Η Χάιντι και ο Τζουλιάνο Τζουλιάνι, οι γονείς του Κάρλο, μιλάνε στονΑργύρη Παναγόπουλο
* Στις 20 Ιουλίου κάνατε στη Γένοβα μια εκδήλωση με τον τίτλο “Για να μην ξεχάσουμε”. Τι δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε;
Χάιντι Τζουλιάνι: «Δεν πρέπει να ξεχάσουμε» ότι ο φασισμός στην Ιταλία δεν έπεσε και δεν πέθανε ποτέ οριστικά. Η καταστολή του 2001 στη Γένοβα είχε φασιστικά χαρακτηριστικά. Πριν από το 2001 η Ακροδεξιά είχε μια σχετική ντροπή να εκφράζεται μέσα από τους θεσμούς, ενώ μετά το 2001 άρχισαν να εκφράζονται ξεκάθαρα προς τα έξω. Ομάδες αστυνομικών και καραμπινιέρων τραγουδούσαν φασιστικούς ύμνους πριν επιτεθούν στους διαδηλωτές. Η ηγεσία τους ήξερε πολύ καλά τις είδους ομάδες έστελνε για να καταστείλουν ένα τεράστιο κίνημα. Από το 2001 έχει πολλαπλασιαστεί η κρατική καταστολή με τη μέθοδο που χρησιμοποιήθηκε στη Γένοβα. Στην ίδια τη Γένοβα τα τελευταία χρόνια οι φασίστες έχουν ανοίξει τρία γραφεία και κάνουν διαρκείς επιθέσεις σε ακτιβιστές της Αριστεράς, μαχαιρώνοντας μάλιστα έναν, και κυρίως Αφρικανούς μετανάστες.
Οι αδελφές – μάνες που είδαμε τα παιδιά μας δολοφονημένα από τους ακροδεξιούς και την αστυνομία είπαμε ότι «δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε». Με τον Τζουλιάνο έχουμε τον Κάρλο για να μιλήσουμε, ξέροντας ότι κανείς δεν θα μας τον φέρει πίσω και ότι τίποτα δεν θα απαλύνει τον πόνο μας. «Δεν θέλουμε να ξεχάσουμε» για να προειδοποιήσουμε και τις άλλες μάνες και τον κόσμο για τον κίνδυνο που υπάρχει από τον φασισμό και τη φασιστικοποίηση της αστυνομίας και των καραμπινιέρων.
* Έχετε αναφέρει ότι κανείς καραμπινιέρος δεν δικάστηκε ποτέ για κάποιο έγκλημα, όπως αυτός που δολοφόνησε τον Κάρλο. Είχαμε όμως τις επιθέσεις στο σχολείο Ντίας, τα βασανιστήρια στο κρατητήριο του Μπολτζανέτο. Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά υπάρχουν άτομα που υποφέρουν από το ξύλο και τα βασανιστήρια…
Δεν ξέρουμε ποιος σκότωσε τον Κάρλο. Αυτή είναι η επίσημη απόφαση του ιταλικού κράτους, λες και δεν φαίνεται ποιος τράβηξε τον πιστόλι, τον σημάδεψε και τον πυροβόλησε χωρίς λόγο.
Τζουλιάνο Τζουλιάνι: Ζούμε σε ένα κράτους που ζει με τα ψέματα ενός μεγάλου τμήματος του μηχανισμού του που βρίσκεται στα υψηλόβαθμα κλιμάκια των θεσμών. Απατεώνες και ψεύτες κατ’ εξακολούθηση, πλαστογράφοι, ξέρουν πολύ καλά ότι η έλλειψη της αλήθειας είναι το χειρότερο κακό που μπορούν να κάνουν. Ένα κράτος που ζει με την έλλειψη της αλήθειας είναι ένα διεφθαρμένο κράτος. Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα.
Η Γένοβα του 2001 και κυρίως η δολοφονία του Κάρλο αποτελούν το σύμβολο αυτής της κατάστασης. Ποιοι είπαν ψέματα για τη δολοφονία του; Οι δικαστικοί, οι δημοσιογράφοι, οι αποκαλούμενες δυνάμεις της τάξης. Ένα μεγάλο τμήμα του κόσμου που ζει στη Γένοβα και άφησε να τους εξαπατήσουν για τα γεγονότα που είχαν μπροστά στα μάτια τους.
Η Ιταλία έχει αξιόλογους θεσμούς, αλλά το πρόβλημα είναι στα άτομα που τους διοικούν και είναι εντελώς αναξιόπιστοι και αναξιοπρεπείς. Έτσι απομακρύνουν τους πολίτες από τους θεσμούς και την κοινωνία αντί να τους έχουν για σημεία αναφοράς για να πάει μπροστά η χώρα μας.
