλή συζητήσαμε τον προϋπολογισμό που κατέθεσε η κυβέρνηση για το 2022. Έναν προϋπολογισμό εκτός τόπου και χρόνου, με παραδοχές που βασίζονται στην εξωφρενική υπόθεση ότι η πανδημία θα παρέλθει μέσα στις πρώτες εβδομάδες ή μήνες του νέου έτους -ενώ όλος ο πλανήτης ετοιμάζεται για το 5ο κύμα. Έναν προϋπολογισμό που αυξάνει κατακόρυφα τις αμυντικές δαπάνες, την ίδια ώρα που κόβει εκατοντάδες εκατομμύρια από τη δημόσια υγεία, την παιδεία και τις κοινωνικές παροχές.
Όταν, λοιπόν, ευχόμαστε να φύγει από τη ζωή μας η πανδημία του COVID-19 το 2022, συγχρόνως ευχόμαστε και φύγουν και οι άλλες δύο «πανδημίες». Και τελικά, αυτό που ευχόμαστε είναι να φύγει η κυβέρνηση της ΝΔ με πρωθυπουργό τον κ. Μητσοτάκη και να μπει τέλος στην κατρακύλα που βιώνουμε όλοι τα τελευταία δυόμιση χρόνια -αν και η εικονική πραγματικότητα του Matrix που έχει δημιουργήσει ο μηχανισμός προπαγάνδας της ΝΔ θέλει να μας πείσει ότι βαδίζουμε ολοταχώς προς τη Γη της Επαγγελίας με οδηγό τον Νέο Μωυσή. Καλό είναι, βέβαια, να θυμούνται ότι σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη οι Ιουδαίοι, πριν φτάσουν στην Γη της Επαγγελίας περιπλανήθηκαν για 40 χρόνια στην έρημο -ενώ ο ίδιος ο Μωυσής δεν έφτασε ποτέ. Για να μην έχουμε κι εμείς την ίδια μοίρα, πρέπει να σημάνει το 2022 το τέλος αυτής της κυβέρνησης και το πολιτικό τέλος αυτού του πρωθυπουργού. Το κάλεσμα για εκλογές είναι η αφετηρία. Γιατί, τελικά, η λύση μοιάζει να είναι πολιτική. Να δώσει, λοιπόν, τη λύση της δημοκρατικής και προοδευτικής διακυβέρνησης ο ίδιος ο λαός.
Δημήτρης Βίτσας
Πηγή: Το Παρόν της Κυριακής
