Δικαιούται άραγε η πολιτική ηγεσία να συγχαίρει όσους αθλητές επιστρέφουν στην πατρίδα με μετάλλιο; Το δικαιούται, μπορεί να είναι και συμβατική υποχρέωσή της, αλλά με ορισμένες προϋποθέσεις. Η πρώτη: να μην καμαρώνει θαρρείς και η επιτυχία οφείλεται στην ίδια και στις τάχα άριστες συνθήκες προετοιμασίας που προσφέρει στους αθλητές της γυμναστικής, στους κολυμβητές, στους κωπηλάτες, στους άλτες, στις ακοντίστριες, στις επικοντίστριες κ.ο.κ. Σπουδαία ονόματα όλων των αθλημάτων έχουν υποστηρίξει ευθαρσώς και βασίμως πως η έγνοια της πολιτείας για τα προβλήματά τους και τα όνειρά τους είναι κατεξοχήν τηλεοπτική. Βαθιά υποκριτική δηλαδή.
Δεύτερη προϋπόθεση: το επίσημο ενδιαφέρον να μην περιορίζεται στους εκάστοτε επιτυχημένους. Υπάρχουν πάντα και οι «αποτυχημένοι», που συνιστούν την πραγματικότητα του αθλητισμού, την ουσία του. Εχουν κι αυτοί ανάγκη τον καλό λόγο, και μάλιστα σε πλαίσιο ιδιωτικό, που δεν επιτρέπει την επίδειξη και τον τοκισμό ψευτοευγενικών αισθημάτων. Σκέφτηκε κανείς από τους ευσυγκίνητους πολιτικούς μας να τηλεφωνήσει στον «αποτυχημένο» τούτη τη φορά Εμμανουήλ Καραλή, να του πει ένα «μαζί σου, Μανόλο», τώρα που το χρειάζεται; Ή περιμένει να νικήσει πρώτα τον αμάχητο Αρμαντ Ντουμπλάντις και μετά να φωτογραφηθεί μαζί του, με χαμόγελο σε σχήμα κάλπης ή απλώς κάλπικο;
Ο Καραλής βέβαια είναι από τους Ελληνες που, όπως και ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης λίγο παλαιότερα, υπονομεύουν ήδη με την ειδή τους το βαυκαλιστικά ανιστόρητο αφήγημα για το τι εστί ελληνικότης, και δη γνήσια. Το αφήγημα αυτό δεν έπαψε ποτέ να το διακινεί η ενδονεοδημοκρατική «ομάδα ΛΑΟΣ», η λαλίστερη ομάδα υπεράσπισης του πρωθυπουργικού «αλαθήτου», ακόμη και σε καιρούς μαρτυρημένων άνομων «επισυνδέσεων». Μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο λοιπόν να συγκίνησε η πρωτιά της Ελίνας Τζένκο στον ακοντισμό την τριάδα αυτή, καθώς και όλους τους (πολλούς) υπόλοιπους που αντιστάθηκαν πεισματωδώς στην πολιτογράφηση ως Ελλήνων όσων παιδιών γεννήθηκαν στην Ελλάδα από αλλοδαπούς γονείς. Πώς να πειστούν οι «αυθεντικογονιδιακοί» από το λαμπρό χαμόγελο της Ελίνας, που ωστόσο έχει μια ολόκληρη πικρή ιστορία πίσω του, στερήσεων και προσβολών; Τυχοδιώκτες σωστοί οι αιματομέτρες της ελληνικότητας, αλλάζουν λάβαρα, κόμματα, ιδέες, είναι όμως αμετακίνητοι στην πίστη ότι το «δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ, Αλβανέ» είναι αδήριτος νόμος της Ιστορίας. Η οποία εντούτοις άλλα δηλοί.
Παντελής Μπουκάλας