Η δολοφονία του Κάρλο ήταν το πρώτο πράγμα που εξετάστηκε από δύο ελεεινούς δικαστικούς εκείνες τις δύο τρομερές ημέρες. Ο εισαγγελέας Σίλβιο Φρανς μαζί με τους ψεύτες ειδικούς που έβαλε στην έρευνα εφεύρεσε έναν πυροβολισμό στον αέρα και μια πρωτοφανή παρέκκλιση της σφαίρας για να βάλει την υπόθεση στο αρχείο, υποστηρίζοντας πως ο καραμπινιέρος που δολοφόνησε τον Κάρλο δεν ήθελε να σκοτώσει, αλλά να φοβίσει. Στη χειρότερη των περιπτώσεων ισχυρίζεται πως ήταν σε νόμιμη άμυνα. Τον Μάιο του 2003 έσβησε κάθε ελπίδα για μια δίκη.
Χάιντι Τζουλιάνι: Δεν εξέτασαν ούτε καν το πιστόλι από το οποίο έφυγε η σφαίρα και χρησιμοποίησαν μια «ανώνυμη μαρτυρία» από το πουθενά ενός φανταστικού Γάλλου αναρχικού.
Τζουλιάνο Τζουλιάνι: Η απόφαση πρώτου βαθμού για τους απάνθρωπους και βάρβαρους ξυλοδαρμούς στο σχολείο Ντίας έφτασε το 2008 για να υποστηρίξει ότι ήταν νόμιμη έρευνα, ενώ για τα βασανιστήρια στο Μπολτζανέτο είπαν ότι δεν έγινε τίποτα. Ευτυχώς, όλοι οι δικαστές δεν είναι ίδιοι. Τέσσερις άξιοι δικαστικοί κατέθεσαν έφεση στην απόφαση. Το 2010 είχαμε την απόφαση του δεύτερου βαθμού, που αναγνώρισε ότι στο σχολείο Ντίας και τον αστυνομικό σταθμό του Μπολτζανέτο έγιναν κάποιες μικροπαρατυπίες από την αστυνομία. Ο Φουρνιέ, που ήταν αντινομάρχης και υπεύθυνος για την επίβλεψη, μίλησε για «μεξικανικό σφαγείο». Το 2012 μάθαμε επιτέλους από το Ακυρωτικό Δικαστήριο, το οποίο για την Ντίας υπογράμμισε ότι «έπληξε την τιμή της Ιταλίας στον κόσμο» και ότι στο Μπολτζανέτο είχαμε βασανιστήρια.
Χάιντι Τζουλιάνι: Από τη στιγμή που στην Ιταλία δεν υπάρχει νόμος για τα βασανιστήρια, κανείς δεν καταδικάστηκε. Ο νόμος που ετοιμάζουν δεν προβλέπει να φορούν οι αστυνομικοί σήμα με τον αριθμό τους για να μπορούν να αναγνωριστούν.
* Με τη δολοφονία του Κάρλο τι έγινε;
Χάιντι Τζουλιάνι: Κάναμε τα πάντα για να έχουμε μια δίκη. Ο Τζουλιάνο έχει προκαλέσει πολλές φορές το κράτος, τους δικαστές και την αστυνομία με πολλές και χοντρές καταγγελίες και προσβολές. Δεν τόλμησαν ποτέ να τον μηνύσουν γιατί φοβούνται ότι από μια δίκη μπορεί να έρθει στην επιφάνεια η αλήθεια. Φτάσαμε μέχρι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όπου με τη συμβολή των δικαστών των μικρών χωρών απορρίφθηκε η προσφυγή μας. Οι μεγάλες χώρες, όπως η Βρετανία, η Γερμανία, η Γαλλία, μας υποστήριξαν.
Στην αρχή ήμουν αντίθεση στο αστικό δικαστήριο, γιατί θεωρώ πως κανείς δεν μπορεί να με πληρώσει για τη ζωή του παιδιού μου. Προσφύγαμε στο αστικό δικαστήριο για να χάσουμε και εκεί.
Θυμάμαι πάντα τα λόγια της γυναίκας του αναρχικού Τζουζέπε Πινέλι, που δολοφονήθηκε το 1969 στα γραφεία της αστυνομικής διεύθυνσης του Μιλάνου. Η Λίτσια Πινέλι είχε πει ότι «δικαιοσύνη είναι το να ξέρει την αλήθεια ο κόσμος». Τότε ήταν δυνατόν και έμαθαν ότι ο Πινέλι ήταν αθώος και δεν σκότωσε ποτέ κανέναν, γιατί δεν έβαλε τη βόμβα στην Αγροτική Τράπεζα του Μιλάνου. Σήμερα δεν έχουμε κανένα εργαλείο για να μπορέσουμε να πούμε στους άλλους την αλήθεια. Πού είναι το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, το καλό ή το κακό PCI, που μπορούσε να πει τις αλήθειες;
Τζουλιάνο Τζουλιάνι: Για τη δολοφονία του Κάρλο υπάρχουν πάρα πολλά αποδεικτικά στοιχεία. Στην τηλεόραση δείχνουν πάντα μια φτιαχτή φωτογραφία του μεγάλου φωτογράφου και πλαστογράφου Ντίλαν Μαρτίνες, που «δείχνει» τον Κάρλο 60 εκατοστά από το τζιπ των καραμπινιέρων με τον πυροσβεστήρα, ενώ ξέρουμε από άλλες φωτογραφίες που βγήκαν ταυτόχρονα ότι ο Κάρλο ήταν τεσσεράμισι μέτρα μακριά από το τζιπ και δεν μπορούσε να απειλεί με τον πυροσβεστήρα αυτό τον κακόμοιρο καραμπινιέρο που είχε βγάλει ήδη το όπλο και τον σημάδευε. Υπάρχει πλούσιο φωτογραφικό υλικό που αποδεικνύει ότι ο Κάρλο δεν έθεσε ποτέ σε κίνδυνο την ακεραιότητα κανενός και ότι η ομάδα των εκατό καραμπινιέρων είχε στήσει παγίδα στην πλατεία Αλιμόντα στη μικρή ομάδα των δεκαοκτώ διαδηλωτών στην οποία συμμετείχε ο Κάρλο. Ο ίδιος ο παπάς αντάρτης της Γένοβα Ντι Γκάλο το βράδυ της δολοφονίας του Κάρλο τόνισε στην τηλεόραση ότι ήταν μια παγίδα των καραμπινιέρων. Ποιος διοικούσε την ομάδα; Ο συνταγματάρχης Τρούλιο, που είναι σήμερα στρατηγός, ο δεύτερος στην ιεραρχία των καραμπινιέρων. Για να μην αναφερθώ και στους άλλους υπεύθυνους που είχαν ανακατευτεί όλοι τους και στη δολοφονία της δημοσιογράφου της RAI Ιλάρια Άλπι στη Σομαλία το 1994. Έφτασαν στο σημείο να παραμορφώσουν το πρόσωπο του Κάρλο μετά τη δολοφονία του σπάζοντας το μέτωπό του με μια πέτρα, όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες.
* Έγινε και μια δίκη διαδηλωτών…
Τζουλιάνο Τζουλιάνι: Η αστυνομία αναγνώρισε 25 νεαρούς, που θεώρησε ότι αυτοί προκάλεσαν όλη τη ζημιά. Απέναντί τους είχαν 16.000 αστυνομικούς. Αν πραγματικά αυτοί οι 25 κατόρθωσαν να προκαλέσουν τόσες καταστροφές, θα πρέπει να τους βγάλουμε «Μπάτμαν της χρονιάς» μπροστά σε 16.000 αστυνομικούς.
Στην πρώτη δίκη ορισμένοι καταδικάστηκαν ως τρομοκράτες με 20, 18, 15 χρόνια φυλάκισης. Με τη δεύτερη έφεση στο Ακυρωτικό Δικαστήριο ακυρώθηκαν εντελώς οι ποινές σε 12 με 13 άτομα, μειώθηκαν τις ποινές στους άλλους με τη μεγαλύτερη ποινή στα 9 χρόνια, αλλά μέσα στην απόφαση υπογραμμίστηκε ότι «απάντησαν στις βίαιες, χωρίς διακρίσεις και αδικαιολόγητες επιθέσεις της αστυνομίας». Με άλλα λόγια, το ίδιο το Ακυρωτικό Δικαστήριο αναγνώρισε ότι αντιστάθηκαν στην άδικη βία που υπέστησαν και δεν διέπραξαν αδικήματα. Το Ακυρωτικό Δικαστήριο αναγνώρισε την ευθύνη της αστυνομικής βίας, αλλά κανένας αστυνομικός, ομάδα ή αξιωματικός δεν διώχθηκε για αυτή. Την Παρασκευή 20 Ιουλίου οι καραμπινιέροι προκάλεσαν τη βία και την καταστροφή, ενώ την επομένη πήρε τα ηνία της βίας η αστυνομία.
* Τότε είχαμε τον Μπερλουσκόνι. Σήμερα ήρθε ο Σαλβίνι…
Χάιντι Τζουλιάνι: Δυστυχώς, τα λαϊκά στρώματα έχουν πάει με το Κ5Α και τη Λέγκα του Βορρά.
Τζουλιάνο Τζουλιάνι: Στη Γένοβα το Κ5Α δεν είναι τόσο ισχυρό, γιατί ο Γκρίλο είναι από τη Γένοβα και ξέρουν τι να αποφύγουν. Όμως για πρώτη φορά έχει δεξιό δήμαρχο. Θα ήταν καλύτερα το Κ5Α να ήταν πιο ισχυρό από την Λέγκα του Σαλβίνι. Το μέλλον της Ιταλίας είναι μαύρο, κατάμαυρο, ακόμη και ως χρώμα πολιτικού συμβολισμού. Ο Σαλβίνι είναι «μαύρος».
Χάιντι Τζουλιάνι: Ακόμη και ένας συντηρητικός όπως ο Μοντανέλι είχε πει ότι η Ιταλία έχει ανάγκη να κάνει για άλλη μια φορά το εμβόλιο κατά του φασισμού. Πρέπει να βρούμε νέα… εμβόλια.
* Οι δυο σας έχετε μια ιδιαίτερη σχέση με την Ελλάδα, που είχε και δραματικές πτυχές κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών…
Χάιντι Τζουλιάνι: Είχε πει ότι πριν φύγω θέλω να δω ξανά τον Βασίλη και την Αντωνία Κοτούλα.
Αντωνία Κοτούλα: Βρεθήκαμε αυτοεξόριστοι στη Γένοβα. Μας βοήθησαν πάρα πολύ οι θεσμοί, αλλά στο ανθρώπινο επίπεδο γνωρίσαμε εξαιρετικούς ανθρώπους και συντρόφους, όπως τον Κάρλο Κουόμο που έφυγε νωρίς, και τη Χάιντι και τον Τζουλιάνο, που μέναμε στο ίδιο σπίτι. Δεθήκαμε πολύ μαζί και όταν έτρεχαν με το ιταλικό Κ.Κ., εγώ που ήμουν φοιτήτρια, πρόσεχα την κόρη τους την Έλενα, με την οποία έχουμε μια μόνιμη σχέση φιλίας. Ήμασταν οι κουμπάροι στον γάμο της Χάιντι με τον Τζουλιάνο.
Χάιντι Τζουλιάνι: Γνώρισα την Αντωνία στην κηδεία της κουνιάδας μου, της Έλενα Αντελόνι. Η Έλενα ανατινάχθηκε από λάθος στην Αθήνα όταν ετοίμαζε να βάλει παγιδευμένο αυτοκίνητο έξω από την αμερικανική πρεσβεία ένα βράδυ, για να μην προκαλέσει θύματα και να καταγγείλει τη βοήθεια των ΗΠΑ στην Ελλάδα του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη. Για αυτό έδωσα το όνομα της Έλενα στην κόρη μου.
Όταν μας έστειλαν ό,τι είχε απομείνει από την Έλενα, διοργανώσαμε μια διαδήλωση για να την πάμε στο νεκροταφείο. Εκεί γνώρισα μια κοπέλα που έκλαιγε με λυγμούς. Δεν μπόρεσα ποτέ να κλάψω δημοσίως. Ούτε για το παιδί μου. Τη ζήλεψα που μπορούσε και έκλαιγε. Γίναμε αχώριστες φίλες. Ήταν η Αντωνία. Ο Βασίλης ήταν ακόμη φυλακή στην Ελλάδα. Όταν έπεσε η χούντα, ήρθαμε με την κόρη μας να γνωρίσουμε την Ελλάδα, που την έχουμε πάντα στην καρδιά μας, όπως και τον ελληνικό λαό.
* Πώς είδατε την Ελλάδα;
Χάιντι Τζουλιάνι: Η Ελλάδα είναι θαρραλέα και προσπαθεί να αλλάξει την κατάσταση στην οποία βρέθηκε.
Τζουλιάνο Τζουλιάνι: Εκτιμώ θετικά το γεγονός ότι η κυβέρνηση αντέδρασε άμεσα στην καταστροφική πυρκαγιά, που ανέδειξε τις ευθύνες της κυρίαρχης τάξης, γιατί το να κατασκευάσεις έναν τοίχο που κλείνει την πρόσβαση στη θάλασσα και να καταδικάσεις 26 άτομα να πεθάνουν από τη φωτιά είναι εγκληματικό. Πρέπει να υπάρξει δικαιοσύνη για αυτούς που χάθηκαν και αυτούς που επέζησαν.
Πηγή: Η Αυγή
